นี่พระสิวลีท่านก็อติเรกลาภมากเหมือนกัน จนพระพุทธเจ้าท่านหาอุบายยกชมเชย คือ พระเรวตะ เป็นน้องชายของพระสารีบุตร ท่านชอบอยู่ในป่าในเขาเป็นประจำที่นี้พระพุทธเจ้า "เราอยากไปเยี่ยมพระเรวตะ" พระอานนท์ก็ทูลว่าจะไปได้ยังไงอยู่ในป่าในเขาลึกๆ อาหารการกินจะมีมาจากที่ไหน มีแต่ป่าแต่เขาจะหาอยู่หากินได้ยังไง  โคจรบิณฑบาตยาก "ยากอะไร เราก็เอาพระสีวลีไปด้วยสิ (พระพุทธเจ้าทรงรับสั่ง)"

ถ้าพระสีวลีไปนี่ มาทุกแห่งทุกหน ทุกทิศทุกทาง เทวบุตรเทวดามาทั้งนั้น นี่ฤทธานุภาพบุญของท่านนะ จึงเรียกว่าพระสีวลี เป็นผู้เลิศเลอในเรื่องอติเรกลาภมาก ไปที่ไหนทั้งเทวบุตรเทวดา อินทร์ พรหม มนุษย์มนากราบไหว้บูชา ถวายเครื่องสักการะบูชา มันต่างกันอย่างนั้นน่ะ

นี่พูดถึงเรื่องอดีตของท่านท่านทำไมถึงมีอติเรกลาภมากท่านเป็นนักเสียสละ ถึงไหนถึงกันตลอดมา เป็นนิสัยกว้างขวาง การบริจาคทานไม่อัดไม่อั้น ไม่กลัวหมด ทำมาตลอดประจำนิสัยของท่าน ทีนี้วาระสุดท้ายมาเป็นพระอรหันต์แล้วนี่เป็นครั้งสุดท้าย ท่านจะไม่มาเกิดอีก มาตายอีก ความเลิศเลอของท่านจึงแสดงให้โลกเห็น

พระสีวลีไปที่ไหนเกลื่อนไปด้วยเครื่องจตุปัจจัยไทยทาน ทั้งเทวบุตร เทวดาอินทร์ พรหม เด่นกว่าเพื่อนเด่นกว่าบรรดาสาวกทั้งหลายบรรดาสาวกทั้งหลายก็มี แต่ว่าองค์นี้เด่นกว่าเพื่อน จึงยกให้เป็นเอตทัคคะ เลิศทางนี้ ไม่ใช่เหล่านั้นท่านไม่มี มีเหมือนกันแต่องค์นี้เด่นกว่าเพื่อน อดีตชาติของท่านเป็นนักเสียสละแม้แต่ไปเป็นสัตว์ ก็เป็นหัวหน้าสัตว์ เป็นมนุษย์นี่ก็เขาต้องมาเชิญท่านไปทำบุญให้ทาน ทีนี้เวลาผลสุดท้ายที่ท่านบรรลุพระอรหันต์เรียบร้อยแล้ว ผลบุญของท่านประจักษ์ ไปที่ไหนเกลื่อนไปหมด
..............
คัดลอกจากหนังสือ "เทวดา" หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน