“หงส์แดง” ลิเวอร์พูล ฟุตบอล คลับ กำลังจะกลับมาลงสนามอีกครั้ง กับฤดูกาลที่มีความซับซ้อนเกิดขึ้นมากมาย

การต่อกรในสนามแข่งขัน ที่ถือว่าดุเด็ดเผ็ดมันมาโดยตลอด นับจากบทเรียนจากฤดูกาลก่อนที่อุตส่าห์โกยไปถึง 97 แต้มก็ยังอุตส่าห์ไม่ได้แชมป์

กระทั่งโกยอ้าวชนะได้ถึง 27 จาก29 นัดแรกของฤดูกาล ทำท่าจะเป็นแชมป์ที่ “เร็วที่สุด” ในประวัติศาสตร์

กลายเป็นจ่อแชมป์ที่ “ช้าที่สุด”ไปซะฉิบ

ไม่มีใครคิดว่า แชมป์แรกในรอบ 30 ปี แชมป์สมัยที่ 19 ที่เกิดขึ้นในซีซั่น 2019-20 จะรุงรังและสับสนมีอุปสรรคในสนามไม่พอ กลับมาเจอเรื่องราวของ “โควิด-19” ทำให้การดวลแข้งต้องหยุดไปนานกว่า 100 วัน หรือ 3 เดือนเศษๆ

สมาธิของ เจอร์เก้น คล็อปป์ ทีมจะถูกทดสอบกันอีกครั้ง กับโอกาสที่ใกล้เคียงที่สุด ที่หลายคนมองว่า “แบเบอร์”เพราะพวกเขาต้องการอีกแค่ 6 จาก 27 คะแนนที่เหลือ

ก็จะเป็นแชมป์ทันที

เอาเข้าจริง มันเหมือนกับการบิ้วกันใหม่หมด หลังจากปีก่อน อาณาจักรแอนฟิลด์ มีอะไรที่ฉาบไปด้วยคราบน้ำตาและเสียงหัวเราะ

......การพลาดแชมป์ลีกสูงสุดที่รอคอยมาตลอด การแพ้แค่คะแนนเดียวมันเจ็บปวดมาก เมื่อทีมสามารถโกยคะแนนได้มหาศาลระดับขาดอีก 3 แต้มครบร้อย ก็ยังไม่ได้แชมป์

อย่างไรก็ตาม ชัยชนะที่มาดริด ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างของที่นี่ไม่แตกเป็นเสี่ยงๆ หลังจากมือเปล่ามายาวนานถึง 7 ปี และเข้าชิงฟุตบอล 3 รายการ แพ้ทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็น ลีกคัพ 2016, ยูโรป้าลีก 2016 และยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ลีก 2018

การคว้าชัยเหนือ สเปอร์ส 2-0 คือการเดิมพันครั้งสำคัญอย่างที่สุด เพราะคือสิ่งที่ “สัมผัสได้” และทำให้ทุกอย่างยัง “ตั้งอยู่” และยังไม่แตกเป็นเสี่ยงๆ

ผลจากเกมนั้นมันชัดเจนมากๆ เมื่อ ลิเวอร์พูล เดินหน้าต่อไป ขณะที่ สเปอร์ส มาพังในช่วงกลางฤดูกาล และทำให้ต้องมีการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญ

เมื่อมีความสำเร็จอย่างเป็นรูปธรรม ทำให้ทุกสิ่งอย่างหลั่งไหล่เข้าสู่สโมสรลิเวอร์พูล ผลประโยชน์ต่างๆ รอบด้าน และผู้ให้การสนับสนุนพุ่งเข้าหาสโมสรอย่างไม่ขาดสาย จนได้กำไรพุ่งพรวดขึ้นมาอยู่ในระดับท็อปของโลก

ถ้วยแชมป์ ไม่ใช่ทุกสิ่ง แต่เป็นตัวกำหนดทิศทางสโมสรได้เป็นอย่างดี

เมื่อทุกอย่างเดินมาได้เป็นอย่างดี ลิเวอร์พูล เน้นอย่างมากกับถ้วยพรีเมียร์ลีกที่ทุกคนรู้ดีว่านี่คือยอดปรารถนาที่จะต้องคว้ามันกลับมาให้ได้ หลังจากเวลาเนิ่นนานผ่านไป ใช่ผู้จัดการทีมมากมายหลายคนไม่ประสบความสำเร็จสักที

เคนนี่ ดักลิช ลาออกไปในปี 1991 จากนั้นกลับมาในปี 2011 ก็ไม่ได้ใกล้เคียงส่วนที่เหลือก็ไม่ประสบความสำเร็จเลยทั้ง แกรม ซูเนสส์, รอย เอฟแวนส์, เชราร์อุลลิเย่ร์, ราฟา เบนิเตซ, รอย ฮอดจ์สัน, เบรนแดน ร็อดเจอร์ส

