26 พฤศจิกายน 2562 ผู้สื่อข่าวรายงานว่านางสาววิภาดา แข่งขัน คุณครูโรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดสุรินทร์ ได้รับความช่วยเหลือผ่านไลน์ของนางสาวเดือน (นามสมมุติ) ว่าเด็กชายเอ (นามสมมุติ) น้องชายอายุ 12 ปี เรียนอยู่ชั้นประถามศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดสุรินทร์ ถูกนายจ้าง เจ้าของร้านค้าวัสดุก่อสร้างชื่อดังของผู้เป็นพ่อใช้โซ่ล่ามขาทั้ง 2 ข้างของน้องชาย โดยไม่ทราบสาเหตุของการกระทำดังกล่าว ซึ่งผู้เป็นพ่อรู้เห็นทุกอย่าง แต่เนื่องจากลัวถูกไล่ออกจึงปล่อยให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้น

นางสาววิภาดา ได้แจ้งให้ทางผู้อำนวยการและครูท่านอื่นๆ ให้ทราบโดยระบุว่า "เรียนท่าน ผอ.เนื่องจากลูกศิษย์ของข้าพเจ้าได้แจ้งการถูกทารุณจากนายจ้าง ซึ่งอายุ17/14 ปีและมีน้อง 12 ปีได้ถูกทารุณจากนายจ้างไม่มีที่ระบายขอความช่วยเหลือจากครู ซึ่งข้าพเจ้าไม่รู้จะทำยังไงจะไปบอกใครเลยปรึกษาผู้รู้ โทรไปประสาน1300 ให้เบอร์มา  และตอนเช้าเขาได้ไปรับเด็กมาสงเคราะห์ฐานค้ามนุษย์เด็ก ตอนนี้ออกมาแล้วค่ะปลอดภัยดีค่ะ จึงเรียนมาเพื่อโปรดทราบเนื่องจากข้าพเจ้ากลัวการแจ้งจับครั้งนี้ นางสาววิภาดา แข่งขัน" 

ความคืบหน้าล่าสุดนางสาวเพ็ญทิพย์ สุธรรม นักพัฒนาสังคม เจ้าหน้าที่เวรบ้านพักเด็กและครอบครัวจังหวัดสุรินทร์ ได้เข้าพบ ร.ต.ท.กลวัชร บุญส่งแก้ว รองสว.(สอบสวน)พงส. สภ.เมืองสุรินทร์ เพื่อแจ้งลงบันทึกประจำวันไว้เป็นหลักฐานว่าได้รับแจ้งจากศูนย์เหตุฉุกเฉินเกี่ยวกับเด็กและครอบครัวว่า มีคุณครูท่านหนึ่งขอความช่วยเหลือจากการสอบถามได้ความว่า เนื่องจากพ่อและแม่ของเด็กแยกทางกัน พ่อได้รับเลี้ยงดูเด็กเมื่อวันที่ 21 พฤศจิกายน 2562 ได้มีเด็กชายไม่ทราบชื่อ ซึ่งบิดาเป็นลูกจ้างร้านวัสดุชื่อดังในจังหวัดสุรินทร์ ได้ถูกนายจ้างล่ามโซ่ไว้ที่ขาทั้ง 2 ข้าง โดยไม่ทราบสาเหตุ โดยมีนางสาวเดือน (นามสมมุติ) ซึ่งเป็นพี่สาวของเด็กชาย ได้แจ้งไปทางคุณครูชื่อนางสาววิภาดา แข่งขัน ได้แจ้งไปยังศูนย์รับแจ้งเหตุฉุกเฉินเกี่ยวกับเยาวชนและครอบครัว ที่เกิดเหตุ ร้านเมืองช้างวัสดุ บ้านเลขที่ 95/1 ม.22ต.นอกเมือง องเมือง จ.สุรินทร์ วันที่ 21 พ.ย.62 ร.ต.ท.กลวัชร บุญส่งแก้ว รอง สว.(สอบสวน)พงส. สภ.เมืองสุรินทร์ ได้รับแจ้งร้องทุกข์ไว้จะได้ดำเนินการในส่วนที่เกี่ยวข้องต่อไป

