พวกเราเต้นด้วยหลักวิชาการ ผสมผสานกับความคิดสร้างสรรค์ ด้วยหลักการสำคัญสองสิ่ง จึงทำให้พวกเราสามารถนำเสนอผลงานที่พวกเราภูมิใจสู่สายตาชาวโลก ซึ่งพวกเราคิดตลอดเวลาว่า เราคือคนกลุ่มเล็กๆกลุ่มหนึ่งที่มีส่วนช่วยเผยแพร่ชื่อเสียงของประเทศไทย

แนวหน้าวาไรตี้ โดย ดร.เฉลิมชัย ยอดมาลัยสัปดาห์นี้ขอพาคุณไปรู้จักกับทีมนักเต้นชาวไทยที่รวมตัวกันไปเผยแพร่ชื่อเสียงของประเทศในระดับนานาชาติ นักเต้นกลุ่มนี้ใช้ชื่อทีม DD flection สมาชิกประกอบด้วยคุณกฤษฎิ์ ปรารมภ์, คุณริญญภัสร์ สิริสมานพงศ์,คุณวรรธนะ วัฒนวิถี, คุณปัณณธร บุญรอด และคุณณัฐธรรม ตันสุขเกษม

l ช่วยให้คำนิยามกลุ่มของคุณทั้งห้าด้วยครับว่าคืออะไร

พวกเราคือกลุ่มนักเต้นอาชีพครับ คือผู้ที่ประกอบอาชีพสุจริตด้วยการเต้น นักเต้นอาชีพในกลุ่มของเรามีทั้งคนที่เป็นครูสอนเต้น นักเต้นในงานแสดงต่างๆและเรายังเปิดการแสดงด้วย นอกจากนั้นก็ยังรับจ้างในงาน event ต่างๆ รวมถึงเป็นตัวแสดงในรายการทีวีด้วย มันคืออาชีพหนึ่งที่เน้นการแสดงศิลปะในรูปแบบการเต้นครับ

l เคยได้ยินคำพูดประมาณว่าอาชีพเต้นกินรำกินอดอยากปากแห้ง ไหมครับ แล้วคิดอย่างไรกับคำกล่าวเช่นนั้น

กฤษฎิ์ : ก็ไม่น่าจะจริงเสมอไปนะครับ อาจจะมีบ้างที่อดอยากปากแห้ง แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทุกคนเสมอไปขึ้นอยู่กับการมีงานทำ ถ้ามีงานเข้าเป็นประจำก็ไม่อดอยากนะครับ (หัวเราะ)

ณัฐธรรม : เห็นด้วยครับ ไม่น่าจะจริงเสมอไป เพราะอย่างกลุ่มของพวกเราก็มีงานการแสดงอยู่ประจำและยังไปแข่งขันในต่างประเทศด้วย ช่วยเล่าให้ฟังด้วยครับเพราะผมว่าน่าสนใจมาก ใช่ค่ะ พวกเราเพิ่งกลับจากการแข่งขันที่ประเทศญี่ปุ่น

l ก่อนจะไปถึงเรื่องแข่งขันในต่างประเทศ ผมขอถามก่อนว่า พวกเรามารวมตัวเป็นกลุ่มกันได้อย่างไร

กฤษฎิ์ : เริ่มจากผมกับริญญภัสร์ เราเรียนที่เดียวกัน คือที่มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตรเราเคยเข้าร่วมแข่งขันการเต้นอยู่เสมอๆ แข่งแล้วไดรางวัลอยู่บ่อยๆ เราเลยรวมกลุ่มกันสองคน เราเคยไปแข่งขันที่ลอสแองเจลิส แคลิฟอร์เนีย สหรัฐฯ เมื่อปีก่อนได้เงินรางวัลเป็นเงิน 1 ล้านบาท หลังจากกลับจากอเมริกา ก็มีน้องในกลุ่มปัจจุบันคนหนึ่งติดต่อมา บอกว่าสนใจอยากจะเต้นกับกลุ่มผม เขาบอกว่าสนใจการเต้นของเราสองคน วิธีการเต้นของเรานั้นมีองค์ประกอบมากมาย มีทั้งทฤษฎีการเคลื่อนไหว การเต้น และมีการใช้ความคิดสร้างสรรค์เข้ามาผสมผสานเพื่อให้การนำเสนอของเรามีความน่าสนใจ และผู้ชมอยากติดตาม หลังจากคุยกันระยะหนึ่งกลุ่มของเราก็มีสมาชิกเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคนเมื่อน้องคนนี้เข้ามารวมตัวกับเราแล้ว เขาก็ชวนเพื่อนๆมารวมกลุ่มด้วย

