ทุกคนไม่เกิน 100 ปีก็ต้องจากโลกนี้ไป ร่างกายของเรานี้เราจะได้ความสุขจากการทานอาหาร พักผ่อน เปลี่ยนอิริยาบถเพียงเล็กน้อย แต่ว่ามันไม่ใช่ความสุขความดับทุกข์ของมนุษย์น่ะ... ต้องอยู่ที่ใจสงบ

ทำอย่างไรให้ใจสงบ เราต้องปฏิบัติตัวเองให้ถูกต้อง คนเราเกิดมาต้องเสียสละ ลำบากเดี๋ยวนี้อีกหลายชั่วโมงหลายเดือนหลายปีข้างหน้า คือความสุขความดับทุกข์ เราอดทนเดี๋ยวนี้มันยากลำบาก เดี๋ยวอีกหลายเดือนหลายปีข้างหน้าเราสบาย ขยัน รับผิดชอบอย่างนี้นะ คนเราต้องปฏิบัติเองพึ่งตัวเองด้วยการประพฤติปฏิบัติ ด้วยความเสียสละ รับผิดชอบ อดทน มีสติมีสัมปชัญญะ

คนเราน่ะมันโง่ไม่รู้จักน่ะตามอารมณ์ตัวเองตามใจตัวเองมันเลยทำให้ตัวเองทุกข์ยากลำบากทำให้ตัวเองไม่มีสติไม่มีปัญญาเพราะชีวิตของเราไปทุ่มให้กับความโลภ ความโกรธ ความหลงหมด

คนเราต้องมีสติมีสัมปชัญญะ ความทุกข์มันจะเกิดกับเราไม่ได้ เพราะเราทุกคนสมาธิสั้น ทำไมถึงสมาธิสั้น เพราะว่ามันตามความโลภ ความโกรธ ความหลง…ใช่มั้ยต้องฝึกนะให้มีความสุขในการทำงานเสียสละรับผิดชอบขยันต้องเพิ่มขึ้นอีกเยอะรับผิดชอบอดทนต้องเพิ่มอีกเยอะทุกอย่างต้องพึ่งพาตัวเองน่ะในการประพฤติการปฏิบัตินะ

เห็นมั้ยหลวงพ่อบวชมา 48 ปี ไม่เอาเงินสักบาท ฉันข้าวก็วันละครั้ง ไม่อ่านหนังสือพิมพ์ ไม่ฟังวิทยุ ไม่ดูโทรทัศน์ ไม่มีมือถือ ไม่เล่นไลน์นะ หลวงพ่อเสียสละน่ะ คนเค้าถึงเอาตังส์มาให้หลวงพ่อเยอะ เอาให้หลวงพ่อก็ไม่เอาหรอกคืนให้ประเทศให้สังคมหมด คนเรามันต้องตั้งมั่นในความดีอย่างนี้นะ

หน้าสวยอย่างเดียวยังใช้ไม่ได้นะ ต้องขยัน อดทน รับผิดชอบ เสียสละ ปรับปรุงกายวาจาตัวเองใหม่หมด เราตามอารมณ์ตามใจตัวเองไม่ได้ แต่ก่อนเราพึ่งพ่อพึ่งแม่พึ่งทุกคน เดี๋ยวนี้เราต้องพึ่งความดี อดทนนะ สมาทานเป็นคนดีนะ

ทุกอย่างมันผ่านไปตลอด เห็นมั้ยคนมาหาหลวงพ่อเยอะๆ มันก็หายไป เดี๋ยวอากาศหนาวมาเรามีสติมีสัมปชัญญะเราก็ไม่มีความทุกข์ อากาศร้อนมา เราก็มีสติมีสัมปชัญญะไม่มีทุกข์ ทุกอย่างน่ะ ความเหนื่อยยากลำบากมา ก็มีสติมีสัมปชัญญะไม่มีทุกข์ 

เห็นมั้ยพระพุทธเจ้าบำเพ็ญอย่างความอดทนหลายร้อย หลายพัน หลายหมื่นชาติ ขยันมากมายหลายแสนชาติอย่างนี้ เจริญปัญญาอย่างนี้ไม่ใช่ตามใจตัวเองตามอารมณ์ตัวเอง ถ้าเราเสียสละขยันรับผิดชอบน่ะ เราจะไม่ทะเลาะกับใครน่ะ ถ้าเราเสียสละเราก็ไม่ทะเลาะกัน

พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อกัณหา สุขกาโม