นักพัฒนาสังคมเจ้าหน้าที่เวรบ้านพักเด็กและครอบครัวจังหวัดสุรินทร์ ได้แจ้งรายงานประจำวันเกี่ยวกับคดี ไว้ที่ สภ.เมืองสุรินทร์  ข้อที่ 25 ลงวันที่ 23 พ.ย.62 เวลา 10.14 น. ระบุว่า ตาม ปจว.ข้อ 9 ลงวันที่ 23 พ.ย.62 เวลา 02.52 น.นางสาวเพ็ญทิพย์ สุธรรม นักพัฒนาสังคม เจ้าหน้าที่เวรบ้านพักเด็กและครอบครัวจังหวัดสุรินทร์ มาพบ ร.ต.ท.กลวัชร บุญส่งแก้ว รอง สว.(สอบสวน)พงส. สภ.เมืองสุรินทร์ แจ้งว่าได้รับตัว นางสาวเดือน (นามสมมุติ) ,เด็กชายเอ (นามสมมุติ) เด็กชายบี (นามสมมุติ)ไปดูแลที่บ้านพักเด็กและครอบครัวจังหวัดสุรินทร์ และจะได้ดูแลในส่วนที่เกี่ยวข้องต่อไป

ขณะเดียวกันผู้สื่อข่าวได้ลงพื้นที่เข้าพบนายพนัส คชนิล หัวหน้าบ้านพักเด็กและครอบครัวจังหวัดสุรินทร์ เพื่อสอบถามข้อเท็จจริง และการดำเนินการ ได้รับแจ้งว่า อยู่ระหว่างกระบวนการ สืบสวนสอบสวนโดยกระบวนการ สหวิชาชีพ ซึ่งขณะนี้ บ้านพักเด็กและครอบครัวจังหวัดสุรินทร์ ได้รับตัวนางสาวเดือน (นามสมมุติ) ,เด็กชายเอ (นามสมมุติ)และ เด็กชายบี (นามสมมุติ)เข้ามาดูแลและอยู่อย่างปลอดภัยแล้ว พร้อมทั้งส่งนักพัฒนาสังคม ลงพื้นที่ไปพบแม่ของเด็กทั้ง 3 คน เพื่อสอบปากคำ ที่ อ.โนนนารายณ์ จ.สุรินทร์ เนื่องจาก พ่อแม่แยกทางกัน และไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน จึงเป็นบุตรที่ชอบโดยกฎหมาย ฝ่ายภรรยา ส่วนเรื่องคดีความอยู่ในกระบวนการ สหวิชาชีพต่อไป

ต่อมาผู้สื่อข่าวได้ไปที่ร้านขายวัสดุก่อสร้างชื่อดังสถานที่เกิดเหตุ เพื่อสอบถาม พยานแวดล้อม คนงาน พ่อของเด็กและนายจ้าง จากการสอบถามคนงานภายในร้าน ระบุว่า ผู้ก่อเหตุเอาเด็กมาอุปการะเลี้ยงดูตั้งแต่เด็กๆ ทั้ง 3 พี่น้อง ทั้งแต่พ่อแยกทางกันกับผู้เป็นแม่มา อยู่ทางโน้นก็ถูกพ่อเลี้ยงตีทำร้ายอีกสาเหตุที่นายจ้างล่ามโซ่เด็กเอาไว้เพราะกลัวออกไปขโมยของอีก จึงล่ามโซ่เอาไว้สักวันสองวัน

ด้านแม่บ้าน เล่าว่า เด็กคนนี้เคยขอรถจักรยานขี่ครั้งหนึ่งแล้ว มาขอรถจักรยานขี่ไปโรงเรียนแต่ตนเองไม่ให้ เพราะชอบไปติดเพื่อเที่ยวเตร่ เวลาออกไปข้างนอกมันจะไม่เข้ามาที่ทำงานพ่อ (ที่พัก) หลายไปเป็นอาทิตย์ มักจะหายออกจากบ้าน ซึ่งเป็นที่พักคนงานไปเป็นประจำ ที่เด็กชายเอ (นามสมมุติ) ถูกล่ามโซ่ เพราะตนไปบอกผู้ก่อเหตุว่า เด็กชายเอ (นามสมมุติ) ขโมยจักรยาน พ่อเด็กก็รู้เพราะบอกซึ่งพ่อเด็กเขาก็ไม่พูดอะไร เพราะเป็นลูกจ้างที่นี่ ตนพึ่งเจอเหตุการณ์ล่ามโซ่เพียงครั้งเดียว เพราะเด็กหนีออกบ้านพักคนงานไปบ่อยเป็นประจำ

