21 มิถุนายน 2565 ที่บ้านเลขที่ 53 บ้านน้ำโจ้ก ม.14 ต.ดงใหญ่ อ.วาปีปทุม 2 สามีภรรยาเร่งผลิตเตาถ่านเพื่อเตรียมส่งขายให้กับลูกค้า หลังจากมีมีออเดอร์ลูกค้าเพิ่มมากขึ้นกว่าเท่าตัว  จากปัญหาราคาก๊าซหุงต้มปรับราคาสูงขึ้น  ถึงแม้ว่าปัจจุบันวัตถุดิบที่นำมากขึ้นรูปเตา ทั้งหินปูนทราย  มีการปรับราคาสูงขึ้น  ตามราคาค่าขนส่ง  ทำให้ต้องมีการปรับราคาขายส่งเตาเพิ่มขึ้นอีก 5 บาท  อีกทั้งตอนนี้หลังจากแก๊สปรับราคาสูงขึ้น  คนก็หันมาใช้วิถีชีวิตแบบดั้งเดิม  หันมาใช้เตาถ่านมากขึ้น  ทำให้มียอดสั่งซื้อเข้ามากว่าเท่าตัว  

จากเดิมที่เคยขายได้วันละ 100 เตา ตอนนี้มียอด 200-300 เตาทำให้ผลิตไม่ทัน ไม่เพียงพอต่อความต้องการของลูกค้า  ซึ่งลูกค้าก็มาจากทั่วประเทศ บางส่วนก็มาซื้อเพื่อที่จะนำไปขายประเทศเพื่อนบ้าน ซึ่งจุดเด่นของเตาถ่านคือมีความทนทานใช้ได้นานหลายปี  ทำให้ลูกค้าแวะเวียนมาซื้ออย่างต่อเนื่อง  โดยเตาจะแบ่งออกเป็น 3 ไซส์  ไซส์เล็กราคาจะอยู่ที่ 40-50 บาท ไซส์กลาง 60-100 บาท  และไซส์ใหญ่ 100 บาทขึ้นไป  ปัจจุบันนี้มียอดขายเตาไฟอยู่ที่วันละประมาณ 6,000 บาท รวมรายได้หลังหักค่าใช้จ่ายก็ทำให้ครอบครัวตนมีรายได้รวมกันเดือนละเกือบ 100,000 บาท ซึ่งอาชีพนี้ถือว่าทำให้ครอบครัวตนมีอยู่มีกินและส่งลูกเรียนจนจบ โดยไม่ต้องเดินทางไปทำงานหาเงินต่างถิ่น

สำหรับการทำเตาเริ่มจากนำปูน ดินทราย และหินเกล็ด ผสมให้เข้ากัน หลังจากนั้นจึงนำไปเทใส่แม่พิมพ์เตาที่ทาน้ำมันเครื่องไว้แล้ว ทั้งนี้เพื่อกันไม่ให้ปูนติดพิมพ์แล้วแกะออกยาก เมื่อเทปูนแล้วต้องใช้ไม้แทงปูนให้แทรกเต็มพิมพ์ ซึ่งขั้นตอนนี้ถือเป็นเคล็ดลับที่ทำให้เตามีความแข็งแรงคงทน อายุการใช้งานได้นาน  แล้วจึงใช้เกียงปาดปูนที่ฐานเตาให้เรียบ ทิ้งไว้ประมาณ 1 ชั่วโมงจึงแกะออกมาตากแดดอีกประมาณ 3 ชั่วโมง ติดรังผึ้งซึ่งทำจากดินเผา ก็เป็นอันเสร็จพร้อมขายได้ 

ทั้งนี้เตาไฟที่ตนทำขายมีอยู่ 2 แบบคือ เตาฮ๊าด ซึ่งเป็นเตาปากอ้าไม่ติดรังผึ้ง เน้นเติมเชื้อไฟด้วยไม้ฟืน และเตาซิ่ง ซึ่งติดรังผึ้งกันระหว่างชั้นใส่ถ่านไม้หรือไม้ฟืนกับชั้นขี้เถ้า ส่วนราคาขายปลีกจะขึ้นตามขนาด ราคาเริ่มต้นตั้งแต่ 50 ไปจนถึง 100 บาท แต่ถ้าลูกค้าส่งซื้อเป็นจำนวนมากก็จะมีราคาขายส่งให้