ศาลสั่งคุกตลอดชีวิต"จ่าเอ็ม" มือยิงอดีต สส.ฝ่ายค้านกัมพูชาดับกลางเมือง พร้อมให้ชดใช้ค่าสินไหมให้ภรรยาคนตาย 1.7 ล้านบาท ยกฟ้องคนขับรถรับจ้างไปส่งสระแก้ว

เมื่อวันที่ 3 ตุลาคม 2568 ที่ศาลอาญา ถ.รัชดาภิเษก ที่ห้องพิจารณา 806 ศาลนัดฟังคำพิพากษา คดียิงอดีตผู้นำฝ่ายกัมพูชาเสียชีวิต หมายเลขดำ อ.908/2568 ที่พนักงานอัยการฝ่ายคดีอาญา และนางอานน์ มารี อ็องเดร ครูช ภรรยาผู้ตาย ร่วมกันเป็นโจทก์ ยื่นฟ้อง พ.จ.อ.เอกลักษณ์ แพน้อย หรือ จ่าเอ็ม และนายชาคิต หรือ ชำนาญ บัวปลี เป็นจำเลยที่ 1 - 2 ในความผิดฐานร่วมกันฆ่าผู้อื่นโดยเจตนาและไตร่ตรองไว้ก่อน , พ.ร.บ.อาวุธปืนฯ ให้ที่พักพิงช่วยหลือผู้อื่นไม่ให้ต้องรับโทษ

กรณีเมื่อวันที่ 7 มกราคม 2568 เวลา ประมาณ 17.30 น. พ.จ.อ.เอกลักษณ์ จำเลยที่ 1 ใช้อาวุธปืนยิง นายลิม กิมยา (Lim Kim Ya) วัย 74 ปี สัญชาติกัมพูชา อดีตสมาชิกรัฐสภาฝ่ายค้านพรรคกู้ชาติกัมพูชา เสียชีวิต ที่บริเวณวงเวียน 13 ห้าง ย่านถนนข้าวสาร กรุงเทพฯ

ชั้นพิจารณาจำเลยที่ 1 ให้การรับสารภาพ ส่วนจำเลยที่ 2 ถูกกล่าวหาช่วยผู้อื่นซึ่งเป็นผู้กระทำความผิดเพื่อไม่ให้ต้องโทษ โดยให้พำนักแก่ผู้นั้น โดยซ่อนเร้นหรือโดยช่วยผู้นั้นด้วยประการใด เพื่อไม่ให้ถูกจับกุมฯ ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 189 จำเลยที่ 2 ให้การปฏิเสธ

ศาลพิเคราะห์ พยานหลักฐานแล้วเห็นว่า พยานหลักฐานของโจทก์ที่นำสืบมารับฟังได้เป็นที่พอใจ ปราศจากข้อสงสัยว่าจำเลยที่ 1 เป็นคนร้ายใช้อาวุธปืนยิงผู้ตาย โดยมีเจตนาฆ่าผู้ตายให้ถึงแก่ความ ตายอันเป็นการไตร่ตรองไว้ก่อน พิพากษาว่า จำเลยที่ 1 มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 289(4) ประกอบมาตรา 83, 371, 376 พ.ร.บ.อาวุธปืน เครื่องกระสุนปืนฯ พ.ศ.2490 มาตรา 7, 8 ทวิ วรรคหนึ่ง, 72 วรรคสาม, 72 ทวิ วรรคสอง การกระทำของจำเลยที่ 1 เป็นความผิดหลายกรรมต่างกันให้ลงโทษทุกกรรม เป็นกระทงความผิดไปตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 ฐานร่วมกันฆ่าผู้อื่นโดยไตร่ตรองไว้ก่อน และฐานยิงปืนซึ่งใช้ดินระเบิดโดยใช่เหตุในเมืองฯ เป็นกรรมเดียวเป็นความผิดต่อกฎหมายหลายบท ให้ลงโทษฐานร่วมกันฆ่าผู้อื่นโดยไตร่ตรองไว้ก่อน ซึ่งเป็นกฎหมายบทที่มีโทษหนักที่สุด ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 90 ให้ ประหารชีวิต, ฐานมีอาวุธปืนมีทะเบียนของผู้อื่นและเครื่องกระสุนปืนไว้ในครอบครองโดยไม่ได้ รับใบอนุญาต จำคุก 8 เดือน และฐานพาอาวุธปืนติดตัวไปในเมืองฯ โดยไม่ได้รับใบอนุญาตและไม่มีเหตุสมควร เป็นกรรมเดียวเป็นความผิดต่อกฎหมาย หลายบท ให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.อาวุธปืนฯ ซึ่งเป็นกฎหมายบทที่มีโทษหนักที่สุด ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 90 จำคุก 6 เดือน

