เกือบหนึ่งปีที่ได้เดินทางออกจากประเทศไทย
ปุเลง ปุเลง แบกพาความฝันโลดทะยานไปด้วยจักรยานยนต์ 2 ล้อ
.
ใครจะนึกว่าวันหนึ่ง เราจะมาถึงตรงนี้ได้
ประเทศฮอนดูรัส !
.
ฮอนดูรัสเป็นประเทศอยู่ในภูมิภาคอเมริกากลาง (ละตินอเมริกา)
นับจากอเมริกา แม็กซิโก ลงมาเรื่อย ๆ ผ่าน กัวเตมาลา, เอลซัลวาดอร์
.
และนั่นแหละ จึงจะถึง...ฮอนดูรัส !!!
.
คำขู่ที่แท้จริงตลอดการเดินทางที่ผ่านๆ มา คือ ที่นี่ !
.
ฮอนดูรัสเป็นประเทศยากจนที่สุดในอเมริกากลาง
แต่สิ่งที่ไม่เคยรู้ ที่ได้มาจากคำบอกเล่าของเพื่อน ๆ ชาวละตินอเมริกาหลายคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า
.
ประเทศนี้ค่อนข้างจะอันตราย !!
.
"มันมีคนไม่กี่คนหรอกที่ตัดสินใจไปยังฮอนดูรัส!” เพื่อนตัวเล็กชาวแม็กซิโกพูดถึง
.
“นายจะขี่มอเตอร์ไซค์ไป ฮอนดูรัส นาย บ้า แน่ๆ" เพื่อนชาวอาร์เจนตินา
ในโฮสเทลที่พักด้วยกันบอกสำทับ
.
และ ทุกคนในวงล้อมเบียร์ค่ำคืนนั้นคงอยากจะพูดพร้อมๆ กันว่า
“คิดให้ดีๆนะ!! ”
.
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
.
ความดื้อด้านส่วนตัวที่ถูกสั่งสมมาแต่วัยเยาว์
ถูกแปลออกมาเป็นคำพูดสวย ๆ ออกมาว่า
.
“ เชื่อเถอะ ตราบใดพื้นที่ที่มีสิ่งมีชีวิตที่ชื่อว่า "มนุษย์" อาศัยอยู่
.............ที่นั่นมันต้องมีความงดงามในจิตใจประดับไว้บ้างเถอะน่ะ มันไม่น่าแย่ขนาดนั้นหรอก "
.
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
.
คำพูดและรอยยิ้มแกมปลอบใจตัวเองของผม !!
.
เป็นบทสรุปจบการสนทนาในค่ำคืนนั้นเป็นอย่างดี
จากสุดเขตแดนประเทศ เอลซัลวาดอร์ ผมบึ่งเข้าฮอนดูรัสในไม่ช้า
.
ตลอดทางนึกถึงคำขู่กลายๆ
มันพ้องอย่างกับภาพประกอบที่เห็นสองข้างทาง
.
บ้านเมืองดูเหมือนอึมครึมๆ หม่นๆ และรกร้าง
.
ภาพ และ คำพูด มันยิ่งซ้ำเข้ามาในหัวคิด
ยิ่งทำให้ต้องออกกดคันเร่งให้ เร็วขึ้น แรงขึ้น !!
.
ภาพกล้วยป่าใบตองสีเขียวเข้ม มันผ่านไปอย่างรวดเร็ว
.
แต่ก็ยังจับใจความได้ ถึงความสวยงามของมัน !
.
ตลอดสองข้างทางพบเจอผู้คนได้ไม่ยาก
.
แต่ทว่า จิตมันมุดตกไปตามคำขู่เสียแล้ว
จะให้มองเห็นสิ่งใด ๆ เป็นความสวยงามแล้วนั้น มันช่างยากเต็มที
.
ใกล้พลบค่ำ
.
เลี้ยวรถเสาะไปตามป้ายโรงแรมข้างทาง
ด้วยร่างกายเหนื่อยอ่อน ที่กรำคันเร่งต่อเนื่องมานานหลายวัน
.
เลยหยุดพักที่โรงแรมหนึ่งในฮอนดูรัส โดยไม่รู้ว่าอยู่ที่เมืองอะไร!
เราโชคดีที่ยังมีความฝัน !!
เช้าวันนี้
ยืนวุ่นอยู่ที่รถ เตรียมแพ็คข้าวของจะออกเดินทาง
ปรายตาเห็นมีคนหลังกระจกใสในโรงแรม
เป็นแม่บ้านทำความสะอาด กับไม้ถูพื้นเก่าๆ
ยืนจ้องมา
แววตา เค้าดูแปลก !!
แต่น่าสนใจ
แววตาอย่างนี้
มันกินใจเหลือเกิน
ผมอนุมานความรู้สึกว่า
.....................................................
เรายังโชคดีที่ยังพอมีความฝันอยู่บ้าง
แต่กับบางคน . . . . . . .
.....................................................
เราหลายคนใช้ความฝันบ่นเพ้อ
ว่าเมื่อไรจะได้มาซึ่งความฝัน
เราหลายคนใช้ความฝันเปลือยเปล่า
โดยไม่รู้ที่มา ไม่รู้ที่ไป
หลายๆ คน
หาความจริงอะไรไม่ได้
.....................................................
ผมเห็นบางคนพูดถึงความฝันอย่างน่าเสียดาย
.....................................................
ใช่ ผมรักความฝันในการเดินทางของผม
แต่ยังมีใครอีกหลายคนยังมีแบบอย่างของ
ความฝันแตกต่างกันไป
.....................................................
มี พ่อ และ แม่ อีกมากมาย
ที่ใช้ความฝันทุ่มเททุกสิ่งอย่างให้กับ....ลูก !!
บางคนหลังขดหลังแข็งทำงาน
เพื่อให้ได้ซื้อจักรยานคันเล็ก ๆ
เป็นของขวัญให้กับลูกในวันเกิด !!
เพียงเพื่อแลกกับรอยยิ้ม !!!
มีคนมากมายทุ่มเทให้กับสิ่งที่ตัวเองรัก
เงียบ ๆ อยู่ที่บ้าน
เพียงเพื่อแลกมาซึ่งความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ
.....................................................
ในโลกแห่งความฝัน
มันไม่มีรูปแบบเป็นการเฉพาะ
มันไม่มีความฝันไหนที่ยิ่งใหญ่กว่ากัน
ในเมื่อเรามีโอกาสมี
ขอจงมีความสุขกับมันเถิด...ปรารถนาดี !
Shai Don King
โปรดอ่านก่อนแสดงความคิดเห็น
1.กรุณาใช้ถ้อยคำที่ สุภาพ เหมาะสม ไม่ใช้ ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่น สร้างความแตกแยกในสังคม งดการใช้ถ้อยคำที่ดูหมิ่นหรือยุยงให้เกลียดชังสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
2.หากพบข้อความที่ไม่เหมาะสม สามารถแจ้งได้ที่อีเมล์ online@naewna.com โดยทีมงานและผู้จัดทำเว็บไซด์ www.naewna.com ขอสงวนสิทธิ์ในการลบความคิดเห็นที่พิจารณาแล้วว่าไม่เหมาะสม โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ทุกกรณี
3.ขอบเขตความรับผิดชอบของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ อยู่ที่เนื้อหาข่าวสารที่นำเสนอเท่านั้น หากมีข้อความหรือความคิดเห็นใดที่ขัดต่อข้อ 1 ถือว่าเป็นกระทำนอกเหนือเจตนาของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ และไม่เป็นเหตุอันต้องรับผิดทางกฎหมายในทุกกรณี