“สวัสดีค่ะอาจารย์” ข้อความหนึ่งแสดงการแจ้งเตือนขึ้นมา ขณะผมนั่งทำงานอยู่หน้าจอ
ผมเปิดอ่านข้อความดังกล่าวในแอพเมสเซ็นเจอร์ พลันสายตาเหลือบเห็นข้อความและคำถามของใครหลายคนตกค้างอยู่ในนั้น
จะว่าไปคำถามเหล่านี้ ดูไม่ต่างอะไรกับหนี้นอกระบบดอกเบี้ยแพงเพราะตอบเท่าไหร่ก็ไม่หมด หนำซ้ำยังถาโถมเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนหนี้ที่เงินต้นไม่หดหาย แถมดอกเบี้ยยังบานเช้าบานเย็น มิรู้โรย
“สวัสดีครับ” ผมตอบกลับอย่างง่าย จากนั้นจึงคลิกเขาไปดูโปรไฟล์เจ้าของคำทักทาย เพื่อทบทวนดูว่าเพื่อนในโซเชียลคนนี้เป็นใคร รู้จักกันที่ไหน จะได้พูดคุยกันได้ถูกต้อง อย่างน้อยก็เรื่องของการใช้สรรพนาม
หญิงสาวเจ้าของข้อความ เป็นเด็กอายุราว 25 ปี รูปโปรไฟล์ของเธอเป็นภาพถ่ายมาตรฐานของทุกคนที่ออกรถใหม่ มันคือภาพเจ้าของรถยืนถือกุญแจขนาดใหญ่ยักษ์ซึ่งใช้ไม่ได้จริง ยืนยิ้มกว้างอยู่หน้ารถของตัวเอง
ผมยอมรับว่าจำไม่ได้ว่าเธอเป็นใคร ...
“ชีวิตก้าวหน้าไปอีกขั้น” นั่นคือ แคปชั่นข้อความเก๋ๆ ของเธอเหมือนพยายามอธิบายกับคุณผู้ชมถึงการพิชิตเป้าหมายชีวิตได้อีกระดับหนึ่ง
ยอดไลท์ของเธอ ไม่ธรรมดาเลย!!
“ช่วงนี้ชอตเงินมากค่ะ เงินไม่พอใช้ หมดตั้งแต่วันเงินเดือนออกกู้กินวนไป อาจารย์ช่วยทีค่ะ” เธอสาธยายชีวิตออกมาแบบพรั่งพรู เนื้อดูย้อนแย้งกับภาพโปรไฟล์เมื่อสักครู่ที่ยังติดตาผมอยู่
“แล้วอยู่ดีๆ ทำไมการเงินมีปัญหาได้ล่ะครับ” ผมคุยพลางเปิดดูเฟซบุ๊คเธอจากมือถือ ดูวันที่ที่เธอถ่ายภาพกับรถคันใหม่ของเธออีกครั้ง
ตุลาคมปีที่แล้ว ... 3 เดือนเศษ หากนับเวลาถึงวันนี้
“สามเดือนก่อน กู้เงินไปลงทุนทำธุรกิจกับเพื่อนค่ะ แล้วโดนโกง ตอนนี้เลยเป็นหนี้ต้องผ่อนเดือนละ 12,000 บาท หนูเงินเดือน25,000 บาทค่ะ ทุกวันนี้กินอยู่ลำบากมาก เงินเดือนก็โดนหักอะไรไม่รู้เต็มไปหมด”
“แล้วทุกวันนี้มีชำระล่าช้าบ้างหรือยังครับ ชำระหนี้ได้ตามปกติมั้ย” ผมเลื่อนดูฟีดข้อความของเธอ
“ก้าวไปตามใจฝัน แล้วสักวันฝันจะเป็นจริง” แบ๊กกราวนด์ภาพนี้น่าจะเป็นฟูจิซัง ประเทศญี่ปุ่น
สุดยอด
ไอดอล
อยากมีแฟนเก่งแบบนี้
เหล่านี้คือข้อความเม้นต์ของแฟนคลับเธอ
“ก็เริ่มแล้วค่ะ แต่เต็มที่ก็แค่จ่ายช้านะคะ ยังไม่ถึงขั้นไม่จ่ายเลย”
“เมื่อกี้เล่าว่าเงินไม่พอใช้ แล้วเอาเงินที่ไหนจ่ายหนี้ครับ”ผมซักไซร้เรื่องการเงินของเธอต่อ
“ไม่ได้-ไม่มี
ไม่มี-ไม่ได้
ถ้าได้-ต้องดี
