ซุบซิบกทม.

สุดท้ายก็มีการยุบสภาฯไปตามความคาดหมาย และการประกาศยุบสภาฯก็ไม่ได้แปลว่าจะตัดสินใจกันในช่วงวันที่ประกาศ แนวทางนี้ นายอนุทิน ชาญวีรกูล นายกรัฐมนตรีรักษาการได้เตรียมมาก่อนหน้านี้แล้ว เพราะรัฐบาลเสียงข้างน้อยมันสุ่มเสี่ยงต่อ“อัตวิบากกรรม”สูง ที่อาจมาจากการหักหลัง หรือไม่ไว้วางใจซึ่งกันและกันได้ ยิ่งกว่านั้น“เหงือกเขี้ยว”ของพรรคภูมิใจไทยย่อมลึกและแข็งแกร่งกว่า“เหงือกเขี้ยว”ฟันน้ำนมของพรรคประชาชน พรรคภูมิใจไทยเข้าใจเจตนารมณ์ของเด็กดีว่าจุดมุ่งหมายในการแก้รัฐธรรมนูญซึ่งชาวบรรดา“พ่อมดแกนนำ“ปฎิเสธมาแต่ต้นมันเป็น”น้ำกับน้ำมัน“ที่ไม่อาจจะเข้ากันได้เลย แต่ที่ปิดตาจูบปากกันได้ เพราะผลประโยชน์ ...หากปล่อยให้การแก้ไขรัฐธรรมนูญเดินไปตามข้อตกลงชนิดไร้เครื่องมือต่อรองช่วยเหลือของสภาสูง ตามความต้องการของเด็กเพิ่งหัดเดินที่คิดว่าตัวเอง“อวตาร”มาเพื่อดับทุกข์ให้สังคม พรรคภูมิใจไทยย่อมไร้ค่าและเสียทีแก่เด็ก การชิงยุบสภาฯหนีเสียญัตติไม่ไว้วางใจจะเกิดขึ้น คือ แนวทางการรักษาจุดยืนพรรคประเด็นการแก้ไขรัฐธรรมนูญที่คุ้มค่าที่สุด และหากพรรคภูมิใจไทยไม่ยุบสภาฯ ก็จะไม่มีวันกระทำได้อีกเมื่อญัตติไม่ไว้วางใจเข้าสภาฯ  แม้เชื้อไฟของการแก้รัฐธรรมนูญตามข้อตกลงกับพรรคประชาชนจะยังคงเดินต่อไปแต่พรรคภูมิใจไทยซึ่งไม่มีแนวนโยบายทำจริงเล่นจริง เรื่องนี้เชื่อว่าคงสำเร็จตามเจตนารมณ์ของ“พรรคเด็กจองหอง“ยาก เว้นเสียแต่เลือกตั้งใหม่เขาได้เสียงมากพอกับการแก้ไขตามที่เขาต้องการ แต่มันไม่ง่ายเหมือนการปลอกกล้วยเข้าปาก เพราะจารีตกำแพงเหล็กผสมคอนกรีตดั้งเดิมมันแข็งแรงทนทานอย่างมาก ขนาดเพื่อไทยถือว่าแน่ๆก็ยังไม่กล้าพลีชีพ แล้วไอ้เด็กเมื่อวานซืนพวกนี้เป็น”กุมารทองหรือเทพองค์ใด“จึงกล้าท้าทายล้างอำนาจเดิม สรุปการยุบสภาฯพรรคที่เสียหาย”ลงทุนพายเรือให้คนอื่นค้าขายโดยตัวเองไม่กล้าประกอบอาชีพใดๆ“เสียทีเสียหายมากกว่าได้...ทิ้งท้ายไว้ด้วยเสียงวิพากษ์วิจารณ์คาวฟุ้งต่อประเด็นวลีเสียดแทงคนไทยรักชาติสุดๆ “ไทยไม่ควรใช้กำลังมากเกินไปกว่าการป้องกันตัว” ประโยคโสโครกนี้มาจากคนหนักแผ่นดินบางคนที่มีปากไว้เฉพาะจมูกไว้หายใจ ปากไว้พูดอย่างเดียว เปรียบเสมือนเหมือนเด็กที่เพิ่งทิ้งขวดนม ทำไมไม่ทุบโต๊ะประณามว่า เหตุการณ์ดังกล่าวฝ่ายที่กัดกร่อนเริ่มก่อน รุกรานก่อนมาตลอดเวลา  รวมถึงไม่รักษาคำพูดสัจจะใดๆ คือ ไอ้ลูกพระยาละแวก การกระทำของเราเป็นการป้องกันตัวตามกฎบัตรสหประชาชาติ ...ถ้าตัวเป็นไทยหัวใจเขมร อันไม่แตกต่างจากนักสิทธิมนุษยชนคนหนึ่ง ก็ควรไปสิงสถิตอยู่ในประเทศเขมร อย่ามาอยู่ให้เกิดความกาลีแก่ชาวกรุงศรีฯ

ไผ่ฎำ