l ช่วยเล่าให้ฟังด้วยครับ ว่าก่อนจะไปประกวดที่ลอสแองเจลิส มีจุดเริ่มต้นอย่างไร

กฤษฎิ์ : ผมกับเพื่อนไปแข่งรายการเต้นในรายการทีวีช่องหนึ่งในบ้านเราก่อนครับ เขาจัดแข่งขันแล้วส่งผู้ชนะไปประกวดต่อที่สหรัฐฯ ผมไปประกวดเมื่อปีที่แล้ว มีนักเต้นจากทั่วโลกเข้าร่วมประกวด เช่น เกาหลีใต้ ญี่ปุ่น กรีก อเมริกัน เป็นต้น

l ได้รางวัลอะไรจากการแข่งขันที่ลอสแองเจลิสครับ ทราบว่าได้เงินรางวัล 1 ล้านบาท

กฤษฎิ์ : คือว่ากลุ่มของผมสองคนติดกลุ่ม 1 ใน 5 อันดับแรกของการแข่งขัน จากนั้นเราก็ขอท้าแข่งกับนักเต้นระดับโลก ชื่อ ป๊อปปิน จอห์นชาวอเมริกัน สาเหตุที่เราขอแข่งกับนักเต้นระดับโลกก็เพราะคิดว่าจะได้รับประสบการณ์ที่ดีกับการเต้นต่อไปในอนาคต ซึ่งในครั้งนั้นผมก็ไม่ได้คิดว่าจะชนะเขา เพราะรู้ว่าฝีมือคนละชั้น ห่างกันมาก แต่ก็ต้องการทดสอบฝีมือตัวเองด้วย แน่นอนว่าการแข่งขันในครั้งนั้นผมแพ้ แต่ก็ไม่เสียใจครับ เพราะได้ประสบการณ์ดีมาก เราหาซื้อประสบการณ์เช่นนี้ไม่ได้อย่างแน่นอน

l ไม่กลัวหรือไม่ประหม่าหรือครับเมื่อต้องแข่งกับคนมีฝีมือระดับโลก

ก็กลัวเหมือนกันครับ แต่ว่าอยากได้ประสบการณ์มากกว่าครับ เราต้องการพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าเรามีโอกาสและอยากได้ประสบการณ์มากกว่าครับ เมื่อลงแข่งก็ทำให้รู้ตัวว่าเรายังต้องฝึกอีกมาก ต้องทบทวนตัวเองอีกมาก แต่เราก็เห็นเลยว่าเขามีกลยุทธ์ที่ดีมาก ซึ่งทำให้เราได้บทเรียนจากเขามากมาย บอกตามตรง แรกๆ ก็คิดว่าเราอาจจะมีโอกาสชนะอยู่บ้าง เพราะเราแข่งทุกครั้งเราเข้ารอบทุกรอบ แต่ต้องยอมรับว่าเขามีกลยุทธ์ดีมากจริงๆ ประสบการณ์ของเขามากกว่าเรา เรารู้ตัวดีว่าประมาทมากไป

l ขอถามเรื่องการประกวดล่าสุดที่ญี่ปุ่นบ้างครับช่วยเล่าให้ฟังด้วย มีอะไรที่น่าสนใจและให้บทเรียนกับเราบ้าง ผมจะไม่เน้นเรื่องรางวัลนะครับ เพราะรางวัลไม่สำคัญเท่าประสบการณ์

