โกมล โลกะกะลิน

                โกมล โลกะกะลิน เกิดเมื่อวันที่ 17 มีนาคม 2488 ที่อำเภอท่าใหม่ จังหวัดจันทบุรี จบการศึกษาจากโรงเรียนพาณิชย์การราชดำเนิน หลักจากจบการศึกษานั้นก็ได้รับการชักชวนจากครูดำ-พูลสุข สุริยพงษ์รังษี ให้เข้ามาเป็นนักร้องนักเรียนของโรงเรียน “สุนทราภรณ์การดนตรี” พร้อมกับน้องสาวคือ จันทรา โลกะกะลิน เมื่อปี 2512 และได้ฝึกเล่นเปียโนด้วยตนเองจนสามารถเล่นเปียโนได้ พร้อมกับเขียนโน้ตและอ่านโน้ตเองได้ หลังจากนั้น ครูเอื้อ สุนทรสนาน ได้ให้เรียนขับร้องเพลงกับอาจารย์ยรรยง เสลานนท์ และได้เป็นนักร้องของวงสุนทราภรณ์รุ่นสุดท้ายที่ได้มีโอกาสเรียนร้องเพลงกับครูเอื้อ สุนทรสนาน

                มีผลงานบันทึกเสียงในชุดของนักร้องนักเรียนจากโรงเรียนสุนทราภรณ์อยู่หลายเพลง เช่น ห้วงภวังค์, จันทร์เจ้าขา, ลมรัก, เหลือทน ฯลฯ ปัจจุบันเป็นครูสอนขับร้องอยู่ที่โรงเรียนสุนทราภรณ์การดนตรีจนทุกวันนี้

โกมล โลกะกะลิน

ห้วงภวังค์

ทำนอง ครูเอื้อ สุนทรสนาน                                                                             คำร้อง ครูพรพิรุณ

ใครหนอระรี่นี้     เสียงน้องของพี่หรือเสียงใคร

เสียงสรวลฟังคล้ายดังทรามวัย         สุดสายใจแผ่วแว่วมา...

ลมพลิ้วรวยกลิ่นปราง         หอมอวลไม่สร่างซึ้งวิญญา

เคลิ้มเคล้นเห็นคล้ายดวงชีวา            พี่เหลียวหาเปล่าวังเวง...

ยามสองฆ้องย่ำ    ทุกคืนค่ำย่ำอกเอง

เสียงขลุ่ยครวญครางเครง  เหมือนเรียมเอง คร่ำครวญนาน

จนสองยามปลายแล้ว         เสียงยังยินแผ่วคล้ายนงคราญ

หวิวไหวรุมร้อนในดวงมาน             ใคร่ฝันหวานแอบอิงนวล...

โกมล โลกะกะลิน

โกมล โลกะกะลิน

                 เจือนศักดิ์ น้อยสุวรรณ เกิดเมื่อวันที่ 15 มิถุนายน 2487 ที่อำเภอแปดริ้ว จังหวัดฉะเชิงเทรา เมืองของหลวงพ่อพุทธโสธร เป็นลูกชาวนาขนานแท้และดั้งเดิม แต่เข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ ที่องค์การแบตเตอรี่ ซึ่งเป็นรัฐวิสาหกิจ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2511

 เจือนศักดิ์ น้อยสุวรรณ

                “เจือนศักดิ์” มีความสนใจและชอบในเรื่องของการร้องเพลงและดนตรี เคยประกวดชนะเลิศระดับประเทศในเพลง “ยอยศพระลอ” ต่อมาได้เข้ามาสมัครเรียนวิชาเปียโนที่ “โรงเรียนสุนทราภรณ์การดนตรี” เมื่อวันที่ 13 สิงหาคม 2513 ได้หมายเลขประจำตัว 422 ก่อนหน้าบรรจงจิตต์ พัฒนาสันต์ เพียงไม่กี่เดือน

