ผู้เขียนพิเคราะห์อยู่นานว่าจะเขียนเรื่องการไต่สวนการตายดีหรือไม่ เนื่องจากไม่ตรงกับหัวคอลัมน์นี้
แต่ได้ตัดสินใจเขียนเนื่องจากเห็นว่าเป็นกฎข้อกฎหมายที่ยังมีผู้ปฏิบัติน้อย น่าจะเป็นประโยชน์กับผู้อ่าน ประกอบกับความเป็นนักกฎหมายสิทธิมนุษยชนกับนักกฎหมายสิ่งแวดล้อมมักแยกกันไม่ออก
ในการไต่สวนการตายบัญญัติเอาไว้ในกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาโดยเฉพาะ มาตรา 150ซึ่งเป็นการค้นหาความจริงอันเกิดจากการเสียชีวิตของบุคคลซึ่งตายในระหว่างอยู่ในความควบคุมของเจ้าพนักงาน
โดยเป็นขั้นตอนที่พนักงานอัยการยื่นคำร้องต่อศาลเพื่อให้ศาลมีคำสั่งว่า “ผู้ตายเป็นใคร” “ตายที่ไหน” “ตายเมื่อไร” รวมถึงสาเหตุและพฤติการณ์ของการตาย โดยเป็นขั้นตอนของศาลและพนักงานอัยการเป็นหลัก ทั้งนี้ เปิดโอกาสให้สิทธิของญาติหรือทายาทผู้ตายสามารถเข้าร่วมในกระบวนการไต่สวนการตายได้
โดยคำสั่งของศาลแม้จะเป็นคำสั่งเกี่ยวกับลักษณะสาเหตุของการตายก็ตาม แต่ย่อมส่งผลต่อเนื่องในคดีอาญาที่เกี่ยวกับชีวิต โดยเฉพาะข้อหาฆ่าผู้อื่น 288 หรือการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบแล้ว
และยังส่งผลถึงค่าเสียหายทางแพ่งในคดีละเมิดที่ทายาทอาจฟ้องต่อเจ้าหน้าที่อีกด้วย จึงมีหลายคดีที่การไต่สวนการตายได้พิจารณาคดีเข้มข้นไม่แพ้คดีหลัก
ในตอนถัดไปผู้เขียนจะเล่าถึงข้อจำกัดรวมถึงปัญหาที่ทายาทรวมถึงทนายความของผู้ตายนี้มักพบในคดีที่ต้องทำการไต่สวนการตายอันเกิดจากการวิสามัญ
โปรดอ่านก่อนแสดงความคิดเห็น
1.กรุณาใช้ถ้อยคำที่ สุภาพ เหมาะสม ไม่ใช้ ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่น สร้างความแตกแยกในสังคม งดการใช้ถ้อยคำที่ดูหมิ่นหรือยุยงให้เกลียดชังสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
2.หากพบข้อความที่ไม่เหมาะสม สามารถแจ้งได้ที่อีเมล์ online@naewna.com โดยทีมงานและผู้จัดทำเว็บไซด์ www.naewna.com ขอสงวนสิทธิ์ในการลบความคิดเห็นที่พิจารณาแล้วว่าไม่เหมาะสม โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ทุกกรณี
3.ขอบเขตความรับผิดชอบของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ อยู่ที่เนื้อหาข่าวสารที่นำเสนอเท่านั้น หากมีข้อความหรือความคิดเห็นใดที่ขัดต่อข้อ 1 ถือว่าเป็นกระทำนอกเหนือเจตนาของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ และไม่เป็นเหตุอันต้องรับผิดทางกฎหมายในทุกกรณี