วันที่ 20 มิถุนายน 2567 กรมอุตุนิยมวิทยา โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กระบุว่า หลายคนอยากทราบสาเหตุ ว่าเหตุใด ๆ รอบ ๆ ประเทศไทยมีเมฆเป็นจำนวนมาก แต่ไม่ถูกพัดพาเข้าประเทศไทย ทำให้ฝนบริเวณตอนกลางของประเทศฝนน้อย

เหตุที่เป็นเช่นนี้ เนื่องมาจาก : ความสูงต่ำของภูมิประเทศ : ภายหลังจากที่ประเทศไทยเข้าสู่ฤดูฝน (20/5/67) เป็นต้นมา มรสุมตะวันตกเฉียงใต้ (ลมฝน) ที่พัดปกคลุมประเทศไทย มีกำลังปานกลาง ถึงค่อนข้างแรง พัดสลับกันแต่ส่วนใหญ่กำลังของมรสุมช่วงต้นฤดู มีกำลังค่อนข้างแรง พัดนำความชื้นจากทะเลอันดามัน  มาปะทะแนวเทือกเขาด้านตะวันตกบริเวณภาคเหนือ ภาคกลาง ทำให้ฝนส่วนใหญ่ตกด้านหน้าเขาตามแนวชายแดนประเทศเมียนมา ด้านหลังเขาจึงเป็นเขตอับฝน หากมรสุมมีกำลังแรง ก็จะพัดนำเมฆฝนข้ามผ่านไปตกทางด้านตะวันออกของภาคอีสาน มีบางส่วนที่ปะทะแนวเทิอกเขาเพชรบูรณ์ และแนวเขาใหญ่ ดังนั้นบริเวณภาคเหนือตอนล่าง ภาคกลาง กทม.และปริมณฑล จึงมีฝนตกน้อย 

ในช่วงเดือน มิ.ย.-ต้น ก.ค.ของทุกปี จะมีภาวะฝนทิ้งช่วงหรือเป็นช่วงที่มีภาวะฝนน้อย เนื่องมาจากในระยะนี้มักจะมีลิ่มความกดอากาศสูงจากซีกโลกใต้แผ่ขึ้นมาสูงและดันร่องมรสุมให้เลื่อนขึ้นไปพาดผ่านบริเวณประเทศจีนตอนใต้และเวียดนามตอนบน ทำให้อากาศบริเวณประเทศไทยมีความชื้นน้อยลง โอกาสจะก่อตัวเป็นเมฆและฝน น้อยลงด้วย การกระจายของฝนในระยะนี้จึงไม่สม่ำเสมอ ฝนตกบางจุดบางพื้นที่ บางพื้นที่มีฝนตกหนัก บางพื้นที่ไม่มีฝนตกเลย 

ตั้งแต่ 21 มิ.ย.67 เป็นต้นไป ฝนจะเพิ่มขึ้นและเริ่มกลับมาตกตามฤดูกาล มีปัจจัยที่ทำให้ฝนเพิ่มขึ้นคือ มรสุม ร่องมรสุม และหย่อมความกดอากาศต่ำกำลังแรง หรือมีพายุ