“Nicaragua (ประเทศนิการากัว)
แล้วโว้ยยยยยยยยยยยย !!!!
5555555555555555555
โฮล่าร์ โฮล่าร์ !!
กูรักประเทศนี้
กูรักเจ้าหน้าที่
กูรักกล้องโทรศัพท์ พัง พัง เบลอ เบลอ ของกู
5555555555555555555
ชอบใจเจ้าหน้าที่ศุลกากรที่นี่
อยู่คอยดูแลแปลภาษาให้ผู้ตกทุกข์ได้ยาก !!!
ถูกสอบสัมภาษณ์นานนับชั่วโมง !!
แถมมาเจอไบเกอร์
ชาวกัวเตมาลา/อเมริกา จะมาขอผ่านแดน
เค้าตื่นเต้นกับกูมากกกกกก !!
คือ ว่ามากกว่ากูอีก
มัวแต่มายืนรอคุยกะกู
เอกสง เอกสาร คือ มรึงไม่ทำมันแล้ว !!!!
5555555555555555555
5 ชั่วโมง !!
คือ เวลาเบ็ดเสร็จในการข้ามชายแดน
ระหว่าง ฮอนดูรัส กับ นิการากัว
หิวไส้จะแตก !!
สุดท้าย เข่าอ่อน
มายืนเซพิงข้างรถ
โครมมมมม !!!
รถหงายท้องไปอีกทางนึง
รถคงอยากจะบอก
ว่ากูหิวกว่ามรึงอีก !!
5555555555555555555
วันนี้ มาอยู่เมือง Leon !!
เมืองมรดกโลก
ได้โรงแรมพัดลมโครตฮิป
ราคา 450 บาท
หลังคากระเบื้อง มีสวนอยู่ตรงกลาง
มีห้องสมุดด้วย
ชอบ ชอบ ชอบ
5555555555555555555
Shai Don King
คำโวยวาย เหมือนคนลำรอกความสุขเมื่อได้มาถึงประเทศที่เราไม่เคยรู้จัก
นิการากัว เป็นอีกประเทศหนึ่งที่ได้สั่งสมเรื่องราวของความประทับใจในการเดินทาง 'รอบโลก' อย่างไม่มีวันหมดสิ้น
ถึงแม้ผู้คนมากมายอาจจะบาดเจ็บกับความยากจน แต่ดูเหมือนมันไม่อาจทำลายรอยยิ้ม และ ความสุขของคนที่นี่ได้เลย
การผ่านแดนที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มมอบให้แก่ นักบิดมอเตอร์ไซค์ไทยที่พลัดถิ่นมาจากแดนไกล
แม้จะยาวนานนับหลายชั่วโมงในการข้ามแดนแต่ละครั้ง ซึ่งถือเป็นเรื่องปกติของประเทศแถบนี้ ที่ต้องตรวจตราเอกสาร และ ลงรับ
พอลงรับเสร็จ ก็ต้องตรวจตรา และ ลงรับเอกสารอีกรอบหนึ่ง
เวียนวนซ้ำไปซ้ำมาหลาย ๆ รอบ ก็ยังคงมีความสุข เพราะผู้คนที่นี่มีอัธยาศัยน่ารัก ร่าเริง และ มีน้ำใจใยดีต่อคนแปลกหน้า
พอผ่านพ้นชายแดน ก็ได้บึ่งมอเตอร์ไซค์ 'ทะเบียนไทยแลนด์' ตะลุยไปต่อยังเมืองเป้าหมาย คือ Leon (เมืองที่องค์การยูเนสโก้ประกาศให้เป็นเมืองมรดกโลก)
Leon, Nicaragua เป็นเมืองเก่าแก่ทั้งทางด้านสถาปัตยกรรม และ วิถีชีวิตของผู้คน
แปลกใจ !!