จำเลยที่ 1 ให้การรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่การพิจารณามีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้กระทงละกึ่งหนึ่ง ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 ประกอบมาตรา 52 (2) ฐานร่วมกันฆ่าผู้อื่นโดยไตร่ตรองไว้ก่อน ให้จำคุกตลอดชีวิต, ฐานมีอาวุธปืนมีทะเบียนของผู้อื่นและเครื่องกระสุนปืนไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับใบอนุญาต คงจำคุก 4 เดือน, ฐานพาอาวุธปืนติดตัวไปในเมืองฯ โดยไม่ได้รับใบอนุญาต คงจำคุก 3 เดือน เมื่อรวมโทษทุกกระทงแล้ว คงให้จำคุกจำเลยที่ 1 ตลอดชีวิตสถานเดียว ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 (3) และริบของกลาง กับให้จำเลยที่ 1 ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่โจทก์ร่วม เป็นเงิน 1,790,599 บาท พร้อมดอกเบี้ย อัตราร้อยละ 5 ต่อปี นับแต่วันยื่นคำร้อง (วันที่ 30 กันยายน 2568) เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์ร่วม ทั้งนี้อัตราดอกเบี้ยให้ปรับเปลี่ยนลดลงหรือเพิ่มขึ้นตามพระราช กฤษฎีกาที่ตราขึ้นตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 7 บวกด้วยอัตราเพิ่มร้อย
ละ 2 ต่อปี แต่ต้องไม่เกินอัตราร้อยละ 5 ต่อปีตามคำขอ

ส่วนจำเลยที่ 2 ได้ความจากทางนำสืบของโจทก์ว่าจำเลย ที่ 2 มีอาชีพขับรถรับจ้าง เมื่อจำเลยที่ 1 ว่าจ้างให้ไปส่งที่ ต.คลองหาด อ.สระแก้ว จ.สระแก้ว การโทรศัพท์หากันนัดหมายสถานที่จึงเป็นเรื่องปกติ โดยจำเลยที่ 2 คิดค่าว่าจ้าง 4,500 บาท ก็เป็นราคาที่สมเหตุสมผล โดยความผิดการช่วยผู้อื่นซึ่งเป็นผู้กระทำความผิด หรือเป็นผู้ต้องหาว่ากระทำความผิดอันมิใช่ความผิดลหุโทษ เพื่อไม่ให้ต้องโทษโดยให้พำนักแก่ผู้นั้น โดยซ่อนเร้นหรือโดยช่วยผู้นั้นด้วยประการใดเพื่อไม่ให้ถูกจับกุม ต้องมีเจตนาพิเศษเพื่อไม่ให้ต้องโทษหรือเพื่อไม่ให้ถูกจับกุม ดังนั้น กรณีจำเลยที่ 2 ขับรถยนต์รับจ้างไปส่งจำเลยที่ 1 จาก จ.ชลบุรี ไป จ.สระแก้ว ไม่ปรากฏว่าจำเลยที่ 2 มีเจตนาพิเศษ หรือรู้อยู่แล้วว่าจำเลยที่ 1 เพิ่งกระทำความผิดมาก่อนแล้ว หรือช่วยเหลือประการใดๆ ที่ส่อให้เห็นว่ามีเจตนาเพื่อไม่ให้จำเลยที่ 1 ต้องโทษหรือไม่ให้ถูกจับกุม ซึ่งโจทก์จึงมีหน้าที่นำพยานหลักฐานเข้าสืบเพื่อพิสูจน์ความผิดของจำเลยที่ 2 ซึ่งนอกจากต้องสืบให้ศาลรับฟังจนแน่ใจว่ามีการกระทำผิดแล้วยังต้องนำสืบเพื่อพิสูจน์ข้อเท็จจริงให้สิ้นข้อสงสัยตามสมควรด้วย ลำพังข้อเท็จจริงที่ว่าจำเลยที่ 1 โทรศัพท์หาจำเลยที่ 2 และจำเลยที่ 1 โอนเงินให้แก่จำเลยที่ 2 เพื่อเป็นค่าจ้างให้ขับรถไปส่งที่จังหวัดสระแก้ว เท่านั้น มาใช้สันนิษฐานให้เป็นผลร้ายแก่จำเลยที่ 2 ว่าต้องมีเจตนาเพื่อไม่ให้จำเลยที่ 1 ต้องโทษหรือเพื่อไม่ให้ถูกจับกุม โดยปราศจากพยานหลักฐานมานำสืบเพื่อยืนยันให้เห็นเป็นประจักษ์ตามที่โจทก์ฟ้อง จึงย่อมไม่เป็นธรรมและเอาเปรียบจำเลยที่ 2 ซึ่งเป็นผู้ถูกกล่าวหา เมื่อจำเลยที่ 2 ให้การปฏิเสธมาโดยตลอด พยานหลักฐานโจทก์เท่าที่นำสืบมาจึงไม่ มีน้ำหนักเพียงพอให้รับฟังลงโทษจำเลยที่ 2 ได้จึงไม่มีความผิดตามฟ้อง พิพากษายกฟ้องจำเลยที่ 2

- 006