                ครูเอื้อ สุนทรสนาน ได้มอบหมายให้ครูสริ ยงยุทธ และครูเจษฎา เดชอุดม เป็นผู้ฝึกสอนวิชาเปียโน แต่เจ้าตัวก็ยังสนใจแอบไปซ้อมร้องเพลงร่วมกับนักเรียนในวิชาร้องเพลงอยู่เสมอ ๆ

 เจือนศักดิ์ น้อยสุวรรณ

                วันหนึ่งขณะที่กำลังซ้อมร้องเพลง “ฟ้าแดง” ครูเอื้อ สุนทรสนาน ได้ยินก็เลยถามว่าเคยร้องเพลงมาจากที่ไหน จึงตอบครูเอื้อไปว่า เคยแต่ร้องอยู่ที่บ้านนอกตามท้องไร่ท้องนา ไม่เคยร่ำเรียนอะไรมากับเขา อาศัยฟังเพลงจากวิทยุหรือโทรทัศน์ แล้วก็จำเอามาร้องตามเท่านั้น ครูเอื้อ ชมว่าร้องได้ดี เสียงดีมาก เลยแนะนำว่าน่าจะหันมาเอาดีด้านการเป็นนักร้อง จึงเริ่มเรียนการขับร้องเพลงแทนการเรียนเปียโนมาตั้งแต่บัดนั้น

 เจือนศักดิ์ น้อยสุวรรณ

                เจือนศักดิ์ เล่าให้ฟังว่าที่ตื้นเต้นมาที่สุดในชีวิต คือคราวที่ครูเอื้อ สุนทรสนาน ให้ร้องเพลงฟ้าแดง ออกรายการโทรทัศน์ ช่อง 7 สี เพราะเป็นการร้องเพลงออกโทรทัศน์เป็นครั้งแรกในชีวิต หลังจากนั้นก็ได้ร้องเพลงเรื่อยมา ซึ่งเพลงที่ได้รับมอบหมายให้ขับร้องจะเป็นเพลงที่สุนทราภรณ์ขับร้องไว้มากกว่าของนักร้องคนอื่น ครูเพ็ญศรี พุ่มชูศรี ศิลปินแห่งชาติ เคยพูดถึงเจือนศักดิ์หลังจากที่ครูเอื้อเสียชีวิตแล้วว่า เป็นนักร้องชายของสุนทราภรณ์ที่ถ่ายทอดบทเพลงที่ครูขับร้องไว้ได้ดีที่สุด

 เจือนศักดิ์ น้อยสุวรรณ

                เจือนศักดิ์ มีผลงานบันทึกเสียงหลายเพลง เพลงแรกที่ได้บันทึกเสียงคือเพลง “หลงปอง” ต่อมาคือเพลง “บ้านนา” คู่กับ กัญญาวรรณ พัฒนาสันต์ และเพลง “ลมเพ้อ” คู่กับบรรจงจิตต์ พัฒนาสันต์ เพลง “อย่างอนนักเลย” เพลง “คิดไว้ในใจ” และเพลงของสถาบันต่าง ๆ อีกหลายเพลง

 เจือนศักดิ์ น้อยสุวรรณ

ปัจจุบันเป็นครูสอนร้องเพลงที่โรงเรียนสุนทราภรณ์การดนตรี และเป็นนักร้องอาวุโสที่คลื่นลูกใหม่ฝ่ายชายให้ความเคารพอย่างมากเพราะเป็นผู้ถ่ายทอดวิชาการขับร้องเพลงสุนทราภรณ์ให้

 เจือนศักดิ์ น้อยสุวรรณ

หลงปอง

ทำนอง ครูเอื้อ สุนทรสนาน                                                              คำร้อง ครูพรพิรุณ

