คดีฆาตกรรม “โหดสุดมันและเหี้ยมสุดขีด” ที่กำลังฮิตในบ้านเรา ชนิดฆาตกรทุกรายเป็น “จอมขยัน” ต้องฆ่ากันแบบ “ยกครัว” โดยพกลูกความอาฆาตแค้นมาเต็มกระเป๋า คงจะไม่มีคดีฆาตกรรมแบบไหนเกิดขึ้นอย่างถี่บ่อยเท่ากับ “คดีรักต้องฆ่า”
แฟชั่น “รักต้องฆ่า” มักเป็นปฏิบัติการของ “ผู้ชายตลาดล่าง” ที่เป็นจอมเกียจคร้านได้ปริญญา “หนักไม่เอา เบาไม่สู้” กับผู้ชาย “กลุ่มทุราจารขยันทำผิดกฎหมายทุกชนิด” และพวก “ขาใหญ่ชอบมีเมียเป็นกุรุส”
ครั้นผู้ชายสามกลุ่มนี้ ได้ผู้หญิงมาครอบครองเป็นเมียก็จะประกาศิตทันทีทันใด “ถ้ารักกู มึงต้องเป็นกระสอบทรายให้กูซ้อม ถ้าคิดทิ้งกูเมื่อใด กูจะฆ่าให้ตายทั้งตระกูล”
แล้วก็ “เป็นจริง” ตามที่จอมโหดได้ประกาศิตไว้ โดย “จอมดุดัน” อยู่กับภรรยาได้สักระยะหนึ่ง จะมีลูกหรือไม่ก็แล้วแต่ปัจเจกบุคคล แต่ที่เหมือนกันราวกับ “โคลนนิ่งหมู่” คือ
“จอมดุดันทุกตัวคน” ต้องเลี้ยงเมียด้วยลำแข้งและฝากรักด้วยการด่าทอ กับมีชีวิตหวานแหววด้วยการใช้กำปั้นกระแทกให้ตาภรรยาน่ารักเหมือนหมีแพนด้าเป็นประจำ ถ้าเมียด่ากลับ ก็จะทำให้ปากกินน้ำพริกไม่ได้ไป 10 วันจ้า
แน่นอนอยู่แล้ว ถ้าเมียทนไม่ได้ หอบผ้าหอบผ่อนและหอบลูกหนีไปอยู่กับพ่อตาแม่ยาย เท่ากับเมีย“นำความซวย” เข้าไปอยู่ในครอบครัวเดิม มีสิทธิ์ทำให้ “จอมซาตาน” ติดตามไปเช็คบิล
แค่ฆ่าเมีย ฆ่าลูก ฆ่าพ่อตา และฆ่าแม่ยายยัง “เป็นเรื่องจิ๊บๆ” สำหรับจอมโหดทั้งหลาย ถ้าจะประกาศศักดาให้โลกรู้ว่า “ผู้หญิงข้าทิ้งกูต้องเช็คบิล” ก็จะต้องฆ่าถึงลุง ป้า น้า อา และปู่ ย่า ตา ยาย ของฝ่ายหญิงทั้งโขยง จอมโหดจึงจะได้ “เหรียญทอง” มาครองอย่างเท่ๆ
แฟชั่น “รักต้องฆ่า” นั้น มีคนกล่าวไว้อย่างขำขันว่า “คงจะต้องฮิตต่อไป ตราบใดฝุ่นจิ๋วยังไม่เลิกเป็นพิษ”
กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม
เงื่อนไขการแสดงความคิดเห็น ซ่อน
โปรดอ่านก่อนแสดงความคิดเห็น
1.กรุณาใช้ถ้อยคำที่ สุภาพ เหมาะสม ไม่ใช้ ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่น สร้างความแตกแยกในสังคม งดการใช้ถ้อยคำที่ดูหมิ่นหรือยุยงให้เกลียดชังสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
2.หากพบข้อความที่ไม่เหมาะสม สามารถแจ้งได้ที่อีเมล์ online@naewna.com โดยทีมงานและผู้จัดทำเว็บไซด์ www.naewna.com ขอสงวนสิทธิ์ในการลบความคิดเห็นที่พิจารณาแล้วว่าไม่เหมาะสม โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ทุกกรณี
3.ขอบเขตความรับผิดชอบของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ อยู่ที่เนื้อหาข่าวสารที่นำเสนอเท่านั้น หากมีข้อความหรือความคิดเห็นใดที่ขัดต่อข้อ 1 ถือว่าเป็นกระทำนอกเหนือเจตนาของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ และไม่เป็นเหตุอันต้องรับผิดทางกฎหมายในทุกกรณี