20 ธันวาคม 2568 นายสม รังสี อดีตผู้นำฝ่ายค้านกัมพูชา ที่ขณะนี้ได้ลี้ภัยไปอยู่ต่างประเทศ ได้ออกมาโพสต์ข้อความผ่านทางเฟซบุ๊ก "Sam Rainsy" ที่มีผู้ติดตามกว่า 5.2 ล้านคน ได้โพสต์ข้อความระบุว่า  สันติภาพจะกลับคืนมาได้ก็ต่อเมื่อสมเด็จฯฮุน เซน ลงจากตำแหน่งเท่านั้น

สมเด็จฯ ฮุน เซน เป็นผู้นำที่ฉ้อฉลและบ่อนทำลาย ซึ่งได้สร้างความเสียหายและความทุกข์ยากอย่างแสนสาหัสให้แก่กัมพูชา เพราะเขาไม่เคยสนใจผลประโยชน์ของชาติเลย แต่ในทางกลับกัน เขากลับให้ความสนใจกับประโยชน์ส่วนตัวและของครอบครัวมาก่อนเสมอ พฤติกรรมที่เห็นแก่ตัวนี้ได้นำพาเขาไปสู่เส้นทางที่อันตรายและสร้างความเสียหายต่อประเทศ

ข้อแรก ปัญหาพิพาทที่ชายแดนระหว่างกัมพูชาและไทยในปัจจุบัน ไม่ใช่ความขัดแย้งระหว่างประชาชนกัมพูชาและประชาชนไทย แต่เป็นความขัดแย้งส่วนตัวระหว่าง ฮุน เซน และ ทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรีของไทย ประชาชนของทั้งสองประเทศกำลังถูกจับเป็นตัวประกันในความขัดแย้งทางการเมืองส่วนตัว

ข้อสอง ฮุน เซน ได้ให้ที่พักพิง การคุ้มครอง และการสนับสนุนทางการเมืองกับเครือข่ายอาชญากรข้ามชาติที่นำโดย เฉิน จื้อ (Chen Zhi) แม้ว่าตอนนี้ เฉิน จื้อจะหลบหนีไปซ่อนตัวแล้ว แต่เขายังคงทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาคนสนิทของทั้ง ฮุน เซน และนายกรัฐมนตรีฮุน มาเนต  เฉิน จื้อ  ยังคงมีสถานะเทียบเท่ารัฐมนตรี โดยได้รับสัญชาติกัมพูชาและบรรดาศักดิ์กิตติมศักดิ์เป็น เนี๊ยะออกญา (Neak Oknha)

เฉิน จื้อ มีบทบาทสำคัญในการให้เงินทุนและสนับสนุนระบอบของ ฮุน เซน ส่งผลให้ ฮุน เซน เปลี่ยนกัมพูชาให้กลายเป็น "รัฐมาเฟีย" ซึ่งเป็นการเปิดช่องให้ไทยมีข้ออ้างในการปฏิบัติการทางทหารเพื่อทลายเครือข่ายอาชญากรข้ามชาติที่ปฏิบัติการในดินแดนกัมพูชา เพราะฮุน เซนร่วมมือกับองค์กรอาชญากรรม กัมพูชาจึงถูกโดดเดี่ยวจากประชาคมโลกในช่วงเวลาวิกฤต เพราะไม่มีประเทศใดปรารถนาที่จะสนับสนุนรัฐที่ปกครองโดยอาชญากร

ข้อสาม ฮุน เซน ปฏิเสธที่จะเสนอให้มีการปฏิบัติตามข้อตกลงสันติภาพปารีส ปี 2543 ว่าด้วยการยุติความขัดแย้งทางการเมืองและสงครามกลางเมืองในกัมพูชาอย่างเต็มรูปแบบและเหมาะสม เนื่องจากข้อตกลงระหว่างประเทศเหล่านี้กำหนดให้มีการยกเลิกการปกครองแบบเผด็จการ อย่างไรก็ตาม ประชาชนกัมพูชาเข้าใจอย่างชัดเจนว่ามีเพียงข้อตกลงสันติภาพปารีสเท่านั้นที่จะสามารถรับประกันและปกป้องเอกราช อธิปไตย และบูรณภาพแห่งดินแดนของกัมพูชาได้อย่างแท้จริง

เป็นเรื่องน่าเศร้าที่ สมเด็จฮุน เซน เห็นอำนาจของตัวเองและครอบครัวมากกว่าแผ่นดินและประชาชน โดยผลักดันประเทศไปสู่ความรุนแรงและการนองเลือดโดยไม่จำเป็น ด้วยเหตุนี้ ฮุน เซนจึงสมควรที่จะถูกขับไล่ออกจากอำนาจไป เพื่อฟื้นฟูสันติภาพ อธิปไตย และศักดิ์ศรีของชาติ