เรียน คุณหมอวิทยาที่นับถือ
ดิฉันเป็นคนที่ใฝ่ใจในธรรมะมาก เคยเข้าคอร์สฝึกสมาธิปฏิบัติธรรมหลายๆ ครั้ง (บางครั้งยังเห็นคุณหมอไปร่วมด้วยเลย) ยิ่งเข้าก็ยิ่งชอบ แต่ทุกครั้งก็จะเกิดความคิดที่ทำให้ทุกข์เหมือนจับผิดตัวเอง
เช่น เวลาพระสอนให้ถือศีล 5 ยกตัวอย่างการทำผิดศีล ดิฉันรู้สึกว่าเป็นทุกข์มากเพราะดูๆ ดิฉันจะผิดไปหมดแทบทุกข้อ ทั้งในอดีตและปัจจุบัน ทั้งๆ ที่ตั้งใจจะไม่ให้ผิด
ดิฉันจะเคร่งครัดกับตัวเองมากทั้งด้านการกิน ความคิด คำพูด การกระทำ ชีวิตที่แลดูเหมือนง่ายๆ กลับกลายเป็นยากไป คุยกับคนอื่นก็ลำบาก บางทีก็ขัดคอ หรือสอนเขา เขาก็ไม่ชอบ จะกินอะไรก็ยุ่งยาก แถมมีความคิดที่ไม่ดีเกี่ยวกับตัวเองและผู้อื่นผุดขึ้นมาเสมอ เช่น อิจฉาเขา โกรธเขา เห็นความผิดบาปของเขา
ความทุกข์ใจนี้ไม่กล้าบอกใคร เดี๋ยวเขาจะหาว่าไปฝึกปฏิบัติธรรม ศึกษาธรรมะแล้วทำไมทุกข์มากขึ้น ปรึกษาคุณหมอนี่แหละค่ะว่าควรทำไงดีคะ
เคารพและศรัทธา
“คริสตัล”
ผมเองก็ใฝ่ใจศึกษาธรรมะและปฏิบัติธรรม แต่ก็ทำในแบบของผมเอง คือไม่เคร่งครัด ไม่เคร่งเครียด ทำได้แค่ไหนก็แค่นั้น มองในแง่ความเป็นธรรมดาธรรมชาติของมนุษย์ที่ทำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง จึงไม่ทุกข์จากการไปปฏิบัติธรรม กลับรู้สึกผ่อนคลายและสนุกด้วยซ้ำ
ทุกข์ของคุณเกิดจากความคาดหวัง (Expectation) ตัวเองสูงไป อยากเป็นคนดีสมบูรณ์แบบ 100% ทั้งในอดีตและปัจจุบัน (เป็นพวก Perfectionist) พอทำไม่ได้ก็เกิดความละอายแก่ใจ (Guilty) หรือตำหนิติเตียนตัวเอง ทำให้ขาดกำลังใจ ขาดความซาบซึ้งในการดำเนินชีวิต การจะทำสิ่งดีๆ ให้มากขึ้นก็ลดน้อยไป เพราะมัวคิดซ้ำๆ (Obsession) กับการรู้สึกผิดและตำหนิตัวเองเรื่อยๆ จนความคิดติดลบ (-) นี้ตกตะกอนลงไปสู่ระดับจิตใต้สำนึก ทำให้มองตัวเองเป็นคนไม่ดีทั้งๆ ที่อยากเป็นคนดี
จงดำเนินชีวิตด้วยทางสายกลางเถิด ลดความคาดหวังลง ทำให้เต็มที่แค่ไหนก็แค่นั้น ไม่จำเป็นต้องทำได้เต็ม 100% หรอก ชีวิตบกพร่องบ้างก็ได้ (ทั้งอดีต ปัจจุบัน และอนาคตนั่นแหละ) เพียงแต่มีสติ รู้ว่าอะไรผิดหรือถูก เชื่อกฎแห่งกรรม และตั้งใจทำผิดให้น้อยลง ทำสิ่งถูกให้มากขึ้น ทำได้แค่ไหนก็แค่นั้น ปกติแล้ว ดีมากแล้ว คุณจะมีชีวิตแบบปกติสุข คือมีสิ่งดีปนสิ่งไม่ดี ไม่ต้องเต็มร้อยเสมอ เป็นคนดี (ที่ไม่เต็มร้อย) และมีความสุขได้
คุณจะเป็นพวกธรรมะพอเพียง ไม่ใช่ธรรมะเกินพอ จนทำให้ทุกข์
ลดการอ่านหนังสือธรรมะแบบเอาจริงเอาจังและมากมายลงบ้าง ลดการไปฝึกปฏิบัติธรรมแบบเคร่งครัด แล้วมองดูชีวิตคนอื่นที่เขามีความสุขตามปกติ โดยมีดีปนไม่ดีดูบ้างซิ
คนที่มีดีเต็มร้อยและมีสุขเต็มร้อยนั้น ไม่มีหรอกในโลกนี้ มักนิพพานและไม่ต้องเกิดมาแล้ว
ทำตัวเป็นคนปกติที่มีความปกติสุขดีกว่า
เพราะชีวิตมนุษย์ก็เป็นความธรรมดา เป็นอย่างนี้แหละ มีดีปนไม่ดี เป็นความปกติอยู่แล้ว
ถ้าเกินปกติไปก็ไม่ใช่มนุษย์
ปล่อยเขาไปเถิด
เงื่อนไขการแสดงความคิดเห็น ซ่อน
โปรดอ่านก่อนแสดงความคิดเห็น
1.กรุณาใช้ถ้อยคำที่ สุภาพ เหมาะสม ไม่ใช้ ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่น สร้างความแตกแยกในสังคม งดการใช้ถ้อยคำที่ดูหมิ่นหรือยุยงให้เกลียดชังสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
2.หากพบข้อความที่ไม่เหมาะสม สามารถแจ้งได้ที่อีเมล์ online@naewna.com โดยทีมงานและผู้จัดทำเว็บไซด์ www.naewna.com ขอสงวนสิทธิ์ในการลบความคิดเห็นที่พิจารณาแล้วว่าไม่เหมาะสม โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ทุกกรณี
3.ขอบเขตความรับผิดชอบของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ อยู่ที่เนื้อหาข่าวสารที่นำเสนอเท่านั้น หากมีข้อความหรือความคิดเห็นใดที่ขัดต่อข้อ 1 ถือว่าเป็นกระทำนอกเหนือเจตนาของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ และไม่เป็นเหตุอันต้องรับผิดทางกฎหมายในทุกกรณี