คล็อปป์ พาทีมขยับเข้าใกล้มาทุกขณะ และกลายเป็นศูนย์กลางของทีม หลังจากหมดยุคของ สตีเว่น เจอร์ราร์ด

ปีก่อนถือว่าใกล้เคียงอย่างที่สุดแล้ว ปีนี้ยิ่งใกล้เคียงยิ่งขึ้นกว่าเดิม

หลายเกม ลิเวอร์พูล เปลี่ยนคะแนนจาก 1 เป็น 3 และสามารถเก็บชัยได้อย่างมีมาตรฐาน การทำประตูในช่วงท้ายเกม กลายเป็นเรื่องปกติ เหมือนในยุคเครื่องจักรสีแดง ที่ได้รับฉายาว่าเนเวอร์ เซย์ ดาย

การออกสตาร์ทชนะ ชนะ แล้วก็ชนะแบบนี้ ไม่เคยปรากฏมาก่อนในวงการฟุตบอลยุโรปลีกหลักทั้ง 5 ลีก เมื่อผ่าน 27 นัด สามารถชนะได้ถึง 26 และเสมอ 1 เกมกับ แมนฯยูไนเต็ด

คนใจแคบและดูฟุตบอลเอาไว้แอ๊กเท่านั้นที่จะบอกว่า ลิเวอร์พูล ชุดนี้ไม่ดี

กระทั่งเจอกับพิษการตีข่าวที่พุ่งแรงก่อนแข่งขันในเกมที่ 28 กับ วัตฟอร์ดเล่นงานจนหนักหน่วงว่า ซีซั่นนี้อาจจะเป็นโมฆะยกเลิก หากว่า ไวรัสอู่ฮั่น ที่เริ่มระบาดในแถบเอเชีย หากเข้ายุโรปเมื่อไหร่การแข่งขันจะยกเลิกไปเลย

เกมนั้นที่วิคาเรจโร้ด “หงส์แดง” เต็มไปด้วยความผิดพลาด เล่นด้วยความกังวลจนแพ้

แน่นอนที่สุดเครดิตต้องยกให้กับวัตฟอร์ด ที่มุ่งมั่นอย่างมาก แต่พิจารณาดูเกมนี้มาเกือบ 10 รอบ ปรากฏว่า ลิเวอร์พูล เล่นเหมือนกับซีซั่นแรกที่ คล็อปป์ คุมทีมแบบเต็มตัว

การส่งบอลผิดพลาดแบบไม่น่าเชื่อซึ่งเป็นสิ่งที่แทบจะไม่เห็นเลยในสองปีหลัง แล้วสุดท้ายก็ถูกลงโทษแพ้ไปสบาย

นอกจากเสียสมาธิแล้ว ตอนนั้นเหมือนเป็นช่วงเวลาที่ทีมกำลังกดดันแบบสุดๆ เพราะสถิติต่างๆ เกิดขึ้นอย่างมากมาย ทำให้นักบอลหลายคนแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า กำลังแบกรับความกดดันที่มากขึ้นเรื่อยๆ และกำลังจะแบกไม่ไหว

ตกรอบเอฟเอ คัพ ตามสภาพเพราะการเยือน เชลซี ไม่ใช่ของง่าย ก่อนจะฮึดเชือด บอร์นมัธ ในเกมที่เจียนไปเจียนอยู่ และตกรอบแชมเปี้ยนส์ลีก ในเกมที่สื่ออังกฤษมองว่าเป็น “บอลเพาะเชื้อ” ไม่ต่างอะไรกับการแข่งม้า ที่เชลแน่ม

เมื่อบอลต้องหยุดเพราะโควิด-19 ผมมองว่า ลิเวอร์พูล เป็นหนึ่งในทีมที่โชคดีที่ได้เบรกความเครียดตรงนั้นด้วย

จะบอกว่าเหมือน “ระฆังช่วย” ก็ว่าได้

ทุกอย่างที่มันดูเครียดไปหมด ทำให้หลายคนออกไปพักและปล่อยวาง

ถึงแม้คะแนนที่ต้องการจะเหลือแค่ 6 คะแนนก็จริง แต่โปรแกรมการไปเยือนทั้ง เอฟเวอร์ตัน กับ แมนฯซิตี้มันง่ายซะที่ไหน

มองในแง่ดี ก็ถือว่าเจ๊ากันไปอาจจะไม่ได้แชมป์เร็ว แต่ก็ช่วยให้นักบอลและทีมลดความเครียดลงไปอีกบานตะไท

