การมาเกิดนี้มันมีแต่เรื่องทุกข์ยากลำบาก ให้เราต้องคอยแก้ไขอยู่เรื่อยๆ สู้ไม่เกิดไม่ดีกว่า หรือตอนเป็นเทวดานี่สบายไหม ตอนที่ไม่มีร่างกายนี้แสนจะสบาย เที่ยวได้ตลอดเวลา ๒๔ ชั่วโมง เที่ยวได้ทุกวัน ตอนที่เราเป็นเทวดานี่เรากำลังอยู่ในโลกของการท่องเที่ยว ท่องเที่ยวในโลกของความฝันนี้เอง ใจของเราเวลาที่ไม่มีร่างกาย มันก็จะอยู่ในสภาพเหมือนคนนอนหลับ เวลาคนนอนหลับมันก็เหมือนกับไม่ได้มีร่างกายใช่ไหม เราปล่อยให้ร่างกายนอนเฉยๆ แต่ใจเราไปเที่ยวได้

เวลาฝันดีเป็นอย่างไร ฝันว่าไปเที่ยวที่นั่น ไปพบคนนั้นคนนี้ ทำสิ่งนั้นสิ่งนี้ ไปงานวันเกิด งานแต่งงาน งานอะไรต่างๆ นี้คือลักษณะของความฝันดี เวลาไม่มีร่างกายนี้มันดีกว่ามีร่างกาย คนเรานี่บางทีเวลาตื่นขึ้นมาทุกข์ แต่พอนอนหลับกลับสุขกว่าตื่นก็มี คือคนที่ทำบุญ แต่เวลาตื่นขึ้นมาต้องทำงานทำการ หาเงินหาทอง ต้องทุกข์ต้องวุ่นวายไปกับเรื่องนั้นเรื่องนี้ คนนั้นคนนี้ แต่พอเวลานอนหลับนี่กลับสบายไปกว่า ไปฝันดีฝันว่าเป็นเศรษฐี เป็นโน่นเป็นนี่ เพราะอำนาจของบุญที่เขาทำไว้ในขณะที่เขาตื่น แต่เวลาที่ตื่นเขายากจน แต่เวลานอนหลับเขาเป็นเศรษฐี

ดีกว่าพวกที่เป็นเศรษฐี เวลานอนหลับนี้เป็นขอทาน พวกที่โกงกินเขานี้ ขโมยเงินอะไร สร้างความเสียหายสร้างความเดือดร้อนต่างๆ เวลาตื่นนี้อยู่แบบเศรษฐี แต่เวลานอนหลับนี้นอนเป็นเปรต เหมือนเป็นเปรต มีแต่ความทุกข์ยากเดือดร้อนอดอยากขาดแคลน เพราะไม่ทำบุญทำแต่บาปทำบาป ด้วยความโลภ มันจะทำให้เป็นเปรต นี่คือเรื่องของจิตใจของพวกเราที่ยังมีปัญหา ที่เรายังต้องมาแก้กันอยู่ ถ้าตราบใดเรายังมีความโลภความโกรธความหลง มีความอยากต่างๆ อยู่นี้ เรายังต้องไปเจอความทุกข์กันอีกมากมายก่ายกอง

และจะมาแก้ปัญหานี้ได้ก็ต้องมาเจอพระพุทธศาสนาเท่านั้น ต้องมาเจอพระพุทธเจ้าหรือเจอพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า หรือเจอพระอริยสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้า ผู้รู้วิธีแก้ปัญหา ผู้รู้วิธีกำจัดความโลภ ความโกรธ ความหลง กำจัดความอยากต่างๆ ที่พาให้เราต้องมาเวียนว่ายตายเกิดกัน อย่างไม่มีวันสิ้นสุดนี้ได้ ถ้าไม่มีพระพุทธ พระธรรม หรือพระสงฆ์องค์ใดองค์หนึ่งมาสอนเรา เราไม่มีทางที่จะแก้ปัญหาเหล่านี้ได้ เพราะอะไร เพราะเราโง่ไง แม้แต่ปัญหาเรา เรายังไม่รู้ว่าปัญหาของเราอยู่ที่ไหนกัน ปัญหาของเราก็เป็นปัญหาที่เป็นตัวสร้างปัญหา

วิธีแก้ปัญหาของเราก็คือไปสร้างปัญหา เพราะปัญหาของเรา เราคิดว่าเราไม่มีความสุข เราจะมีความสุขเราต้องมีลาภยศสรรเสริญ มีรูปเสียงกลิ่นรส เราจะไปแก้ปัญหาด้วยการสร้างปัญหา เพราะวิธีหาลาภยศสรรเสริญสุขนี้ มันเป็นวิธีหาความทุกข์นั่นเอง พอได้มาแล้วเดี๋ยวเวลาได้มาก็ดีใจ แล้วพอสูญเสียไปก็เสียอกเสียใจ ร้องห่มร้องไห้ แล้วก็ต้องไปหาใหม่ ร่างกายตายไป เวลาตายไป ลาภยศสรรเสริญสุขที่เราหากันมาแทบเป็นแทบตายนี้ เอาไปไม่ได้เลยใช่ไหม มีสมบัติกี่ล้านกี่ร้อยล้านกี่พันล้านก็เอาไปไม่ได้

ถ้าเอาไปได้จะเก็บไว้ไหม จะปล่อยทิ้งให้คนอื่นหรือเปล่า ไม่ทิ้งใช่ไหม นี่มันเอาไปไม่ได้ มันก็เลยต้องทิ้งให้คนอื่นไป ทิ้งให้ลูกหลานไป ถ้าเอาไปได้ รับรองได้ไม่มีใครเก็บไว้ให้ลูกหลานหรอก นี่แหละ แล้วก็ต้องไปหาใหม่ ต้องไปหาร่างกายอันใหม่ แล้วก็มาเกิดใหม่ แล้วก็มาเริ่มต้นหากันใหม่ หากันมาอย่างนี้

ไม่รู้กี่แสนล้านรอบแล้ว หากันไปเรื่อยๆ เพราะนี่คือวิธีที่เราคิดว่าเป็นวิธีแก้ปัญหาของเรา แก้ความไม่สบายใจ แก้ความหงุดหงิดรำคาญใจ แก้ความเหงา ความว้าเหว่ของเรา เราแก้ด้วยวิธีหาลาภยศสรรเสริญ หาความสุขทางตาหูจมูกลิ้นกายกัน แล้วเราก็จะแก้อย่างนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าเราจะได้มาเจอคนที่รู้จักวิธีแก้ที่แท้จริง

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต วัดญาณสังวรารามฯ จังหวัดชลบุรี วันที่ ๓๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๖๑ (เพจ พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต)