นับเป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับรายการ“แนวหน้าวาไรตี้” ซึ่งออกอากาศทุกวันอาทิตย์เวลา 16.00-16.25 น. ทางสถานี TNN2 ช่อง 784 ดำเนินรายการโดย ดร.เฉลิมชัย ยอดมาลัย ล่าสุด ถ่ายเถา สุจริตกุล ภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากของดร.สมปอง สุจริตกุล อดีตเอกอัครราชทูตไทยในหลายประเทศ ซึ่งเป็นทั้งนักเขียน นักแปล และนักประพันธ์นวนิยายชื่อดังอย่าง มงกุฎดอกส้ม,ดอกส้มสีทอง, เรยา, ฉุยฉาย, ตุ๊กตาในป่าหนาว เจ้าของรางวัลสุรินทราชา และรางวัลดาราทิพย์ได้มาเล่าเรื่องราวความประทับใจเกี่ยวกับการเป็นนักประพันธ์และที่มาที่ไปของนวนิยายชื่อดังที่ถูกนำมาสร้างเป็นละครจนโด่งดังทำให้เกิดกระแสสังคมในช่วงเวลานั้น

ถ่ายเถา สุจริตกุล เล่าว่า “รางวัลนราธิป เป็นรางวัลสำหรับนักเขียนอาวุโส ที่มีผลงานการเขียนต่อเนื่องและยาวนาน ทั้งยังเป็นผลงานเป็นที่ยอมรับของสัมคม ซึ่งรางวัลนี้เป็นรางวัลที่ปลื้มมาก ประกาศความแก่แต่ก็ไม่แก่ สำหรับแรงบันดาลใจของการเริ่มประพันธ์นวนิยาย เรื่องแรก “มงกุฎดอกส้ม” ตอนนั้นอยู่เมืองนอกและมีเวลาเหลือเยอะ ตามปกติเป็นคนชอบอ่านอยู่แล้ว ก็ได้มีโอกาสมาอ่านเรื่องสั้นของ “ซูถง” จนมีความรู้สึกว่าเรื่องสั้นนี้มีความคล้ายคลึงกับครอบครัวคนจีนในเมืองไทย เรานำเอามาปรับเป็นเรื่องไทยย้อนยุค ก่อนหน้าที่จะถูกนำมาสร้างเป็นละคร “มงกุฎดอกส้ม” ถูกเขียนลงในนิตยสารเล่มหนึ่ง พอลงไปได้เพียงแค่ 2 ตอน ก็ได้รับโทรศัพท์มากมายจากผู้ผลิตละครจากเมืองไทย โทร.ไปถึงสหรัฐอเมริกา ดิฉันก็สนใจ ในที่สุดช่อง 7 ก็นำเอามาสร้างเป็นละคร ปรากฏว่าละครดังมากช่วงนั้นทำให้มีคนมาโจมตีดิฉันว่าขโมยเรื่องของ “ซูถง” มาดิฉันก็บอกไปว่าไม่ได้เป๊ะ เพราะในสังคมไทยก็มีภรรยามากเหมือนกัน จนทำให้บรรณาธิการขณะนั้นต้องทำหนังสือถึง “ซูถง” ว่าตอนนี้บทประพันธ์ที่นำมาดัดแปลงกลายเป็นละครฮิต และดิฉันอยากจะให้ค่าตอบแทนตามสมควร แต่ทางเราก็ไม่เคยได้รับคำตอบจากทาง “ซูถง” เลย

เมื่อครั้งรวมเล่ม ดิฉันก็บอกชัดเจนในคำนำเลยว่า ดิฉันได้ไอเดียมาจาก “ซูถง” แต่ดิฉันคิดว่าผู้ที่โจมตีขนาดนั้นคงไม่ได้อ่านคำนำ ซูถง เป็นเรื่องสั้น แต่ดิฉันก็นำมาดัดแปลงเป็นเรื่องยาว ที่ประหลาดมาก มีคนมาบอกดิฉันว่าเนื้อเรื่องนี้มีความคล้ายตระกูลใหญ่ในเมืองไทย ก็เป็นเรื่องตลกดี เนื่องจากคนโจมตีว่าดิฉันไปขโมยไอเดียคนอื่นมา ดิฉันมานอนคิดว่าฝีมือดิฉันได้แค่ขโมยของเขาเหรอ ทำให้ดิฉันประพันธ์เรื่อง “ดอกส้มสีทอง” ออกมาทันที ซึ่งคำพูดเป็นของดิฉันทั้งหมด ดิฉันไม่ใช่นักเขียน นักมโน แต่มีความจำพิเศษมาจากคำพูดจริงๆ ที่ดิฉันได้ยินมา “มีผู้ชาย 2 คน คนหนึ่งมีไว้เพื่อรักคนหนึ่งมีไว้เพื่อเลี้ยง” และที่จับใจเป็นคำพูดของภรรยาเจ้าสัวท่านหนึ่ง เหมือนกับคุณนายที่ 1 ในละครที่นำมาใช้ในบทประพันธ์ “ลื้ออย่าเอามา อั๊วนับแต่เมียที่อั๊วแต่งให้” ดิฉันเห็นคนมามาก เพราะแก่แล้ว ก็จะนำเอาประสบการณ์ในชีวิตจริงมาใส่ในบทประพันธ์

