“ชีวิตคนเรามักดำเนินไปตามโชคชะตาตามที่ฟ้ากำหนดไว้” คำพูดของอดีตพระเอก-นายแบบ ขวัญใจวัยรุ่นที่เคยโด่งดังมาแล้ว “โด่ง” สิทธิพร นิยม กับชีวิต 20 ปีในวงการบันเทิงที่ก้าวเข้ามาแบบไม่คาดฝัน ด้วยบุคลิกหน้าตาหล่อใส จนถูกใจแมวมองชื่อดัง สัปดาห์นี้ “ทีมข่าวบันเทิงแนวหน้า”คอลัมน์ “สตาร์เรโทร” จึงขอเปิดใจถึงเรื่องราว ประสบการณ์ชีวิตเส้นทางสยบันเทิง พร้อมเผยถึงจุดพลิกผันที่ต้องเลือกระหว่างการเรียน และชื่อเสียง กับแง่คิดดี ๆ ในชีวิตของผู้ชายคนนี้

เริ่มต้นเข้าวงการ

“ช่วงนั้นจำได้ว่าเพิ่งจบ ม.6 ใหม่ ๆ กำลังเริ่มต้นหางานทำจนวันหนึ่งได้มาเดินสยามสแควร์แล้วอยู่ ๆ มีพี่คนหนึ่งชื่อ “พี่เกี๊ยะ” มาเรียกเราแล้วบอกว่า น้อง ๆ พจน์ อานนท์ เขาอยากได้เบอร์จะชวนไปถ่ายแบบ ซึ่งตอนนั้นเราเคยได้ยินชื่อพี่เขานะว่าเป็นนักปั้น แต่ไม่เคยเจอตัวจริง ๆ เลยเข้าไปดูทีมงานที่เขาถ่ายแบบให้กับ แมน ศุภกิจ กันอยู่ แต่ว่าไม่เจอพี่พจน์เลยฝากเบอร์ไว้ หลังจากนั้น 2 วัน พี่พจน์โทรมาหาชักชวนไปถ่ายนิตยสาร “แองเจิ้ล” ของอิมเมจ เล่มแรก แต่ต้องรออีก 6 – 7 เดือนกว่าจะวางแผง ระหว่างนั้นพี่พจน์ได้โทรมาชวนให้ไปงานวันเกิดคนนั้นคนนี้ วันเกิดผู้ใหญ่เจอดาราเยอะแยะไปหมด แต่ว่าตอนนั้นยังไม่มีใครรู้จักเรา พอหนังสือวางแผง ตอนนั้นถึงจะเริ่มมีงานได้ไปเดินแบบ และได้ไปร่วมงานอยู่กับ “นิตยสาร แพรว” ร่วมงานกับเขาเกือบทุกวัน จนเรียกว่าเป็นหนุ่มแพรวก็คงจะได้”

แจ้งเกิดในมิวสิควีดีโอ “18 ฝน”

“หลังจากนั้นนานเหมือนกันราว 5 ปี ที่ผมเดินแบบ ถ่ายแบบอย่างเดียว เพราะเขาห้ามไม่ให้เราไปเล่นหนังเล่นละคร เลยกลัวทรงผมมันจะไม่ได้ ผมต้องทำสีผมทุกวันจัดผมทรงอะไรพวกนี้เป็นแฟชั่นนะครับ นานมากเลยนะ กว่าจะได้มาเล่นมิวสิควีดีโอเพลงแรก “18 ฝน” ของ เสือ ธนพล ช่วงนั้น “เรย์ แมคโดนัลด์” เขากลับมาจากเมืองนอกแล้วเขาโกนหัวก็เลยโดนจับคู่โกนหัวด้วยกัน เลยไปใหญ่โต คนเริ่มรู้จักมากขึ้นช่วงนั้นอายุ 18 -19 แล้ว หลังจากนั้นก็เลยได้ถ่ายมิวสิควีดีโออีกหลายเพลง”

