กินเสร็จก็ต้องเอาออกบ้าง  ตอนเล็ก ๆ แม่ก็คอยดูและกระตุ้นการขับถ่ายและเก็บกวาด  พอโตขึ้นมาหน่อยก็เรียนรู้ที่จะทำอะไรด้วยตัวเอง  ระยะแรก ๆ ท่าทางการขับถ่ายของลูกสุนัขจะคล้ายคลึงกันในทั้งสองเพศ  เพียงแต่เพศเมียจะดูเรียบร้อยกว่าเล็กน้อย  คือกันจะติดพื้นมากกว่าเพศผู้  ลูกสุนัขจะถ่ายค่อนข้างถี่กว่าสุนัขโต  คือหลังตื่นนอนและหลังกินอาหาร  และที่ทางในการขับถ่ายถ้าสามารถสอนไว้ตั้งแต่เล็ก ๆ ก็จะทำได้ง่าย  โดยมากสุนัขจะไม่ถ่ายในที่นอนและที่กิน  และมักจะกลับไปถ่ายในที่ ๆ มีกลิ่นเดิมอยู่  ซึ่งวิธีการฝึกให้ถ่ายเป็นที่เป็นทางนั้นจะได้กล่าวไปในเรื่องที่เกี่ยวกับการฝึกสุนัข

            เมื่อสุนัขโตขึ้น จะถ่ายหลังกินอาหารเป็นส่วนใหญ่  โดยท่าทางจะคล้ายกันในทั้งสองเพศ  ก่อนการถ่ายสุนัขจะดมและเดินวนรอบ ๆ หลังถ่ายเสร็จจะตะกุยขาหลังแต่ไม่กลบเหมือนแมว  สุนัขมักไม่ใช้อุจจาระในการประกาศอาณาเขต  จึงค่อนข้างถ่ายเป็นที่

            ในขณะที่ปัญหาที่เราพบบ่อยโดยเฉพาะในสุนัขเพศผู้ คือ การฉี่รดตามที่ต่าง ๆ ได้แก่เสาไฟ  ต้นไม้ (ก็ไม่เห็นจะเป็นปัญหา) ล้อรถ ประตูบ้าน  (อันนี้ดูจะเป็นปัญหา)  สาเหตุที่สุนัขเพศผู้ชอบฉี่รดตามที่ต่าง ๆ ก็ เพราะว่ามันใช้ในการประกาศอาณาเขต แสดงถึงความเป็นเจ้าของ ความเป็นหัวโจก  พฤติกรรมนี้จะพบเมื่อสุนัขเริ่มโตขึ้น  เมื่อมีฮอร์โมนเพศผู้มากขึ้น  มักพบในช่วงอายุ 7-8 เดือน ท่าทางการฉี่เปลี่ยนไปจากที่เคยนั่งฉี่ก็จะเป็นการยกขาฉี่  เนื่องจากท่านี้สัมพันธ์กับฮอร์โมนเพศ  ดังนั้นสุนัขเพศผู้ที่ตอนตั้งแต่เล็ก ๆ จึงอาจนั่งฉี่แบบสุนัขเพศเมีย  (แต่ไม่เรียบร้อยเท่า) สำหรับเพศผู้ที่ตอนเมื่อโตแล้วก็มักยีนฉี่เหมือนเดิม  นอกจากนั้นสุนัขเพศผู้ที่เป็นเบ๊หรือลูกกระจ๊อกในกลุ่มอาจจะมีท่าฉี่แบบนั่ง  ไม่ยกขาเหมือนสุนัขเพศผู้ทั่วไป  ทั้งนี้เนื่องจากมันถูกข่ม  แสดงว่าท่าฉี่แบบนี้ไม่ได้แค่เป็นลักษณะประจำเพศเท่านั้น  แต่ยังบ่งบอกถึงความเป็นผู้นำความเป็นผู้สูงศักดิ์อีกด้วย  ที่น่าสนใจและพบได้ก็คือ  เพศเมียทีทำหมันแล้วและมีความเป็นผู้นำสูง  ก็จะมีท่าที่คงเอาไว้แบบเพศเมีย  แต่จะยกขาหลังขึ้นขานึงแบบตัวผู้ทำให้เป็นท่านั่งสามขา (ก็แปลกดี) และจะฉี่บ่อย  คือเป็นการทำสัญลักษณ์แบบตัวผู้

            ในเมื่อการถ่ายปัสสาวะ ไม่ได้เป็นเพียงการขับของเสียออกจากร่างกายเท่านั้น  แต่ยังเป็นการแสดงอาณาเขต  การแสดงความเป็นใหญ่ โดยเฉพาะในเพศผู้เราจึงเห็นว่าสุนัขเพศผู้มักจะเดินมาดม ๆ แล้วก็ยกขาฉี่ซะหน่อย  ทั้ง ๆ ที่มันอาจจะไม่ได้ปวดฉี่เลย  ทั้งนี้เกิดจากมีเหตุการณ์ (โดยเฉพาะกลิ่น) ทำให้มันรู้สึกว่าจะต้องประกาศความเป็นใหญ่ให้เป็นที่รู้กันซะหน่อย (เหมือนพวกที่ชอบพ่นสีตามที่ต่าง ๆ )

            ที่นี้ถ้าเป็นต้นไม้ ต้นหญ้า กองขยะ หรือเสาไฟ  ก็คงไม่เป็นเรื่องใหญ่  แต่ที่มักทำให้เราปวดหัวก็คือข้าวของในบ้านเสียหายและกลิ่นที่เกิดขึ้น  หรือความหงุดหงิดที่เกิดขึ้นเมื่อคุณเป็นคนหนึ่งที่จอดรถนอกบ้านแล้วมักจะมีน้องหมามาฉี่ใส่ล้อรถ  นั่นก็เพราะมันต้องการแสดงอาณาเขต  ประกาศความเป็นเจ้าของนั่นเอง

            ที่นี้จะทำยังไงให้เลิกดีล่ะ  สำหรับสุนัขที่บ้านการตอนอาจพอช่วยได้   เพราะความรู้สึกอยากประกาศอาณาเขตน่าจะลดลง  แต่อย่าลืมว่าการมีเหตุการณ์ที่ทำให้มันรู้สึกไม่มั่นใจในการความเป็นหัวโจกก็อาจจะกระตุ้นให้เกิดการประกาศศักดาได้  เช่นการมีสมาชิกใหม่ในครอบครัว  การนำสุนัขตัวใหม่มาเลี้ยง  ก็ต้องบอกกันหน่อยล่ะว่าถิ่นนี้ข้าจองแล้ว  ค่อย ๆแก้กันไป  การกำจัดกลิ่นที่ติดอยู่โดยการล้างออก  หรือฉีดกลิ่นอื่นทับลงไป เดี๋ยวนี้ก็มีสเปรย์ขายสำหรับฉีดเพื่อกันไม่ใช่สุนัขมรฉี่ก็พอช่วยได้  เพราะทำให้มันไม่ชอบกลิ่นใหม่  หรือทำให้จุดที่มันชอบฉี่เปลี่ยนไป  อาจจะเอาอะไรมาวาง (แต่ต้องไม่อันตรายกับสุนัข)  ทำให้เข้าไปฉี่ไม่ได้หรือเอาขนม ของกินเล่นไปวางตรงนั้น  มันก็จะรู้สึกว่าตรงนี้เป็นที่กินอาหารไม่ใช่ที่ขับถ่ายก็พอช่วยได้  (สุนัขแยกที่กินกับที่ขับถ่ายออกจากกัน)  สำหรับการลงโทษการตีดูจะไม่ช่วยแม้ว่าจะจับได้คาหนังคาเขาก็ตาม  แต่ที่สังเกตดูว่าจะป็นภูมิปัญญาชาวบ้านก็น่าจะได้  คือการเอาขวดใส่น้ำมาวางไว้ที่จุดที่สุนัขชอบมาฉี่ก็แก้ได้เหมือนกัน  เช่น ตามล้อรถทั้งสี่ (ไม่แน่ใจว่าทำไม  อาจจะไม่ชอบเงาสะท้อนในขวดน้ำ)  ในต่างประเทศมีอุปกรณ์ที่เป็นแบบกระจับ หรือผ้ารัดเอว  ที่มีแผ่นผ้าแบบ ผ้าอ้อมดูดซับปัสสาวะใส่ให้สุนัขบริเวณเอว  พอสุนัขยกขาฉี่ก็จะฉี่ใส่กระจับทำให้บ้านไม่เลอะเทอะ  น้องหมาก็รู้สึกว่าได้ทำอย่างที่อยากทำไปแล้ว  มีความสุขกันทั้งสองฝ่าย

            สำหรับในเพศเมีย  การฉี่บ่อย ๆ ตามที่ต่าง ๆ จะพบมากให้ช่วงที่เป็นสัด  เพื่อประกาศว่าอีกไม่นานก็จะพร้อมผสมพันธุ์  ในกรณีนี้มีพิโรโมนปนอยู่ในปัสสาวะด้วย  กรณีนี้การทำหมันเพศเมียก็จะช่วยได้เช่นกัน  เพราะสุนัขจะไม่เข้าสู่วงรอบการเป็นสัด