nn อุตสาหกรรมเหล็ก...คือหนึ่งในกุญแจสำคัญที่สร้างชาติสหรัฐอเมริกาในยุคปฏิวัติอุตสาหกรรม...และเป็นอุตสาหกรรมพื้นฐานสำคัญของทุกประเทศทั่วโลกรวมทั้งไทยด้วย...แต่มาถึงวันนี้...อุตสาหกรรมเหล็กทั่วโลกกำลังตาย...แม้แต่สหรัฐที่พัฒนาอุตสาหกรรมนี้มาเกือบร้อยปีและทุกประเทศอื่นๆ ทั่วโลกก็ยังต้องตั้งกำแพงภาษีและมาตรการอื่นๆ เพื่อปกป้องอุตสาหกรรมในประเทศ.... สำหรับประเทศไทย...อุตสาหกรรมเหล็กในประเทศมาถึงจุดที่ผู้ผลิตในประเทศที่ลงทุนลงแรงบุกเบิกอุตสาหกรรมนี้มากำลังค่อยๆ ล้มหายตายจากไป..เพราะปัจจุบันภาครัฐบาลไทยอ่อนแอเหลือเกิน...ที่จะปกป้องผู้ผลิตภายในประเทศ และสนับสนุนให้เติบโตและแข็งแกร่ง จนต่อสู้กับกลุ่มเหล็กต่างชาติที่ถาโถมทะลักเข้ามาในประเทศทั้งในรูปแบบการนำเข้าและการเข้ามาตั้งโรงงานผลิตในไทย...!! ทั้งที่จริงแล้วเรื่องเหล่านี้เป็นหน้าที่ของภาครัฐที่พึงกระทำ....

อุตสาหกรรมเหล็กของไทยนั้นต้องเผชิญกับปัญหามาโดยตลอด...เริ่มจากการถูกเหล็กนำเข้าทุ่มตลาดโดยเฉพาะจากจีนซึ่งก่อปัญหาหนักหนาสาหัสมากกว่าใครอื่น..จนถึงวันนี้ปัญหานี้ภาครัฐก็ยังแก้ไขไม่ได้....และที่เป็นเรื่องใหญ่ที่กำลังสร้างปัญหาหนักตอนนี้ก็คือ...กลุ่มทุนเหล็กจากจีนแผ่นดินใหญ่...กำลังขนเอาโรงหลอมเศษเหล็กด้วยระบบ Induction Furnace หรือ IF...ซึ่งเป็นระบบที่ทั่วโลกเลิกใช้กันแล้ว เพราะสร้างมลพิษสูงทั้งยังไม่สามารถควบคุมคุณภาพของเหล็ก...ทะลักเข้ามาในประเทศไทย...เนื่องจากทางการจีนได้ปิดโรงงานเหล็ก IF ไปมากกว่า 100 โรง เพราะมองเห็นปัญหาของโรงงานเหล็ก IF...อย่างได้กล่าวไว้ข้างต้น...

จริงแล้วเรื่องของโรงเหล็ก IF จากจีน...มีการสะท้อนปัญหานี้ให้ กระทรวงอุตสาหกรรม...รับทราบมาตั้งแต่ 4-5 ปีก่อนแล้ว...ก่อนที่รัฐบาลจีนจะมีคำสั่งปิดโรงงานเหล็ก IF ในจีนเสียอีก...แต่สุดท้ายด้วยความอ่อนด้อยหรือด้วยเหตุผลอันอธิบายไม่ได้หรือเปล่าไม่รู้...กระทรวงอุตสาหกรรม โดยกรมโรงงานอุตสาหกรรม...ก็ปล่อยให้มีการตั้งโรงงานหลอมเศษเหล็ก Induction Furnace หรือ IF…จากจีนจนได้...!!ซึ่งปัจจุบันโรงงานเหล็ก IF จากจีนรายหนึ่งที่กำลังเป็นดาวเด่น เพราะเข้ามาตั้งโรงงานในไทยได้เพียงไม่กี่ปี...ตอนนี้ มีกำลังผลิตเหล็ก ถึง 6 แสนตัน - 1 ล้านตันต่อปี...ขึ้นมารั้งอันดับ 2 ของอุตสาหกรรมไปแล้ว...และยังเป็นบริษัทที่มีผลกำไรดีวันดีคืน...แซงหน้า “ทาทา สตีล” ผู้ผลิตรายใหญ่อันดับ1ของไทยไปแล้ว...เนื่องจากโรงงานเหล็กจีนรายนี้ผลิตโดยเตา IF ซึ่งมีต้นทุนที่ถูกกว่า ทาทา สตีล ซึ่งผลิตโดย เตาชนิดอาร์คไฟฟ้า (Electric Arc Furnace) หรือ EAF…ซึ่งมีต้นทุนสูงกว่าแต่ได้เหล็กคุณภาพที่สูงกว่า...

