“ เมื่อโลกได้มอบรถมอเตอร์ไซค์ 2 ล้อ
........................................ให้กับมวลมนุษยชาติ
ก็เท่ากับโลกได้ยัดเยียด ความเร็ว ความบ้า และ ความฝัน
.........................................ให้มาด้วยเช่นกัน "
Shai Don King
...................
............
“ Bandar Abbas ใช่ กูโดนต่อยที่นั่น !!! ”
.
“กูไม่เจ็บหรอก กูสนุก !!! 55555 ”
.
เรื่องเล่าที่คุ้นเคยหูของคนขี้โม้ ราคาคุย อย่าง ใช้ ดอน คิง เป็นที่ปกติ ปนระอาของเพื่อน ๆ ต่างรู้ดี
.
.................................................
.
Bandar Abbas เมืองท่าทางใต้สุดของประเทศอิหร่าน (Iran)
อยู่ติด อ่าวเปอร์เซีย (Persian Gulf)
.
ยากนักที่จะมีนักท่องเที่ยวใดไปเยี่ยมเยือน
ไม่ว่าจะเป็นนักท่องเที่ยวไทย หรือ นักท่องเที่ยวเทศ
.
เพราะมันไม่มีแหล่งท่องเที่ยวอะไรสำคัญเหมือนนิยามในความหมายทั่วไป
.
แต่ถ้าคุณอยากไปที่นั่น
เพื่อมองเห็นหญิงสาว (ที่ไม่อาจถ่ายรูปได้) สวมหน้ากาก
แปลกออกไปจากขนบธรรมเนียมทั่วไปของชาวอิหร่าน แล้วล่ะก็
.
ที่นี่ มีให้คุณได้เห็น และ ได้สัมผัสอย่างแท้จริง !
“ฮิญาบ"
.
คือ เครื่องแต่กายของหญิงสาวชาวอิหร่าน
.
ซึ่งโดยส่วนใหญ่เราจะเห็นเป็นผ้าแพรพรรณสีดำ คลุมศรีษะ ยันปลายเท้า
พบเห็นโดยทั่วไป บ้างคลุมปิดบังใบหน้า
.
หากแต่มีร่วมสมัยอยู่บ้างที่เปิดเผยเฉพาะส่วนใบหน้า ดูงดงาม และ มีมนต์ขลัง
ตามแบบของ "ชาวเปอร์เซีย"
.
แต่สำหรับ เมือง Bandar Abbas นั้น....ต่างกันออกไป !!
.
ใบหน้าของหญิงสาวชาวถิ่นที่นี่
กลับถูกปกคลุมด้วยหน้ากากหลากสีสรรพ หลากลวดลาย
.
เปิดเผยเพียงดวงตาที่แข็งกร้าว ทรนง
แต่ทว่า สิ่งที่เห็นกลับบ่งบอกคุณค่าของกาลเวลาที่ได้รักษาประเพณีนี้ไว้อย่างมั่นคง
.
หลงมองแล้วตื่นตา
มีความสุขกับการที่ได้มีโอกาสมาเห็นอย่างช่วยไม่ได้
.
แต่การถ่ายรูปหญิงสาวสำหรับที่นี่ ดูจะไม่เหมาะสม !!
.
เป็นคำเตือนง่าย ๆ ที่ได้รับคำบอกมาจากคู่สนทนาท้องถิ่น
.
ดังนั้น จึงขอปฏิบัติตามด้วยความเคารพ
.
"วิธีการเดินทางของเรา จะบอกในสิ่งที่เราเป็น
.
เราจะเป็นนักเดินทางที่ฉกฉวยกับสิ่งรอบข้าง แล้วเดินจากมา
โดยไม่เหลียวมองว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้น
.
หรือ เราจะเป็นคนที่ให้ความเคารพ ให้เกียรติ กับสิ่งที่เค้าเป็น"
“มอระกู่”
.
ผู้คนชาวอิหร่าน เป็นมุสลิมผู้เคร่งครัด
ดังนั้น สิ่งรื่นรมย์อาจไม่ได้มีความหมายเหมือนอย่างผู้คนในชาติศาสนาอื่นๆ
.
ในยามค่ำเย็น หากมีโอกาสมาเดินทอดน่องตามริมชายหาดของที่นี่
.
จะเห็นร้านรวง จัดเรียงหินเป็นแนวใช้สำหรับเป็นที่นั่ง
.
มีเตาถ่านเล็ก ๆ พอให้ได้ปรุงถ่านสำหรับวางเป็นเชื้อไฟ
ให้กลิ่นตัวยาที่ถูกห่อหุ้มด้วยชั้นกระดาษฟลอยด์ได้รานไปทั่ว
.
เมื่อออกแรงดึงลมหายใจ
.
ทุกแผ่วควันจะน้ำกลิ่นสุมนไพรผ่านน้ำ
เพื่อกรองความสุกงอมให้พอดีกับความรื่นรมย์ที่ปลายโพรงจมูก
.
อื้ม....ความสุขก็ได้เสพสุนทรีย์โอบรัดกับอารมรมณ์
จนกล่อมกลมเป็นรอยยิ้ม เจืออยู่บนใบหน้า
.
ว้าว !!
.
(ฮา !!)
ทุกคนที่นั่งอยู่จะ "ซาลาม" ทักทายกับผู้มาใหม่เสมอทุกคนไป
เป็นไมตรีเล็ก ๆ ที่วัฒนธรรมแบบชาวบ้านที่นี่มอบให้
.
ไม่เว้นแม้แต่ผู้มาใหม่ ที่หน้าตาเด๋อ ๆ ด๋า ๆ
แต่มีรอยยิ้มและความนอบน้อมในแบบคนไทย
.
ด้วยความใจกว้าง ซื่งเป็นแบบอย่างที่แท้จริงของชาวอิหร่าน
ทำให้เราผ่านการพบปะไมตรีในค่ำคืนนี้ร่วมไปด้วยกัน
.
ช่างเป็นช่วงอารมณ์ที่มีความหมาย
สำหรับคนไทยคนหนึ่งที่ขี่มอเตอร์ไซค์ท่องโลกอย่างไม่รู้ประสาเช่นนี้
ในรุ่งสายของอีกวัน
.
ออกจากที่พัก เดินเรื่อยเปื่อย ดูอาคารร้านค้า ดูอริยาบถผู้คนบนบาทวิถี
บางคนกุลีกุจอ แต่บางคนเดินทอดน่อง หรือ นั่งยอง ๆ หยุดคิดว่าวันนี้จะทำอะไร
.
เหมือนคนทั่วไปบนโลกใบนี้ แม้ท่าทางจะมีมากมายหลายแบบ
แต่เมื่อจัดการดูแล้ว ก็พอจะจำแนกได้ตามช่วงอารมณ์ของตาเราที่อยากจะมอง
.
วันนี้ ตั้งใจจะไปเดินหาซื้อของในย่านตลาดที่วางขายอยู่ตามถนนคนเดิน
.
ด้วยความปลอดภัย
.
จึงได้ใส่ข้าวของจำเป็นติดตัวไว้ในกระเป๋าคาดเอว
.
แม้จะง่ายต่อการหยิบใช้ แต่ก็ง่ายต่อการตกเป็นเป้าสายตาเช่นเดียวกัน
.
ขณะเดินอยู่ มีสายตาคู่หนึ่งเหลียวมองมา
สลับกับมองมาที่กระเป๋าคาดเอว...แบบไม่ละสายตา !
.
ดูเป็นพ่อค้าโกโรโกโสวางของขายกระจุกกระจิกแบกะดิน
.
เมื่อเดินผ่าน
ได้เหลียวตาดู เพื่อสังเกตการจับจ้องของเจ้าของแววตาคู่นั้น
.
ปรากฏ พ่อค้าที่ว่าได้ทิ้งร้านเดินตามมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
.
ความคิดไม่ซื่อ
ได้ผลักให้สัญชาตญาณการเอาตัวรอดแสดงออกมา
.
"กูเดินเร็วขึ้น!”
.
แต่ไอ้คนๆ นั้น ก็ไม่ละความพยายามที่จะเดินตาม
.
สุดท้าย กูเบี่ยงตัวกระโดดลงให้พ้นจากฟุตบาท ไปอยู่บนพื้นถนน
.
แต่ไม่สิ...นึกว่าจะพ้นมือ !!
.
มันกลับได้เหวี่ยงกำปั้นตรงมาที่กู
.
ปลั่ก !!
.
ใช่ มันต่อยมาโดนที่หัวไหล่ด้านซ้าย แต่โชคดีที่เป็นปลายหมัด “
.
ไม่ง่ายเลยในความคิด !!
.
" กูเบี่ยงตัวกลับมา จ้องไปที่หน้ามัน
.
พร้อมจะกางเท้าและเหวี่ยงหมัดกลับไปบ้าง "
.
.....................................................................
.
ความคิดวูบหนึ่งที่เหลียวหลังกลับมามองในวันนี้
.
ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น !!
.
เราเหวี่ยงหมัดโต้กลับไป...เต็มแรง ด้วยความสะใจ
ด้วยความกล้าหาญทั้งหมดที่เรามี
.
" แน่นอนมันต้องเจ็บ!!
.
... มันต้องล้มลงไปกองซะบ้าง "
.........................................................
แล้วผลพวงที่จะตามมาล่ะ....ความคิด !
.
เราจะหยุดการเดินทางทั้งหมด เพื่อลดค่าตัวเองไปสนกับเรื่องแบบนั้นทำไม ?
....ใช้ ดอนคิง ...
โปรดอ่านก่อนแสดงความคิดเห็น
1.กรุณาใช้ถ้อยคำที่ สุภาพ เหมาะสม ไม่ใช้ ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่น สร้างความแตกแยกในสังคม งดการใช้ถ้อยคำที่ดูหมิ่นหรือยุยงให้เกลียดชังสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
2.หากพบข้อความที่ไม่เหมาะสม สามารถแจ้งได้ที่อีเมล์ online@naewna.com โดยทีมงานและผู้จัดทำเว็บไซด์ www.naewna.com ขอสงวนสิทธิ์ในการลบความคิดเห็นที่พิจารณาแล้วว่าไม่เหมาะสม โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ทุกกรณี
3.ขอบเขตความรับผิดชอบของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ อยู่ที่เนื้อหาข่าวสารที่นำเสนอเท่านั้น หากมีข้อความหรือความคิดเห็นใดที่ขัดต่อข้อ 1 ถือว่าเป็นกระทำนอกเหนือเจตนาของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ และไม่เป็นเหตุอันต้องรับผิดทางกฎหมายในทุกกรณี