ส่วนบทประพันธ์ “เรยา” พอจบเรื่อง “ดอกส้มสีทอง” กลายเป็นเรื่องที่โด่งดังขึ้นมาอย่างประหลาดที่สุด ด่าว่า เรยา เลวอย่างโน้นอย่างนี่ คนดีก็ต้องมีส่วนไม่ดี คนไม่ได้ก็ต้องมีความดีบ้าง จากผู้อาวุโสคนหนึ่งอย่าลืมนะว่าถึงเราจะทำความไม่ดี เขามีเหตุ สร้างเหตุผลขึ้นมา ดิฉันเป็นนักเล่าไม่ใช่นักมโน เลยจับแพะมาชนแกะ อย่างเรื่องนี้ที่ “เรยา” ทำอะไรต่างๆ เพราะมีความจำเป็นทั้งนั้น ตอนจบละครเรื่องนี้ก็มีคนเรียกร้องว่าให้ประพันธ์ต่อ แต่เนื่องจากดิฉันไม่ได้ยึดการเขียนเป็นอาชีพ และค่อนข้างทำตามใจตัวเอง ทำเมื่ออยากทำ เขียนเรื่องเมื่ออยากเขียน ใครไม่อ่านก็ช่วยไม่ได้ บังเอิญความเด่นที่คนพูดถึงกันมาก ถ้าจะยื้อต่อไปมันยากมาก การที่เราจะรักษาไว้ซึ่งมาตรฐาน ของความนิยม มันยากยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด มันเป็นการเสี่ยงที่จะลง และเป็นที่วิพาษย์วิจารณ์เป็นอย่างมาก ก็เลยหยุดชั่วคราวแล้วมาแต่งเรื่อง “ตุ๊กตาในป่าหนาว” ซึ่งคิดว่าถ้านำไปทำเป็นละครจะสนุกมาก เป็นบทประพันธ์ที่พลิกล็อก เป็นการประพันธ์ขึ้นมาตามยุคสมัย เมื่อชีวิตสมัยเด็กดิฉันชอบเล่นละครการกุศลเยอะ เมื่อก่อนถ้าเล่นละคร จะถูกสังคมตราหน้า สมัยก่อนแต่งงานเคยเป็นสมาชิกสโมสรละครสมัครเล่น ซึ่ง ท่านผู้หญิงดุษฎี มาลากุล เป็นประธาน ดิฉันชอบการแสดงละครพอๆ กับเขียนหนังสือ เชื่อไหมว่าเวลาเขียนหนังสือไม่เห็นเป็นตัวหนังสือ แต่เห็นเป็นคนจะต้องเล่นแบบนี้ ฉากแบบนี้ออกมาแบบนี้ หนังสือที่คิดว่าน่าจะเป็นละครที่สนุก คนอื่นอาจจะไม่เห็น หรือว่าสนุกเท่าเรา ดิฉันว่าดวงดีหรือไม่ดี ดิฉันไม่ทราบ แต่กว่าคนจะเห็นคุณค่าสิ่งที่ดิฉันพยายามสุดแรงมันนานเหลือเกิน ดิฉันเขียน “ดอกส้มสีทอง”ใช้เวลาถึง 13 ปีกว่าจะมีคนนำไปทำละคร

พบเรื่องราวดีๆ ที่ครบครันแบบนี้ได้ในรายการ “แนวหน้าวาไรตี้” ออกอากาศทุกวันอาทิตย์เวลา 16.00-16.25 น. ทางTNN2 (และช่อง 784ทางดิจิทัลทีวี) หรือTrue Visions 8 ชมรายการย้อนหลังได้ที่ youtube ผู้หญิงแนวหน้า by คุณแหน