พ่อแม่สอนฉันว่าอย่าเลี้ยงสัตว์
ถ้าตัวเองไม่สันทัดสัตว์นั้นแน่
ยิ่งหัวใจไม่รักยิ่งอย่างจริงแท้
ก็ควรแต่ชมชื่นคนอื่นเลี้ยง
แต่ทว่าบ้านฉันนั้นมีแมว
มานอนแซ่วแล้วไล่หนูกรูหนีเกลี้ยง
ล้วนเป็นแมวมาจากย่านบ้านข้างเคียง
เราให้เพียงเศษอาหารพวกมันกิน
มันจึงมาวุ่นวายท่องในบ้าน
เดินพลุกพล่านหรือวิ่งไล่หนูไปสิ้น
บ้างวิ่งไล่บนเพดานหมั่นได้ยิน
จนชาชินทั้งที่ไม่ได้เลี้ยงมัน
ใต้ถุนบ้านมีหมู่หมามานอนเฝ้า
คอยหอนเห่าคนแปลกหน้ามาเสียงลั่น
เจ้าของมันบ่นว่าน่าอัศจรรย์
บ้านนายมันพวกมันไม่กลับไปนอน
ฉันถามแม่..ทำไมเป็นไปเช่นนี้
บ้านเรามีหมาคอยเฝ้าคอยเห่าหอน
แมวคอยจับหนูให้ไม่เดือดร้อน
แม้แม่สอนไม่ให้เลี้ยงเพียงหมาแมว
แม่ตอบว่า “แมวมาหา – หมามาสู่
โบราณว่าคือคนผู้จิตผ่องแผ้ว”
เราเพียงให้เศษอาหารอันทิ้งแล้ว
สัตว์ไม่แคล้วยึดมั่นกตัญญู
สัตว์นั้นมีสัญชาตญาณพิเศษ
มันสังเกตคำขานอ่อนหวานหู
ตาต่อตาคราประสานมันอ่านรู้
ใครคือผู้มีน้ำใสจากใจจริง
มิใช่เพียงเศษอาหารเราหว่านให้
แต่จริงใจในวิญญาณจิตสัตว์สิง
ใครคือผู้ควรพิทักษ์พักพึ่งพิง
นั่นเป็นสิ่งมนุษย์ต้องมองให้ซึ้ง
เงื่อนไขการแสดงความคิดเห็น ซ่อน
โปรดอ่านก่อนแสดงความคิดเห็น
1.กรุณาใช้ถ้อยคำที่ สุภาพ เหมาะสม ไม่ใช้ ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่น สร้างความแตกแยกในสังคม งดการใช้ถ้อยคำที่ดูหมิ่นหรือยุยงให้เกลียดชังสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
2.หากพบข้อความที่ไม่เหมาะสม สามารถแจ้งได้ที่อีเมล์ online@naewna.com โดยทีมงานและผู้จัดทำเว็บไซด์ www.naewna.com ขอสงวนสิทธิ์ในการลบความคิดเห็นที่พิจารณาแล้วว่าไม่เหมาะสม โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ทุกกรณี
3.ขอบเขตความรับผิดชอบของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ อยู่ที่เนื้อหาข่าวสารที่นำเสนอเท่านั้น หากมีข้อความหรือความคิดเห็นใดที่ขัดต่อข้อ 1 ถือว่าเป็นกระทำนอกเหนือเจตนาของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ และไม่เป็นเหตุอันต้องรับผิดทางกฎหมายในทุกกรณี