ณัฐธรรม :  ได้ประสบการณ์เยอะมากครับได้เรียนรู้เทคนิคการเต้นจากประเทศอื่นๆ ได้เห็นความตั้งใจจริงของคู่แข่ง ได้มิตรภาพ และได้เผยแพร่ชื่อเสียงของประเทศไทย คณะของเราได้รับรางวัลพิเศษจากการแข่งขันประกวดครั้งนี้ครับ กรรมการบอกว่ากลุ่มของเรามีแนวคิดการนำเสนอที่น่าติดตาม น่าสนใจมาก เป็นรูปแบบใหม่ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน และเขาบอกว่าน่าจะพัฒนารูปแบบนี้ต่อไป เพราะเป็นทิศทางใหม่ของการเต้นที่น่าเรียนรู้มาก กรรมการชมพวกเราว่า แนวคิดการนำเสนอของกลุ่มเราแปลกใหม่น่าสนใจมาก พวกเขารู้สึกทึ่งกับการแสดงของพวกเรา และเขาก็บอกว่าเป็นสิ่งใหม่ที่น่าสนใจอย่างที่สุด

l ชื่อการประกวดที่ญี่ปุ่นคือ streetdance ใช่ไหมครับ ช่วยอธิบายด้วยครับว่า เต้นอะไรกันบ้าง คนไทยจำนวนไม่น้อยไม่เข้าใจว่า streetdance คืออะไร บางคนเข้าใจว่าเป็นพวกที่เต้นกันอยู่ตามริมถนน เปิดเพลงดังๆเอาหัวปักลงพื้นแล้วหมุนๆ หรืออาจจะเป็นพวกตีลังกาแล้วเต้นไปด้วย

กฤษฎิ์ : จริงๆ มันคือการเต้นแบบฟรีสไตล์ เป็นการประยุกต์ ผสมผสานแนวคิดการเต้นหลายๆ อย่างเข้าด้วยกัน เป็นการแสดงชนิดหนึ่งที่มีพื้นฐานมาจากการเต้นแบบร่วมสมัย เนื่องจากสมาชิกในกลุ่มของเรามีทักษะการเต้นที่หลากหลายมาก บางคนเรียนบัลเลต์มาก่อนบางคนเรียน moderndance คือทุกคนเรียนทฤษฎีการเต้นมาจากมหาวิทยาลัย เมื่อนำมาผสมกันให้ลงตัวมันจึงมีความน่าสนใจ ไม่ใช่อยู่ดีๆ พวกเราก็ลุกขึ้นมาเต้นไปตามเรื่องตามราว เรามีท่าเต้นพื้นฐาน แต่เราก็นำเอาทฤษฎีมาประยุกต์กับความคิดสร้างสรรค์ของพวกเรา พวกเราผสมศิลปะการแสดง

