29 เมษายน 2563 ผู้สื่อข่ารายงานว่า โลกเปลี่ยน หมุนไปตามเทคโนโลยีอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังพบชาวบ้านโคกตะแบง ม.13 ต.หนองใหญ่ อ.ปราสาท จ.สุรินทร์ ยังคงพากันใช้ภูมิปัญญาชาวบ้าน โดยใช้ตุ้มเป็นอุปกรณ์ในการดักจับกุ้งฝอย ตามหนอง คลอง ทุ่งนา จากภูมิปัญญาที่คิดประดิษฐ์ขึ้นจากไม้ไผ่, ตาข่าย-ไนล่อน, และเศษขวดน้ำดื่ม โดยใช้อาหารปลา (อาหารอัดเม็ด) มาทำเหยื่อล่อกุ้งเข้าไปในตุ้ม ผ่านกรวยที่ทำจากขวดน้ำหลักการเดียวกันกับไซ และใช้ ตาข่ายดักปลา หรือ "มอง"  ซึ่งเป็นภาษาอีสาน มีลักษณะเป็นใยใสๆ บางเล็กเอาไปกางดักจับปลา

โดยชาวบ้านผู้ชายเกือบทั้งหมู่บ้านโคกตะแบงนี้ จะพากันออกจากบ้าน เพื่อไปหากุ้งฝอย และปลา ตั้งแต่หัวค่ำ ที่ สระน้ำ หนอง คลอง และทุ่งนา ซึ่งติดกับหมู่บ้าน ทำให้ชาวบ้านแต่ละคนได้ ปลาน้อย 2 -5 กิโลกรัมต่อวัน และได้กุ้งฝอยจากตุ้ม คนละ 2-5 กิโลกรัม

เมื่อนำกลับมาที่บ้าน เหล่าบรรดา ผู้สูงอายุ และแม่บ้าน ก็จะช่วยกันล้างทำความสะอาด โดยเลือกเก็บ กุ้งฝอย และปลา นำไปประกอบอาหาร สารพัดเมนู ประหยัดค่ากับข้าวได้หลายมื้อ นอกจากนี้ยังแปรรูปเป็นปลาร้า ปลาจ่อม เพื่อเก็บไว้รับประทานได้นานๆ หากมีมากก็จะแจกญาติพี่น้อง บ้านใกล้เรือนเคียง หาก เหลือจากแจกก็ขาย ถุงละ 20 บาท มีรายได้เลี้ยงครอบครัว ระหว่างรอการหวานข้าวหอมมะลิ ช่วงเดือน เม.ย.-พ.ค.63 และสามารถเกี่ยวข้าวได้ประมาณเดือน พ.ย.-ธ.ค. 63 นี้ ได้เป็นอย่างดี