ที่เราเห็นความชิว ๆ และ มีสไตล์
ซึ่งมันดูค่อนข้างจะแตกต่างกับวิถีผู้คนในประเทศแถบนี้
แม้แต่ในย่านร้านค้า หรือ ย่านที่พักสำหรับรองรับนักท่องเที่ยว จะมีงานศิลปะประดับประดาให้ดูรื่นรมย์ ตัวอาคารบางแห่งยังคงดูเก่าแก่มีคุณค่าต่อการเก็บรักษาเอาไว้
“ หลังคามุงกระเบื้องการเก่าดูน่าภิรมย์ มีไม้ผลิใบออกสวยสะท้อนแสงอยู่กลางลาน
เก้าอี้ไม้เอน พอพักอยู่ใต้ชายคา
นึกยามตอนฝนพรำลมพัดเย็น ลมหายใจอ่อน ๆ ทอดออกมาจากผิวใบ
โปรยมาหอมยังปลายจมูกเรา...ชื่นใจ "
จำได้ว่าตอนเขียนไปนึกเคลิ้ม..หลับไปตรงเก้าอี้ไม้ตัวนั้น
ตื่มมาอีกทีก็เดินออกไปย่านตลาดที่อยู่ไม่ไกล หาเบียร์เย็น ๆ มาดื่่มกิน แล้วทอดอารมณ์เพื่อหยิบฉวยวันเวลาแห่งความสุขให้มากที่สุด
เพราะเชื่อว่าชีวิตหนึ่งจะมายังที่นี่อีกครั้ง คงไม่ใช่เรื่องง่ายแน่ ๆ
เสียงกลองพาเหรด พร้อมเครื่องเป่า ผสมนิ๊งหน่อง
แปลเป็นจังหวะจะโคนของชาวละตินมาทุกยุคทุกสมัย
มันคือ ความร่าเริง เบิกบาน และ เซ็กซี่ชวนตาน่ามองเป็นอย่างที่สุด
คนทั้งโลกมักจะพูดถึงมันด้วยความสุข
และที่ประเทศนิการากัวนี้ ก็ได้สะท้อนมันมาในความหมายนั้นเช่นเดียวกัน
ในทุกช่วงเย็นของเมือง Leon เราจะได้ยินเสียงการซักซ้อมของเครื่องดนตรีชนิดต่าง ๆ ตามหน้าโบสถ์ ส่วนเด็กบางกลุ่มได้ถือไม้คฑาโยนควงไปมาอยู่หน้าลานกว้าง
เด็กบางกลุ่มร้องเล่นทำเพลงกันอย่างสนุกสนาน บ้างก็จับกลุ่มพูดคุยหยอกล้อไปตามประสา
สิ่งเหล่านี้มันถูกซึมซับจนเป็นแบบเรียนของชีวิตไปแล้วสำหรับที่นี่
เด็ก ๆ ต่างโตมากลายเป็นผู้ใหญ่ที่มีลมหายใจของดนตรีเป็นเครื่องปรุงชีวิต
ทั้งเสียงหัวเราะ และ รอยยิ้ม ต่างก็ตามมาหลังจากโน๊ตแรกได้เปล่งเสียง
เราจะเห็นท่วงทำนองของชีวิตอันวิเศษแบบนี้ในประเทศที่ถูกโอบล้อมในวัฒนธรรมอย่างเดียวกันนี้เสมอ
ถ้าใครได้มีโอกาสเดินทางมา ก็อยากให้สบโอกาสในการเคล้าคลอและจับใจความเสียงดนตรีของที่นี่ เพราะมันช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน !!!
โปรดอ่านก่อนแสดงความคิดเห็น
1.กรุณาใช้ถ้อยคำที่ สุภาพ เหมาะสม ไม่ใช้ ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่น สร้างความแตกแยกในสังคม งดการใช้ถ้อยคำที่ดูหมิ่นหรือยุยงให้เกลียดชังสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
2.หากพบข้อความที่ไม่เหมาะสม สามารถแจ้งได้ที่อีเมล์ online@naewna.com โดยทีมงานและผู้จัดทำเว็บไซด์ www.naewna.com ขอสงวนสิทธิ์ในการลบความคิดเห็นที่พิจารณาแล้วว่าไม่เหมาะสม โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ทุกกรณี
3.ขอบเขตความรับผิดชอบของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ อยู่ที่เนื้อหาข่าวสารที่นำเสนอเท่านั้น หากมีข้อความหรือความคิดเห็นใดที่ขัดต่อข้อ 1 ถือว่าเป็นกระทำนอกเหนือเจตนาของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ และไม่เป็นเหตุอันต้องรับผิดทางกฎหมายในทุกกรณี