การเคลื่อนไหวเข้าไปด้วย คือเรานำเสนอแบบมีเรื่องราว มีที่มาที่ไป ดูแล้วสามารถเข้าใจได้ว่าเรากำลังบอกอะไรให้กับผู้ชม ส่วนเรื่องที่คนไทยหลายคนยังสับสนกับ streetdance ก็อาจจะเพราะว่าคนไทยอาจจะยังไม่เข้าใจเรื่องนี้ และอาจจะมองแบบเข้าใจผิดๆ ว่า street dance คือพวกเกะกะเกเร แต่จริงๆ แล้วมันคือศิลปะแขนงหนึ่งที่น่าสนใจมาก streetdance มีพื้นฐานและความเป็นมา มีรากมายาวนานมาก อาจเรียกได้ว่าเป็นบัลเลต์ในรูปแบบของชุมชนก็ได้ จริงๆ แล้วบัลเลต์เริ่มมาจากในวัง แต่ streetdance มาจากชุมชน มาจากกลุ่มคนที่มีวัฒนธรรมการเต้นร่วมกัน จริงๆ แล้วมันไม่ได้แตกต่างกันเลย เพียงแต่รูปแบบมันอาจจะต่างกัน เหมือนในบ้านเรามีการเซิ้ง ซึ่งคือการแสดงออกของชาวบ้าน มันต่างไปจากละครใน แต่มันคือการแสดงงานศิลปะอย่างหนึ่งของคนในสังคม มันช่วยการพักผ่อนหย่อนใจ ช่วยระบายความรู้สึกออกมาได้ มันคือทางเลือกของการแสดงออกของเพื่อนร่วมสังคม streetdance เป็นทางออกและเป็นการแสดงออกของกลุ่มคนที่ส่วนมากเป็นเด็กและเยาวชนที่ต้องการแสดงออก มันไม่ใช่ว่าไม่มีอะไรจะทำแล้วต้องไปกระโดดโลดเต้นตามริมถนน ผมว่ามันดีกว่าการยกพวกตีกัน หรือแข่งมอเตอร์ไซค์บนถนนหลวง หลักการของ streetdance คือ การนำเสนอเรื่องราวศิลปะผ่านการเต้น ต้องมีหัวหน้าทีม หรือหัวหน้ากลุ่ม ต้องรวมตัวกันนำเสนอ มีการร่วมกันคิดว่าจะนำเสนออะไร ไม่ใช่ใครอยากทำอะไรก็ทำได้ ต้องมี concept ว่าจะแสดงอะไรใช้เวลานานกี่นาที ใช้เพลงอะไร คือต้องตกลงร่วมกันก่อนที่จะนำเสนอการแสดง ในกลุ่ม streetdance มีการยอมรับฝีมือของกันและกัน มีการเคารพหัวหน้ากลุ่ม และมีการแบ่งงานกันทำในกลุ่มคนฝีมือดีกว่าก็ได้รับการยกย่องเป็นหัวหน้าทีม หัวหน้าทีมต้องฝึกฝนหนักมาก และต้องคอยดูแลคนในทีม

l ขอกลับไปที่การแข่งขันที่ญี่ปุ่น ในสายตาของทีมคุณทีมจากประเทศไหนมีฝีมือที่น่ากลัวมากที่สุด

กฤษฎิ์ : ทีมจากเยอรมนีครับ พวกเราเห็นว่าเขามีฝีมือที่น่ายกย่อง และดูเป็นมืออาชีพมาก เขาเคยได้รางวัลแชมป์โลกมาแล้ว เวลาเขาขึ้นเวทีเขาเป็นเหมือนดาราระดับโลก คนในวงการฮอลลีวู้ดรู้จักพวกเขาดีมาก

l การซ้อมของกลุ่มในแต่ละวัน ใช้เวลานานแค่ไหนครับที่ทำให้การแสดงออกมาเป็นที่น่าชื่นชมของกรรมการ และผู้ชมทั่วไป

กฤษฎิ์ : ตามตารางประจำวัน พวกเราตื่นตั้งแต่ 8 โมงเช้าครับ เราเริ่มฝึกร่างกายตั้งแต่หลังตื่นนอนไปจนถึงเวลา 3 ทุ่ม ซ้อมกันทุกวัน นอกจากซ้อมท่าทางแล้ว เรายังต้องระดมความคิดเพื่อสร้างสรรค์การเต้นใหม่ๆ ทดลองว่าแบบไหนดีที่สุด ลงตัวมากที่สุด กว่าจะได้ข้อสรุปในแต่ละท่านั้น ต้องใช้เวลานานพอสมควร และต้องคิดกันหลายรอบ ในการเตรียมตัวประกวดแต่ละครั้ง พวกเราใช้เวลาฝึกซ้อมนานหลายเดือนครับเลือก movement ต่างๆ และผสมแต่ละ movementให้ลงตัวมากที่สุด ให้ลื่นไหลมากที่สุด เราซ้อมกันตลอดอาทิตย์ แต่ถ้าหากสัปดาห์ไหนมีผู้บาดเจ็บ เราก็ต้องปรับตารางให้เหมาะสมกับสถานการณ์ ต้องมีวันหยุดบ้างแต่ถ้าเรารู้ว่าสมาชิกบาดเจ็บ เราจะให้สมาชิกหยุดซ้อมทันที เพราะต้องรักษาร่างกายให้ดีที่สุด เพราะร่างกายสำคัญกว่า

