7 พ.ค. 62 นพ.สุภัทร ฮาสุวรรณกิจ ผู้อำนวยการโรงพยาบาลจะนะ จ.สงขลา เขียนบทความ “อาเจียนเป็นเลือด สัญญาณอันตรายของทั้งผู้ป่วยและสังคม” เผยแพร่ผ่านเฟซบุ๊คส่วนตัวเมื่อ 6 พ.ค. 2562 โดยเล่าถึงคนไข้วัยกลางคนรายหนึ่งที่เสียชีวิตเพราะดื่มสุราจนกระเพาะทะลุ ซึ่งคนไข้รายนี้เป็นคนงานก่อสร้าง ทำให้นึกถึงเรื่องที่เคยมีคนอาชีพดังกล่าวเล่าให้ฟังในทำนองว่า “เพราะชีวิตไร้ความหวัง จึงกินเหล้าเพื่อให้ลืมทุกข์ไปวันๆ หนึ่ง” ดังนี้
“โรงพยาบาลไม่มีวันหยุดเพราะผู้ป่วยไม่มีวันหยุด วันนี้ 6 พฤษภาคม 2562 โรงพยาบาลจะนะมีแพทย์ประจำการรวม 4 คนในช่วงเช้าแม้เป็นวันหยุด ตรวจ OPD 2 คน ดูแลผู้ป่วยใน 1 คน และประจำห้องฉุกเฉิน 1 คน ส่วนยามค่ำคืนนั้นจะเหลือแพทย์สองคน”
“วันนี้ก่อนเที่ยง คนไข้ชายวัย 48 เป็นคนพัทลุงที่มาทำงานเป็นกรรมกรพักในแคมป์ก่อสร้างที่จะนะ ถูกส่งมาโรงพยาบาลจะนะด้วยอาการอาเจียนเป็นเลือดสด ปริมาณเป็นกระโถน มาถึงห้องฉุกเฉินแม้ยังรู้สึกตัว แต่อาการหนักมาก สัญญาณชีพเบา ใส่สายยางทางจมูกไปยังกระเพาะอาหารเพื่อดูดล้างเอาเลือดออกมา พบว่าเลือดยังมาก สักพักคนไข้ก็เริ่มไม่ไหว ไม่รู้สึกตัว คุณหมอสองท่านช่วยกันกู้ชีวิต ปั้มหัวใจพักหนึ่ง หัวใจผู้ป่วยกลับมาเต้น สัญญาณชีพกลับมา จึงนำส่งไปโรงพยาบาลหาดใหญ่ต่อไป”
“หัวหน้าคนงานให้ข้อมูลว่า คนไข้กินเหล้าทุกวัน วันละมากๆ เตือนแล้วไม่ฟัง ภาวะเลือดออกในทางเดินอาหารส่วนต้น (กระเพาะอาหารหรือส่วนปลายของหลอดอาหาร) ในรายนี้ก็เพราะเกิดจากเหล้า แอลกอฮอล์ทำให้ตับแข็ง ความดันในตับสูงขึ้น ดันจนเส้นเลือดในทางเดินอาหารโป่งพองและปริแตก จึงมีเลือดออก ตับเองมีหน้าที่สร้างสารที่ช่วยให้เลือดแข็งตัวด้วย เมื่อตับแข็งไป ทำหน้าที่ลดลง การแข็งตัวเองของเลือดเพื่อหยุดเลือดตามกลไกธรรมชาติจึงไม่ทำงาน ทำให้เลือดออกไม่หยุด และรักษายาก เป็นถือเป็นระยะท้ายๆ ของภาวะตับแข็งแล้ว”
“ผมเคยคุยกับกรรมกรก่อสร้าง (ไม่ใช่คนนี้) เขาบอกว่า เขากินเหล้าเพราะชีวิตไม่มีอะไร ทุกวันต้องทำงานหนักมาก ไม่มีวันลา หยุดวันไหนก็อด ได้ค่าแรงมาก็เพียงอยู่รอดไปวันๆ ความสุขในชีวิตคนมีเงินน้อยก็คือเหล้าขาว ตั้งวงกินเหล้า คุยกันไป เมาจนหลับ ลืมเรื่องทุกข์เรื่องจน ตื่นมาก็แบกหามต่อไป ชีวิตวนเวียนเป็นวงจร ไม่มีความหวัง ไม่มีอนาคต พอแก่ตัวทำงานไม่ไหวก็ตายจากไป เหล้าจึงมีฐานะเป็นเครื่องมือคลายทุกข์ราคาถูก และนานเข้าก็ติดเหล้า เลิกไม่ได้ในที่สุด”
“เป็นหมอก็ช่วยได้ที่ปลายเหตุ จ่ายยากับบ่นบอก แต่เราจะทำอย่างไรให้สังคมนี้เป็นสังคมที่มีความหวังสำหรับทุกคน ความหวังเท่านั้นที่จะชี้นำผู้คนสู่การจัดการตนเอง อาวุธที่แหลมคมที่จะเอาชนะการติดสารเสพติดทั้งปวงก็คือความหวังนั่นเอง ซึ่งบางครั้งในสังคมก็หาได้ยากขึ้นไปทุกทีทุกที..บันทึกไว้ ณ เกิดเหตุ 6 พฤษภาคม 2562”
โปรดอ่านก่อนแสดงความคิดเห็น
1.กรุณาใช้ถ้อยคำที่ สุภาพ เหมาะสม ไม่ใช้ ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่น สร้างความแตกแยกในสังคม งดการใช้ถ้อยคำที่ดูหมิ่นหรือยุยงให้เกลียดชังสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
2.หากพบข้อความที่ไม่เหมาะสม สามารถแจ้งได้ที่อีเมล์ online@naewna.com โดยทีมงานและผู้จัดทำเว็บไซด์ www.naewna.com ขอสงวนสิทธิ์ในการลบความคิดเห็นที่พิจารณาแล้วว่าไม่เหมาะสม โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ทุกกรณี
3.ขอบเขตความรับผิดชอบของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ อยู่ที่เนื้อหาข่าวสารที่นำเสนอเท่านั้น หากมีข้อความหรือความคิดเห็นใดที่ขัดต่อข้อ 1 ถือว่าเป็นกระทำนอกเหนือเจตนาของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ และไม่เป็นเหตุอันต้องรับผิดทางกฎหมายในทุกกรณี