ก้าวสู่วงการหนัง

“อีกปีหนึ่งหลังจากนั้นผมได้มีโอกาสได้เล่นภาพยนตร์เรื่องแรก  “ขอเก็บหัวใจเธอไว้คนเดียว” คู่กับ “ธัญญ่า ธัญญาเรศ” โดยจะมี “ธรรม์ โทณะวณิก” คู่กับ “หญิง ฌัชชา” ด้วย เล่นหนังเรื่องแรกผมได้รับอะไรใหม่ ๆ เยอะ เลยทำให้ผมเริ่มรักการแสดง แต่ว่าเรื่องแรกนี่แข็งมากทุกฉากจะเป็นนายแบบ เพราะว่าติด เห็นกล้องจะโพสต์ ตามมุมกล้องตลอด ซึ่งผมต้องฝึกเรียนรู้เรื่องการแสดง มุมกล้อง มีอาแย้ม สยาม   เป็นอาจารย์เรื่องแรกของเรา หลังจากนั้นอีกหลายปี ที่ผมเล่นหนังมาตลอด ซึ่งเขาก็ห้ามเล่นละครอีก สมัยก่อนเขาบอกว่าถ้าไปเล่นละครแล้วมันจะไม่มีใครซื้อตั๋วดูหนัง เลยอยู่ตรงนี้มาหลายปีเหมือนกัน 5-6 ปี ได้ แต่รวม ๆ แล้วกว่าจะมาเล่นละครได้นี่ผมอยู่ในวงการมาเกือบ 10 ปี”

ภาพยนตร์ที่แจ้งเกิด

“เป็นเรื่องที่ผมชอบที่สุดด้วยครับ “18 ฝนคนอันตราย” จริง ๆ ชอบทุกเรื่อง แต่เรื่องนี้ พี่พจน์ อานนท์ เขาทำมาเพื่อให้ผมเล่นโดยเฉพาะ เนื่องจากมิวสิค 18 ฝน มันดังมาก เขาเลยเขียนพล็อตเรื่องมาจากมิวสิค เป็นเรื่องของสังคมที่ถูกเอาเปรียบ แล้วที่ชอบอีกอย่างคือ มันมีถ่ายทำที่อนุเสาวรีย์รัฐธรรมนูญ แล้วมีข้อความหนึ่งที่บอกว่า “ตราบใดที่ยังมีการโกงกินอะไรอย่างนี้ รัฐธรมมนูญคงทำอะไรไม่ได้” เพราะในเรื่องเราไปถูกยิงตายที่ตรงนั้นทั้งหมดเลย ซึ่งเป็นหนังแนวดราม่าแอคชั่นครับ”

เล่นละครเรื่องแรก

“รู้สึกจะเป็น “ดาวกลางดง” ไม่ก็ “พ่อดอกประดู่” ผมจำไม่ได้แล้ว แต่พอจากหนังมาเป็นละครผมก็ต้องปรับตัวอีกครั้ง เพราะมาเจอ 3 กล้องจะงง จากที่หนังใช้กล้องเดียว จำได้พอเขาถ่ายผมก็ไม่เล่น ยืนยิ้มหัวเราะ เขาสวิตซ์มาเฮ้ย !! ไม่เล่นล่ะ เราก็งง เพราะว่าหนังมันมีกล้องเดียว เล่นกับกล้องคนเดียว กว่าจะเข้าใจนี่หลายเรื่องเหมือนกัน ทีนี้เลยทำให้เราค่อยๆฝึกฝนมาเรื่อยๆคือตอนนี้ได้หมดแล้ว ได้หมดทุกอย่าง อยู่วงการมาน่าจะ 20 ปีแล้ว”

บทบาทที่ชอบที่สุด

“ส่วนใหญ่ผมจะได้เล่นบทที่มีคาแร็กเตอร์ตรงกับผม แต่จริง ๆ ชอบบทดราม่ามากที่สุด เพราะว่ามันได้เล่นอารมณ์เยอะ แต่ทุกครั้งผมจะได้เล่นบทเป็นคนดีตลอดเวลา เป็นพระเอกก็ต้องแอ็ค รู้สึกว่าละครเมืองไทยพระเอกต้องดีตลอด ถ้าผมเป็นผู้จัด ผมจะเอาพระเอกให้ถูกด่าที่สุดในโลกเลย คือผมเคยเล่นบทร้ายอยู่หนเดียวเรื่อง “แสงดาวแห่งหัวใจ” ช่อง 7 เรื่องนี้ออกแอคติ้งเยอะมาก ถ้าใครได้ดูจะรู้ว่าผมเล่นเยอะ ได้ออกอารมณ์สุดๆครับ”

เหตุผลที่ผันมาเล่นร้าย

“มีช่วงหนึ่งที่ผมเล่นเป็นพระเอกบ่อย ๆ เลยขอทางช่อง 7 หยุดไปเรียนหนังสือ หลังจากนั้นได้กลับมาอีกครั้งแต่ยังเล่นบทดี ๆ อยู่ เพราะ คุณแดง สุรางค์ เปรมปรีดิ์ บอกผมนัยน์ตาเศร้า แต่วันหนึ่งผมมีโอกาสได้เจอกับ “พี่หลุยส์” ดาราวีดีโอ เขาเห็นว่าผมน่าจะเล่นได้ เพราะเวลาที่เราอยู่กับพี่หรั่งกินข้าว ไปเที่ยวด้วยกัน เขาจะเห็นอะไรแบ๊ดๆในตัวเราหน่อย เขาเลยบอกให้เราเอาตรงนี้มาเล่นแต่ก็เรื่องเดียวครับ ซึ่งสนุกมาก เล่นแบบว่ามันออกอาการ ได้ออกอารมณ์เยอะ เป็นคนดีมันก็มีอยู่ท่าเดียว คือต้องรักษาภาพความเป็นคนดีไว้ หน้าเศร้า แต่ผมว่าการเป็นนักแสดงที่ดีเราต้องเล่นได้ทุกบทบาท ตีบทให้แตก เพียงแต่ว่าบางครั้งสิ่งแวดล้อมแล้วก็ทีมงานก็สำคัญ สำคัญในการเล่นละคร”

กระแสตอบรับ

“ตอนมาเล่นร้ายคนด่าเยอะมาก คนจะว่าเป็นคนดีๆไม่ชอบหรือไง ไปตลาดก็โดนด่า ทำไมไปทำเขาอย่างนั้น อยากให้ผมเล่นเป็นคนดี แต่ตอนที่เล่น 18 ฝน ฟีดแบคก็แรงมากเด็กจะโกนผมตาม คนก็โกนหัวตามทั้งประเทศ พอยิ่งมาเล่นหนัง 18 ฝน นี่คนยิ่งติด ไอดอลยุคนั้นเยอะบางทีนั่งอยู่ 4-5 คน แฟนเขาชมเราเขาก็มาหาเรื่องบอกนายเจ๋งจริงไหม ทะเลาะกันทุกวันตีกันทุกวัน เรื่องนี้จริง ๆ ผมว่ามันต้องแยกแยะนะ เพราะว่าเวลาเราไปเที่ยวเราเป็นนักแสดงเราจะทำตัวเกเรไม่ได้แล้ว นอกจากเราจะถูกเขาทำร้ายก่อน คงไม่มีใครแบบว่าอยากไปทะเลาะกับใคร เราอุตส่าห์สะสมแฟนคลับเขาก็มองว่าเราเป็นคนดี เกิดเราไปทำให้เขาผิดหวัง มันก็คงไม่ดี”

หายไปจากวงการ

“ผมไปเรียนครับ เพราะว่าสอบนิด้าได้ ช่วงที่หยุดไปมีหลายคนถามไม่เสียดายเหรอ เพราะเป็นช่วงที่กำลังโด่งดังสามารถกอบโกยได้ เราก็บอกความจริงว่าเสียดายครับ เพราะว่าเราหาเงินได้เยอะ แล้วรู้สึกว่ากำลังจะหาได้อีกเยอะด้วย แต่โชคชะตานะครับตอนนั้นผมมีความฝันสูงสุดคืออยากเรียนจบปริญญาตรี  คือตอนที่เข้าวงการเรามีโอกาสเรียนได้แค่ ม.6 แต่พอเราจบตรีเป็นนักแสดง มีโอกาสสอบติดได้เรียนในสถาบันนิด้า เพราะว่าเป็นสถาบันของในหลวงถือว่าเป็นเกียรติที่ได้เรียนที่นี่ แล้วสอบเข้ายากมาก เรารู้สึกปลื้มใจตอนนั้นเลยตั้งใจเรียนให้จบโทไปเลย ต่อ ดร.ไปเลย ผมหยุดงานในวงการไปประมาณ  3 ปี ไปเรียนคณะพัฒนาสังคมและการบริการองค์กร ซึ่งผมก็ไม่เสียใจที่ไปเลือกเรียนเราได้อะไรจากที่นี่เยอะ ได้เพื่อน ได้สังคม ได้มุมมองความคิดใหม่ ๆ สอนให้เรารู้จักวางแนวทางแก้ไข นิด้าทำให้เรารู้ว่าทุกครั้งที่เราจะทำอะไรก็พูดเสมอว่าต้องคิดถึงจุดจบก่อน แต่ระหว่างที่เราเรียนผมก็ถ่ายละครสั้น ๆ ไปด้วยบ้าง”

ทำไมเฟสตัวออกจากวงการ

“ที่เฟสตัวเพราะว่าหนึ่ง ผมมีความเชื่ออย่างหนึ่งนะครับ ตอนนั้นอยู่กับ “จอห์น ดีแลน” เขาอยู่คอนโดเดียวกับผม จอห์น ดังเร็ว แล้วเขาเป็นอะไรไม่รู้บอกว่ามีปีศาจจะตามฆ่าเขา กินหัว หรือบางทีดวงคนมันยังไม่ถึงเวลาที่ขึ้นสุงสุด ของเขาขึ้นเร็วมาก เพราะของเขาไม่มีใครสกัด ของผมถ่ายแบบยังมีคนมาห้ามไปนู่นไปนี่ สุดท้ายเขาเลยเสียชีวิต ทำให้เราคิดว่าคนเรามันอาจจะเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ก็ได้ บวกกับที่เราได้เรียนหนังสือด้วยมันก็เลยทำให้เราเฟสออกไป แต่จริงๆเราไม่ได้ทิ้งวงการ เพราะว่าเราทำงานในวงการ เราชอบ เรารักมัน”

สิ่งที่ได้ในวงการบันเทิง

“วงการบันเทิงทำให้ชีวิตดีขึ้นเยอะ ผมไม่เคยคิดไม่เคยฝันมาก่อนว่าจะมีแบบทุกวันนี้ เพราะฉะนั้นผมถือว่า วงการบันเทิงเป็นวงการที่มีบุญคุณกับผมมาก ถ้ามีโอกาสแล้วจริง ๆ สิ่งที่ผมอยากเห็นในวงการคออยากให้ทุกคนช่วยเหลือกัน รักกัน และสิ่งที่สำคัญมากผมอยากให้มีผู้ใหญ่ในวงการใครก็ได้ทำ สหภาพมูลนิธิศิลปินดารา ช่วยเหลือดาราอาวุโส เรื่องนี้สำคัญมากอย่างดาราที่เขาเสียชีวิตไปหลายท่าน เขาไม่มีเงินรักษาพยาบาล คิดว่าถ้าเรามีมูลนิธิเหมือนสหภาพแรงงานทั่วไป หรืออาจจะทำเป็นมูลนิธิของดารา เล่นละครทุกเรื่องใครก็ได้เซ็นต์ชื่อเลย ขอบริจาค 3 เปอร์เซ็นต์ของค่าตัว เหมือนที่เราเสียภาษี บริจาคเข้ากองทุนใครไม่สบายเอาเงินไปรักษาหายแล้วก็ให้งานเขาทำใช้หนี้เอา หักเอาไปทีละครึ่งหนึ่งก็ได้เข้ามูลนิธิ ผมว่าตรงนี้โอกาสจะรอดมันง่าย ถ้าเราไม่รักกันเองเราก็ไม่รู้จะทำอะไร วงการบันเทิงอย่าเกลียดกัน แก่งแย่งกันผมว่ามันไม่ดี สิ่งต่างๆโอกาสดีๆเรามาแบ่งกันดีกว่า ดาราอาวุโสหลายคนที่ต้องการเงินไปรักษา ชีวิตเขาลำบากต้องมีสวัสดิการ แต่ทุกวันนี้ไม่มีใครกล้าทำ เพราะว่าเรากลัวเขาโกง กลัวเขาหาว่าเราโกง ผมว่าพวกเราหาสปอนเซอร์ได้ ที่ผมพูดให้ฟังเพราะว่ามันหลายคนแล้วที่สะท้อนชีวิตตรงนี้มา มันไม่ใช่พอถึงรุ่นหลานแล้วมาหาบของขาย เราทำได้แต่แก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าช่วยเขาซื้อ กำไรจะได้สักกี่บาท รักษาโรคมะเร็ง รักษาโตหืดหอบ มันใช้เงินเยอะ ผมอยากวิงวอนเสนอใครก็ได้ผู้ที่มีอำนาจมาทำเถอะ เพราะว่าเรายังมีศิลปินอายุมากอีกหลายท่าน นี่คือสิ่งที่ผมอยากฝากไว้”

มุมมองในการใช้ชีวิต

“อย่าประมาทเพราะความตายอยู่รอบตัว ทำอะไรก็ได้อย่างนั้นต้องคิดเยอะ ๆ คิดก่อนที่จะทำ อีกอย่างที่เจอคือปัญหาทุกคนมีทั้งหมดอย่าเครียดมากจนตัดสินใจทำอะไรที่ไม่ดี ผ่อนคลายแล้วคุยกัน คุยกับคนที่เรารู้สึกว่ารักเราคนที่คุยด้วยต้องให้กำลังใจ ทุกปัญหามีการแก้ไขครับ”

ฝากถึงแฟนๆที่ติดตามผลงาน

“อยากให้ทุกคนเป็นกำลังใจให้กันเหมือนเดิม จะพยายามทำตัวให้ดีที่สุดไม่ทำให้ทุกคนผิดหวังสำหรับคนที่อยากพูดคุยกับผมเข้ามาได้ที่เฟสบุ๊ค “โด่ง สิทธิพร Dong Sittiporn Club's”  สามารถเข้ามาปรึกษาพูดคุยกันได้ และแบ่งปันสิ่งดี ๆ ให้กันครับ”