ถ้ามี-ต้องดีและดีที่สุด”
ภาพนี้ผมเดาไม่ออก ว่าเป็นที่ไหน แต่ดูเป็นร้านเฟอร์นิเจอร์สตรีที่ดูไฮโซใช้ได้เลย
“ก็ใช้หมุนเอาคะ เปิดบัตรใหม่ แล้วหมุนจ่ายเอา เหนื่อยใช้ได้เลยค่ะ” เธอเล่า
“ส่งงบรายรับรายจ่ายให้ผมดูหน่อยได้มั้ยครับ รายรับแต่ละเดือนมีช่องทางไหนบ้าง รายจ่าย ภาระผ่อนหนี้แต่ละรายการ รวมถึงหนี้คงค้างแต่ละรายการด้วยนะครับ” ผมสรุปรายการข้อมูลที่ต้องการประกอบการให้คำปรึกษากับเธอ
คราวนี้เธอนิ่งไปนาน ... นานจนผมเกือบเลื่อนไปตามคำถามคนอื่นที่รออยู่ในกล่องข้อความ
“ไม่ดูได้มั้ยอ่ะค่ะ มันมีข้อมูลส่วนตัวเยอะอ่ะค่ะ”
“อย่ามัวอิจฉาชีวิตคนอื่น แต่จงใช้ชีวิตให้คนอื่นอิจฉา” มีดชัดๆคำคมดีๆ มีอยู่เต็มเฟซบุ๊คเธอ จนผมแทบลอกเอาไปใช้ไม่ทัน
“ไม่ได้หรอกครับ ไม่เห็นข้อมูลทั้งหมด แนะนำแบบไม่เห็นภาพรวม อันตรายครับ” ผมตอบกลับไป พลางสาระวนจดคำคมเด็ดๆ ของเธอต่อ
ครั้งนี้เธอเงียบ เงียบ แล้วก็เงียบ จนผมเข้าใจว่าการสนทนาของเราจบแล้ว ด้วยเธอไม่สะดวกให้ข้อมูลการเงินของเธอ แต่ในที่สุด เธอก็มา
“อาจารย์คะ ขอคำแนะนำเดียวพอค่ะ หนูให้ข้อมูลอาจารย์ไม่ได้จริงๆ”
คราวนี้ผมเป็นฝ่ายเงียบบ้าง แต่ไม่นาน เพราะแอบมีคำตอบในใจอยู่แล้ว
“ขายรถครับ”
“อะไรนะคะ”
คราวนี้เธอหายไปจริงๆ ใช่! เธอไม่กลับมาแล้วจริงๆ นะ
“กลัวตายจัง กลัวชีวิตใหม่ไม่ดีเหมือนชีวิตนี้” นี่แคปชั่นโพสต์ข้อความสุดท้ายของเธอที่ผมได้อ่าน ก่อนเราจากกัน
เงื่อนไขการแสดงความคิดเห็น ซ่อน
โปรดอ่านก่อนแสดงความคิดเห็น
1.กรุณาใช้ถ้อยคำที่ สุภาพ เหมาะสม ไม่ใช้ ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่น สร้างความแตกแยกในสังคม งดการใช้ถ้อยคำที่ดูหมิ่นหรือยุยงให้เกลียดชังสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
2.หากพบข้อความที่ไม่เหมาะสม สามารถแจ้งได้ที่อีเมล์ online@naewna.com โดยทีมงานและผู้จัดทำเว็บไซด์ www.naewna.com ขอสงวนสิทธิ์ในการลบความคิดเห็นที่พิจารณาแล้วว่าไม่เหมาะสม โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ทุกกรณี
3.ขอบเขตความรับผิดชอบของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ อยู่ที่เนื้อหาข่าวสารที่นำเสนอเท่านั้น หากมีข้อความหรือความคิดเห็นใดที่ขัดต่อข้อ 1 ถือว่าเป็นกระทำนอกเหนือเจตนาของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ และไม่เป็นเหตุอันต้องรับผิดทางกฎหมายในทุกกรณี