ตอนนี้ได้มาตั้งสมาธิและมุ่งใหม่อีกครั้ง

เพราะกลับมาหนนี้ขอชนะอีก 2 หนเท่านั้นทุกอย่างจบลงทันที

แม้ว่าจะมีอะไรที่บั่นทอนทางความรู้สึกมากมาย ทั้งสโมสร และกองเชียร์

สโมสรมีเรื่องราวการเสียฟอร์มของผู้บริหารที่จะปลดพนักงาน พร้อมกับการช่วยเหลือทางการเงินจากภาครัฐ, การสูญเงินมหาศาลในเรื่องธุรกิจ และยังไม่สามารถลงตลาดนักบอลได้อย่างเต็มตัว เพราะภารกิจของนักเตะชุดนี้ยังไม่จบ รวมถึงรายได้ในอนาคตที่ยังไม่แน่นอน

เช่นเดียวกับแฟนบอลที่ต้องระวังตัวว่า “ติดเชื้อหรือยัง” หรือ “ได้แชมป์หรือยัง” ซึ่งผมมองว่า แฟนบอลเดอะ ค็อป หรือ ค็อป ไพร์ ทั่วโลกเป็นเหมือนกันนั่นคือทุกข์กว่าเดิมเป็นสองเท่า

กลัวทั้งติดโรค กลัวทั้งไม่ได้แชมป์

มาถึงวันนี้ ทุกอย่างจะถูกวางลงไปตามเงื่อนไขของเวลาที่หยุดไปกว่า 3 เดือนนี้ โฟกัสจะเริ่มต้นที่คืนนี้ที่กูดิสันพาร์ค

นี่อาจจะเป็นหนึ่งในเมอร์ซี่ย์ไซด์ ดาร์บี้แมทช์ ที่ถูกบันทึกความสำคัญอีกครั้งก็เป็นได้

มีหลายคนแซวกันว่า เอฟเวอร์ตันหนึ่งปีจะเล่นดีอยู่สองนัด นั่นคือ เจอกับลิเวอร์พูล ที่แอนฟิลด์ กับ เจอกับ ลิเวอร์พูล ที่กูดิสัน พาร์ค

ที่ผ่านมา ทั้งสองทีมบดบี้ในเกมสำคัญกันมากมาย โดยเฉพาะยุค 80 จนถึงต้นยุค 90 ที่ทั้งคู่มักจะอยู่ในช่วงเวลาประวัติศาสตร์ของกันและกัน

ปี 1984 ลีก คัพ นัดชิงชนะเลิศหนแรกของทั้งสองทีมที่เจอกันในบอลถ้วย ต้องเล่นรีเพลย์กว่าจะรู้ผลว่า ลิเวอร์พูล เป็นแชมป์

ปี 1986 เอฟเอ คัพ นัดชิงชนะเลิศหนแรกของทั้งสองทีม “หงส์” ชนะ 3-1 ครองดับเบิ้ลแชมป์หนแรก

ปี 1988 ดิวิชั่น 1 ซึ่ง ลิเวอร์พูลขอแค่ไม่แพ้ก็จะเป็นสถิติใหม่ของอังกฤษ ที่จะออกสตาร์ทไร้พ่าย 30 นัด แต่ต้องหยุดไว้ที่เลข 29 ด้วยน้ำมือของ เอฟเวอร์ตัน ที่กูดิสัน พาร์ค 0-1

ปี 1989 เอฟเอ คัพ นัดชิงหลังจากเหตุการณ์โศกนาฏกรรมที่ฮิลล์สโบโร่ ก็โคจรมาชิงกัน ลิเวอร์พูลต่อเวลาชนะ 3-2

ปี 1991 เอฟเอ คัพ ที่ต้องรีเพลย์กันยับถึง 3 แมทช์ ลิเวอร์พูล บุกนำ 4 หน แต่สุดท้าย เอฟเวอร์ตัน ตามตีเสมอได้ทั้ง 4 ครา ทำให้ เคนนี่ดัลกลิช ประกาศลาออกเพราะทนความกดดันไม่ไหว

นับจากวันนั้น ลิเวอร์พูล ไม่เคยได้แชมป์ลีกสูงสุดอีกเลย

มาในวันนี้ ลิเวอร์พูล กลับมานับหนึ่งกันใหม่ในการลุ้นแชมป์ลีกหนแรกในรอบ 30 ปี ก็ได้เจอกับเอฟเวอร์ตัน ความรู้สึกมันบอกว่าพี่น้องคู่นี้ที่แยกกันมาตั้งแต่ปี 1892 นี่มันยังไงกัน

สุดท้ายก็นั่นแหล่ะ ลิเวอร์พูล กับ เอฟเวอร์ตัน...หนีกันไม่ออกจริงๆ !!!!

บี แหลมสิงห์