nn หลายคนบ่นว่าอีกตั้ง 4 สัปดาห์กว่า ที่ปี 2567 กำลังจะผ่านพ้นไป...ทำไมมันนานจัง ???..ไม่แปลกใจที่หลายคนบ่นเช่นนั้นเพราะ 2567 เป็นปีที่หลายคนเหนื่อยหนักเหลือเกินสภาพเศรษฐกิจ ตัวอย่างชัดๆ ก็เช่น ผู้ประกอบการในอุตสาหกรรมรถยนต์ ผู้ประกอบการภาคอสังหาริมทรัพย์ กลุ่มนักลงทุนในตลาดหุ้น ฯลฯ แต่ในเมื่อมันทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้แล้ว ก็เลยแค่ตั้งความหวังว่าปี 2568 อะไรๆ มันน่าจะดีขึ้นสักทีเพราะหลายคนก็คาดหวังกับฝีมือการบริหารงานด้านเศรษฐกิจของรัฐบาลที่มีพรรคเพื่อไทยเป็นแกนนำ (ที่มักจะบอกใครๆ ว่าเก่งเศรษฐกิจ) และหลายคนก็หวังว่าตัวเลขเศรษฐกิจไทยปีหน้าจะเติบโตได้ในระดับ 3-3.5% อย่างที่รัฐบาลบอกไว้ว่าจะทำให้ได้ตามนั้น

ถึงเวลานี้...เศรษฐศาสตร์วันหยุด...เริ่มจะหวั่นใจว่าเศรษฐกิจไทยมันจะโตได้ตามนั้นจริงไหม...เพราะต้องไม่ลืมว่าโครงสร้างเศรษฐกิจไทยยึดโยงกับภาคการ
ส่งออกมากถึง 50-60%...และยึดโยงกับภาคการท่องเที่ยวอีกประมาณ 20% ซึ่งทั้งสองเสาหลักของเศรษฐกิจไทยนั้นต้องอาศัยอานิสงส์เชิงบวกจากภาวะเศรษฐกิจโลก อธิบายให้เข้าใจชง่ายๆ คือเศรษฐกิจโลกไม่ดีคู่ค้าของเราก็ไม่มีกำลังจะซื้อมากพอสำหรับสินค้าไทย...เศรษฐกิจโลกไม่ดีนักท่องเที่ยวต่างชาติก็มีเงินในกระเป๋าน้อยลงไม่พอจะออกเดินทางมาท่องเที่ยวที่บ้านเรา...ส่วนเครื่องยนต์ทางเศรษฐกิจของไทยที่เหลืออย่างการบริโภคในประเทศนั้นแน่นอนว่าแผ่วลงตามตัวเลขหนี้ครัวเรือนที่สูงขึ้นและความสามารถในการชำระหนี้ที่ต่ำลง ส่วนการใช้จ่ายภาครัฐด้านการลงทุนก็ต่ำมากอยู่แล้ว เพราะงบประมาณส่วนใหญ่ไปตกอยู่ที่งบรายจ่ายประจำกับภาระการชำระหนี้(ดอกเบี้ยจ่าย)

ที่นี้ลองมาเช็คสภาพ 2 เครื่องยนต์หลัก คือการส่งออกกับการท่องเที่ยวดูว่าจะต้องเผชิญกับอะไรในปี 2568...แน่นอนว่าจะต้องเจอสภาพเศรษฐกิจโลกที่เติบโตแบบชะลอตัว...2 ปัจจัยหลักๆ ก็มาจาก 1.ปัญหาความขัดแย้งทางภูมิรัฐศาสตร์ใน 2 จุดของโลก คือ ระหว่างอิสราเอล และกลุ่มกองกำลังในตะวันออกกลาง และ พื้นที่ยุโรป (รัสเซียกับยูเครน) 2.นโยบายเศรษฐกิจของสหรัฐภายใต้การนำของโดนัลด์ ทรัมป์ ซึ่งเน้นไปที่ก่อสงครามทางการค้า โดยเฉพาะกับประเทศจีน ซึ่งมีขนาดเศรษฐกิจใหญ่เป็นอันดับ 2 ของโลก รวมถึงประเทศอื่นๆ ที่เกินดุลการค้ากับสหรัฐซึ่งไทยก็ติด 1-15 ประเทศที่เกินดุลการค้ากับสหรัฐฯ

ผลกระทบทางตรงต่อสินค้าไทยจากนโยบายของ“ทรัมป์ ”คือ จีนต้องถูกขึ้นภาษีอีก 10% ส่วนผลกระทบที่รับช่วงต่อมาจากที่จีนโดนสหรัฐฯเล่นงาน คือ สินค้าไทยในห่วงโซ่อุปทานของสินค้าจีนส่งไปสหรัฐฯก็จะหดตัวลง ขณะเดียวกัน สินค้าจากจีนที่ล้นตลาดก็จะทะลักเข้ามาประเทศไทยมากขึ้นอีก จากปัจจุบันผู้ประกอบการ
ไทยก็เจอปัญหาสินค้าจีนทุ่มตลาดหนักหนาสาหัสอยู่แล้ว

เอาเฉพาะแค่ประเด็นผลกระทบจาก“สงครามการค้า” ก็น่ากังวลมากอยู่แล้วสำหรับเศรษฐกิจไทย ยังไม่ต้องพูดถึงปัจจัยเสี่ยงในมิติอื่นๆ ที่เศรษฐกิจไทยจะต้องเผชิญ ถ้าทีมเศรษฐกิจรัฐบาลยังคงจะหวังแต่มาตรการทางการคลัง (แจกเงิน)...อย่าว่าแต่เติบโต 3% เลย...เอาให้ถึง 2.5% ให้ได้ก่อนเถอะ...

พงษ์พันธุ์