l ก่อนจะเป็นนักเต้นนั้น พ่อแม่ผู้ปกครองมีความเห็นอย่างไร สนับสนุนหรือคัดค้าน

กฤษฎิ์ : แรกๆ ที่บ้านก็ดูก่อนครับเขา พ่อแม่ไม่ได้คัดค้าน แต่จะคอยดูด้วยความเป็นห่วง แน่นอนว่าgeneration ของผมกับของพ่อแม่ต่างกัน ความคิดก็อาจจะต่างกันบ้าง แต่พ่อแม่เข้าใจครับ พ่อแม่จะบอกเสมอๆ ว่าให้ค้นหาตัวเองให้เจอ เมื่อเจอแล้วก็ก้าวต่อไปอย่างมั่นคง และพยายามค้นหาความรู้ใหม่ๆ เพิ่มเติมตลอดเวลา ต้องเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ เสมอ คือผมรู้ว่าพ่อแม่เป็นห่วง ซึ่งผมก็
ไม่ทำให้พ่อแม่ผิดหวังในตัวครับ

l ถามแทนน้องๆ รายอื่นๆ ที่อาจจะสนใจเป็นนักเต้น แต่ทางบ้านอาจจะไม่สนับสนุนหรือไม่เข้าใจ น้องในทีมนักเต้นจะมีข้อแนะนำอย่างไรบ้างครับ

ณัฐธรรม : ต้องถามตัวเองก่อนเป็นอันดับแรกว่า ตั้งใจจะเป็นนักเต้นจริงหรือไม่ ถ้าตั้งใจจริง ต้องถามต่อไปว่าตั้งใจศึกษาพื้นฐานการเต้นจริงจังหรือไม่ส่วนพ่อแม่ผู้ปกครองก็ควรจะพูดคุยกับลูกหลานด้วยความเข้าใจ ต้องไม่ปิดกั้นโอกาสของพวกเขา ต้องสนับสนุนในสิ่งที่ลูกหลานตั้งใจทำ หากไม่เห็นด้วยก็ต้องบอกด้วยเหตุผล และฟังความคิดของแต่ละฝ่าย และที่สำคัญคือนักเต้นสามารถจะเรียนรู้การเต้นควบคู่ไปกับการเรียนหนังสือได้ อย่าทิ้งการเรียน ไม่ใช่เรื่องผิดที่เด็กจะเดินทางไปตามความฝันของตนเอง แต่ต้องมั่นใจว่ามีความตั้งใจจริงการทำในสิ่งที่ตนเองรักคือการพาตัวเองไปสู่ความมั่นคงในชีวิตในอนาคต แน่นอนว่าความรักและความเป็นห่วงของพ่อแม่เป็นเรื่องสำคัญ เด็กต้องฟังและต้องรู้ว่าพ่อแม่เป็นห่วง แต่เมื่อพ่อแม่อาจไม่เห็นด้วย แต่ว่าเราอยากจะทำในสิ่งนี้จริงๆ เราต้องแสดงให้พ่อแม่เห็นว่าเราตั้งใจจริงและต้องการเดินหน้าต่อไป เมื่อพ่อแม่มั่นใจในตัวเรา พ่อแม่จะเป็นผู้สนับสนุนเราเอง และขอแนะนำว่าต้องแบ่งเวลาการเรียนและการเต้นให้ดี อย่าให้เสียการเรียน และต้องพยายามหาความรู้ด้านการเต้นเพิ่มเติมตลอดเวลา

คุณสามารถพบรายการดีที่ครบครันด้วยสาระและความบันเทิง รายการแนวหน้าวาไรตี้ออกอากาศทุกวันอาทิตย์ เวลา 16.00-16.25 น.ทางโทรทัศน์ TNN2 ช่อง 784 ดิจิทัลทีวีหรือ True Visions 8 และชมรายการ ย้อนหลังได้ที่ YouTube ผู้หญิงแนวหน้า by คุณแหน