!! อย่าว่าแต่ “ทาทา สตีล” เลย ผู้ผลิตเหล็กของไทยรายไหนที่ใช้เตา EAF ก็ยากที่จะอยู่รอด...เพราะเหล็กจากเตา IF มีต้นทุนการใช้ไฟฟ้าต่อกิโลกรัม ถูกกว่าราว 40-50 สตางค์ต่อกิโลกรัม...สมมุติว่า ถ้าผลิตที่ 50,000 ตันต่อเดือน จะลดต้นทุนด้านไฟฟ้าได้ 20 ล้านบาทต่อเดือน หรือราว 240 ล้านบาทต่อปี...แต่เหล็กที่ได้ออกมาคุณภาพน้ำเหล็กจะไม่เสถียรและมีคุณภาพไม่สม่ำเสมอ...จึงขายในราคาที่ถูกกว่า...และยิ่งได้รับการอุดหนุน(เงินชดเชย)จากทางการจีนมาตอนที่ถูกสั่งปิด...ทำให้มีเงินหน้าตักยาวกว่า...จะขายราคาต่ำกว่านี้ก็ยังได้ จนเมื่อคู่แข่งตายหมดถึงวันนั้นจะขายของคุณภาพต่ำในราคาแพงยังไงก็ได้...

วงการเหล็กของไทยตระหนักถึงผลกระทบต่อชีวิตและทรัพย์สินของประชาชนอย่างมาก จึงพยายามจะทำให้เกิดเวทีการหารือทางวิชาการของเหล็กจากเตา IF….ผ่านทางคณะกรรมการวิชาการ (กว 9 .).. ซึ่งมีผู้เกี่ยวข้องทุกภาคส่วน ทั้งนักวิชาการ ผู้ประกอบการ ข้าราชการ ส่วนที่เกี่ยวข้อง...โดยมีสำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม (สมอ.) เป็นแม่งาน...แต่ทั้งที่ผลการศึกษายังไม่ได้ยุติ...กรมโรงงานอุตสาหกรรม...ก็ปล่อยให้มีการตั้งโรงงานเหล็กเตา IF โรงใหม่ขึ้นมาจนได้ ด้วยข้ออ้างว่าไม่มีกฎหมายของไทยรองรับการห้ามตั้งโรงานใหม่...และ สำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม (สมอ.) ก็ไม่ได้พยายามให้ความเห็นที่หนักแน่นต่อประเด็น...เรื่องคุณภาพของเหล็กจากเตา IF ทั้งที่ สมอ.เองมีหน้าที่หลักในเรื่อง มาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม (มอก.)...

เมื่อกระทรวงอุตสาหกรรม...ถูกสังคมตำหนิอย่างหนักต่อการไร้น้ำยาในการแก้ไขเรื่องโรงงานเหล็กIFรายใหม่เข้ามาสร้างปัญหาให้อุตสาหกรรมในประเทศ...ก็เลยพยายามกู้หน้า...ด้วยการกำหนด มาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม (มอก.) ใหม่ สำหรับเหล็กเส้นโครงสร้าง...เช่น เรื่องของการกำหนด Rolls Mark...เรื่องของการกำหนดค่าธาตุ ซึ่งหลักๆ คือ โบรอน...!! แต่ยังไม่ทันเท่าไหร่...พวกเหล็กเตา IF...กำลังวิ่งเต้นเพื่อให้แก้ไข มาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม (มอก.) ที่เพิ่งออกมาใหม่นี้ ทั้งที่ออกเป็นกฎหมายมาแล้วด้วย... นั่นก็เพราะว่า พวกเหล็กเตา IF ไม่สามารถปฏิบัติตาม มอก.ที่สูงขึ้นอย่างนี้ได้นั่นเอง...!! คนในวงการเหล็กไทยพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเป็นเรื่องน่าเกลียดมาก....ที่แย่กว่านั้นคือตอนนี้...กระทรวงอุตสาหกรรม...กลับบอกว่า อาจจะมีการมาคุยกันในเรื่อง มอก.ใหม่ ในคณะกรรมการวิชาการ...!! โอว์แม่เจ้า...การปล่อยให้มีโรงงานเหล็ก IF นั้นก็ดูแย่อยู่แล้ว...ทั้งไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะให้มีการตั้งโรงงานใหม่....แล้วนี่ยังจะมาแบะท่าว่าจะลดมาตรฐานเรื่องคุณภาพเหล็กลงอีก...คำว่า “น่าเกลียด” คงใช้ไม่ได้แล้วล่ะ...คงต้องใช้คำว่าน่าละอายแล้วครับ....

นึกภาพออกไหมด้วยผลงานการทำกำไรเหล็กเตาIFจากจีนที่เอ่ยถึงข้างต้น...ด้วยความอ่อนแอของภาครัฐการปกป้องอุตสาหกรรมในประเทศ...ด้วยท่าทีที่น่าละอายในเรื่องการควบคุมคุณภาพ...โรงงานเหล็ก IF จากจีนที่จ่ออยู่แนวชายแดนจะทะลักเข้ามามากมายขนาดไหน...!! แต่ที่ “หมุนตามทุน”พอมองเห็นภาพคือ...ถึงวันนั้นจะไม่เหลืออุตสาหกรรมเหล็กในประเทศของคนไทยอีกเลย...และประชาชนคนไทยจะไม่มีทางเลือกในการบริโภคเหล็กอีกเลย...และในเมื่อประชาชนคนไทยยังต้องเผชิญความเสี่ยงต่อการได้ใช้เหล็กคุณภาพที่มาตรฐานความปลอดภัยต่ำแบบนี้...ประเทศไทย...จะมีสำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม...ไว้ทำลิงอะไร...????

กระบองเพชร