จากการสอบถามพ่อของเด็กชายเอ (นามสมมุติ) เล่าว่า ลูกชายนิสัยใจคอออกจะดื้อหน่อย ดื้อแบบชอบหยิบรถของคนอื่นไป ไม่ขอเขา เขาก็หาว่าขโมยรถเขาไป ที่นี่ก็เอามาอยู่กับอาม่า อาม่าแกรับเลี้ยง อาม่าแกโกรธเลยจับไปล่ามโซ่คืนหนึ่งแค่นั้นแหละ แค่ครั้งเดียวคืนเดียว ที่ล่ามเพราะสาเหตุขโมยรถจักรยานเขาไป พอเขาจับได้ พอเอารถมาคืออาม่าเขาก็ปล่อย ที่นี้เด็กมันเกเราจะให้ตนทำยังไงครับ ตนไม่รู้สึกโกรธอาม่า เพราะเขาเลี้ยงตนมา แถมดูแลยันรุ่นลูกทั้ง 3 คนอีก จนลูกอายุกันปานนี้แล้ว ไม่เคยให้ ตนและลูกลำบากเลย ตนทำงานเป็นกรรมกรบ้าง ขับรถยนต์บ้าง แล้วแต่แกจะใช้ ตนไม่ลืมบุญคุณเขาหรอก ลูกชายเรียนหนังสือ ชอบไปขโมยรถจักรยานเขา มันผิดตรงนั้นแหละ ล่าสุดไปขโมยรถจักรยานของแม่บ้าน เวลาวันหยุด เสาร์ อาทิตย์ ชอบขโมยหนีไปบ้านโคกปลัด อาม่ากลัวไปติดยง ติดยาเสพติด ตนก็ขออาม่าว่า “อย่าไปถือโกรธมันเลย”กรณีล่ามโซ่ คนไปแจ้งคุณครู คือลูกสาว พี่สาวของ เด็กชายเอ (นามสมมุติ) ลูกชาย ตนก็ไม่รู้ว่าไปแจ้งเพราะสาเหตุอะไร เพราะไม่เคยมาปรึกษาพ่อเลย เวลาตนจะไปหาลูกสาว เขาก็จะล็อคห้องทันที ลุกสาวก็พักอยู่บ้านพักคนงาน นิสัยก็ดีอยู่แต่ตนขออย่างเดียวเวลาพ่อมาหาทำไมต้องปิดประตู

ด้านเจ้าของร้านวัสดุก่อสร้าง กล่าวว่า ที่ตนเองได้ล่ามโซ่เพราะเด็กคนนี้เอารถจักรยานไป ตนไปตามจับจนเจอแล้วเอามานั่งไว้ในที่เด็กเขานอน และก็บอกว่าเด็กชาย เอ (นามสมมุติ) เอ็งอยู่นี้นะ เดี๋ยวอาม่าจะไปตักข้าว ตักปลามาให้กิน พอตักข้าวมาก็หาเขาไม่เห็น วิ่งตามออกไปหาก็ไปเจออยู่ข้างหลังร้าน เขากำลังจะออกไป เลยจับแขนเขามา ก็คิดว่าทำยังไงหนอ กลัวมันหายอีกก็เลยมัดไว้ดีกว่า ตนมีความผูกพันกับเด็กคนนี้ พ่อกับแม่เขาอยู่กับเรา ภูมิหลังแต่ก่อนพ่อแม่เขาเคยมาอยู่ทำงานกับโรงงานอาม่า ที่นี่พ่อแม่เขาทะเลาะกันบ่อย คือพ่อก็กินเหล้า แม่ก็กินเหล้า สุดท้ายก็เลิกกัน ส่วนแม่ไปมีสามีใหม่ เอาลูกไปด้วย แต่ที่นี่ลูกที่มาอยู่กับเรานี้ เอาไปนอนที่คอกไก่ เพราะว่าเด็กมันเยี่ยวใส่ที่นอน พ่อเลี้ยงเขาเลยไม่ชอบเลยเอาไปนอนในคอกไก่ ที่นี่พ่อจริงๆที่อยู่กับเราสงสารลูก ก็ไปรับลูกมาอยู่ด้วยที่ร้าน พ่อเขาทำงานเป็นคนงานเทปูนบ้าง ขับรถบ้าง ช่วยงานภายในโรงงาน ที่ล่ามโซ่เพราะเด็กคนนี้ ขโมยจักรยานแม่บ้าน ตนตามจนเจอเอาทั้งเด็ก และจักรยานมา พอมาถึงก็ถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐานเอาไว้กับเจ้าของด้วย ตอนที่จะล่ามโซ่ที่ขาทั้ง 2 ข้าง เด็กชายเอ (นามสมมุติ) พ่อเขาก็รับรู้ เพราะตนได้บอกพ่อของเขาก่อน 

พ่อเขาก็บอกว่า “อาม่าจะทำอะไรก็ทำ เพราะผมไม่มีความสามารถกับลูกแล้ว ผมพูดลูกก็ดื้อ” นิสัยเด็กดื้อ เวลาเราบอกอะไรเด็กมันไม่เชื่อ ขโมยหนีไปเที่ยว บุรีรัมย์ งานรถแห่ ทั้ง 3 คน ครั้งแรกขออาม่าว่า ผมอยากไปดูงานรถแห่ที่ บุรีรัมย์ ตนก็ห้ามปราบ เด็กทั้ง 3 คนว่า อย่าไปเลยอาม่าเป็นห่วง หนูยังเป็นเด็ก ขี่รถก็ไม่มีใบขับขี่ หนูจะขี่รถล้ม หรือหนูจะถูกตำรวจจับ ตนล่ามโซ่ เด็กชายเอ (นามสมมุติ) เพื่อไม่ให้เขาไปที่อื่น ให้เขาอยู่ตรงที่เขานอน

ตอนที่ล่ามความรู้สึกในใจ มันก็รู้สึกเจ็บปวด น้ำตาไหลเพราะเราเลี้ยงเขามาตั้งแต่เด็กๆ ตนรักเหมือนลูกทั้ง 3 คนเลย ถ้าบอกผ่านสื่อไปถึง เด็กชายเอ (นามสมมุติ) เป็นครั้งสุดท้ายได้ ตนก็อยากจะบอกว่า  ให้เขาเป็นคนดี กลับเนื้อกลับตัว เขาเคยไปอยู่กับเพื่อนเกเร เขาเคยหนีจากเราไปอยู่กับ รถน้ำแข็ง ไปส่งตี 5 ไปอยู่กับเขา 2-3 วัน ตนก็ไปตามมา บอกกับเขาว่า อย่าไปอยู่เลยกับรถน้ำแข็งมันจะมี น้ำให้กินในกระติกแต่เด็กไม่รู้ว่า เป็น ยาขยันหรือผสมยาบ้า ตนก็พยามคุยกับพ่อเขา พ่อเขาบอก อาม่าผมให้อาม่าไปคุยไปตามเอาเด็กมา เราก็ไปตามา พ่อไปเขาไม่เชื่อเพราะพ่อขี้เมา พ่อมักพูดเสมอว่า ให้อาม่าดูลูกทั้ง 3 คนให้ผมเลย ตนรู้สึกเสียใจที่ พี่สาวไปร้องเรียนคุณครูกศน. แต่ในความรู้สึก ตนยืนยันว่า ไม่ได้ทำรุนแรง เราต้องการให้เด็กมันดี เรารักเด็ก มันไปกี่ครั้งกี่หน เราก็ยังไม่เบื่อที่จะออกตามหา ทั้งที่มีคนมาบอกเสมอว่า ไม่ต้องเลี้ยงมันหรอก ให้มันไปหางานทำที่อื่น แต่เราก็ยังเอาเด็กไว้ เรายังสงสารและจะพยายามสอนเขาให้เป็นคนดี