ซุบซิบกทม.

ดูเหมือนเรื่องของด่านชายแดนยิ่งมีการติดตามก็ยิ่งมีการแฉเปิดประเด็นกันออกมาต่อเนื่องทีเดียว แน่นอนหากถ้าประชาชนคนธรรมดาซึ่งพบเห็นสิ่งเน่าเหม็นออกมาโวยวาย น้ำหนักพลังความเชื่อถือย่อมมีน้อย แต่เมื่อมีอดีตนายทหารระดับสูงที่ท่านเกษียณอายุราชการไปแล้ว และรักบ้านรักเมืองจริงๆออกมาเปรี้ยงปร้างว่า บริเวณชายแดนมีผลประโยชน์กันเพียบ ที่สำคัญมีคนรับเงินจาก“ฮุนเซ็น ”อีกต่างหาก ฟังแล้วสุดเจ็บปวด และคนรับเงินก็เป็นคนมีสีมีอำนาจบางคนที่แตกแถว  ...อดีตนายทหารที่ออกมาเปิดเผยเรื่องนี้ท่านบอกว่าเขมรยังขอเลขบัญชีท่านเพื่อจะโอนเงินให้ท่านด้วย แต่ท่านไม่สมยอมกับสิ่งทุเรศๆนั้น ท่านไม่เล่นด้วยและไม่ยอมรับผลประโยชน์ง่ายๆหน้าด้านๆดังกล่าว ...ถ้าวลีข้างต้นเป็นจริงก็สามารถนำมาซึ่งข้อสรุปที่น่ารังเกียจได้ว่า บางครั้งคนเราสนับสนุนใคร หรือคนที่บอกกับใครต่อใครว่า“รักชาติเป็นปุ๋ยผง น้ำมูกน้ำลายเต็มไปด้วยกลิ่นของชาติ”นั้น แท้จริงแล้วเป็นแค่วลีจอมปลอมลวงโลก เป็นพฤติกรรมของ“ปีศาจปากคาบคัมภีร์”เจตนาจำแลงกายให้ดูดีเพื่อหลอกลวงผู้คนเสพสุขเท่านั้นเอง และนี่ละจึงเป็นที่ไปที่มาของปัญหาชายแดนซึ่งก่อให้เกิดภาวะ“ชะตากรรมชะตาทราม”กระทบสังคมทั้งสังคม หากใครบังอาจเข้ามาแก้ไข หรือตั้งใจแก้ไขก็จะต้องเจอวิบากกรรม ...คำว่าผลประโยชน์ชายแดนซึ่งถ้าคนเป็นเจ้าหน้าที่สิ้นคิดและยอมตัวยอมตนตกเป็นทาสเงินตราจะด้วยวิธีใดๆก็ตาม ก็อย่าหวังว่าประชาชนจะสุข ประเทศชาติจะเจริญก้าวหน้า เพราะวิธีการดังกล่าวแปลเป็นอื่นไม่ได้นอกจากคอร์รัปชั่นขายชาติกันเลยทีเดียว ดังนั้นถ้าบ้านเมืองเรามีคนลักษณะเช่นนี้สิงสถิตอยู่ หรือมีการแอบขายชาติกันเป็นระดับๆ เหมือนที่มีการวิพากษ์วิจารณ์เปิดแฟ้มออกมา ท่ามกลางรัฐบาลอ่อนแอ ”หน่อมแน้ม“และแตกแยกกัน  ก็ต้องบอกว่าเราไม่อาจจะไปต่อตีสู้รบกับใครได้อย่างแน่นอน แม้ว่าเราจะมีกำลังทหารที่แข็งแกร่งเท่าไหร่ก็ตาม เพราะมีไส้ศึกเหลือบเต็มบ้านเต็มเมืองเป็นอุปสรรค ตัวอย่างมีปรากฎภาพคมชัดอยู่แล้ว คือ เมื่อครั้งเราเสียกรุงฯครั้งแรก พ.ศ.2112 และ พ.ศ.2310 ซึ่งล้วนแล้วแต่มีสาเหตุมาจากความแตกแยก ขายชาติขายแผ่นดินของข้าราชการบางคนที่มีอำนาจ...ตรงนี้จึงเป็นที่มาของกริยาอหังการ์ไม่กลัวศักยภาพทหารไทยของเขมร เรื่องนี้มีการตอกย้ำว่าถ้าเราเอาชนะเขมรไม่ได้ ก็อย่าหวังว่าจะชนะชาติไหน หรือกลุ่มก่อความไม่สงบใดๆได้ ...สุดท้ายอยากบอกว่าทหารชั้นผู้น้อย ผู้บังคับบัญชชายแดนตงฉิน คือผู้ที่สมควรได้รับโล่เกียรติยศและคำสรรเสริญ....

ไผ่ฎำ

036