นางนั้นงามเฉิดฉัน             หยาดเยิ้มลาวัณย์ไฉไล

งามทั้งร่างสะอางเย้ายวนป่วนใจ     สวยอย่างใครวาดไว้ให้งง

เพียงครั้งแรกได้เห็น           ไม่เว้นภวังค์พะวง

งามของเธอติดตรึงหัวใจให้หลง      โฉมอนงค์เหมือนภาพวิจิตรเรขา

ยามยิ้มพักตร์พริ้งเหมือนชวนให้ปอง             ฉันยิ่งมองยิ่งใฝ่รักในอุรา

หลับนอนภาพเธอหลอนตา              ตามติดเรื่อยมา ผวาใฝ่ฝัน

เธอนั้นเมียงชม้าย               ดั่งหมายยั่วใจสัมพันธ์

ฉันพะวงลุ่มหลงหมายปองเธอนั้น เพ้อใฝ่ฝันหลงปองหมายมั่นเดียวดาย

บรรจงจิตต์ พัฒนาสันต์

                บรรจงจิตต์ พัฒนาสันต์ เกิดเมื่อวันที่ 9 พฤษภาคม 2494 มีชื่อเล่นว่า “จิ๋ว” โดยเจ้าตัวมีความสนใจอยากเป็นนักร้องมาก โดยเฉพาะกับวงดนตรีสุนทราภรณ์ เพราะหลงไหลใฝ่ฝันและเป็นแฟนพันธ์แท้ของ คุณมัณฑนา โมรากุล ศิลปินแห่งชาติ มากกว่าใคร ๆ จนยอมออกจากงานที่โรงพยาบาลจุฬาฯ แล้วให้พี่สาวพามาฝากและสมัครเรียนที่ “โรงเรียนสุนทราภรณ์การดนตรี” เมื่อปี 2513 ได้เลขประจำตัว 511

บรรจงจิตต์ พัฒนาสันต์

                บรรจงจิตต์ ได้ฝึกหัดขับร้องเพลงกับครูยรรยง เสลานนท์ และได้มีโอกาสขับร้องเพลง “ทางที่ต้องกลับ” ของมัณฑนา โมรากุล ที่ตนเองชื่นชอบ เพื่อโชว์เสียงและแสดงฝีมือในรายการแสดงของวงดนตรีสุนทราภรณ์ที่สถานีวิทยุ ท.ท.ท. ของบริษัทไทยโทรทัศน์ จำกัด (ซึ่งปัจจุบันก็คือสถานีโทรทัศน์โมเดิร์นไนน์ทีวี) และที่สถานีวิทยุ อส สวนอัมพร

บรรจงจิตต์ พัฒนาสันต์

                ในระยะแรก บรรจงจิตต์ พัฒนาสันต์ มักจะได้ขับร้องเพลง “หากภาพเธอมีวิญญาณ” ที่ประพันธ์โดยครูสริ ยงยุทธ เป็นประจำ “บรรจงจิตต์” เล่าให้ฟังว่า ครูเอื้อ สุนทรสนาน คงเห็นว่าเป็นคนที่มีบุคลิกและการแสดงออกที่เหมาะสมกับแนวเพลงสนุกสนาน จึงเรียกมาแนะนำและบอกว่า เพลงช้า ๆ นั้น ใคร ๆ ก็ร้องได้ จึงอยากให้เปลี่ยนแนวมาร้องเพลงเร็ว ๆ สนุกสนาน

บรรจงจิตต์ พัฒนาสันต์

ต่อมาครูเอื้อ สุนทรสนาน เป็นผู้ที่ประสิทธิ์ประสาทวิชาการขับร้องให้ด้วยตนเองซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเพลงของคุณสุปาณี พุกสมบุญและคุณศรีสุดา รัชตะวรรณ ได้ร้องเพลงจุดไต้ตำตอ คู่กับ รัชตพันธ์ พงศบุตร และทิพรักษ์ แสงเงินเป็นเพลงแรกและเพลงอื่น ๆ ในแนวนี้เรื่อยมา ต่อมา “บรรจงจิตต์” ก็ได้เป็นนักร้องประจำวงของ”วงดนตรีสุนทราภรณ์”คู่กันกับ จิตราภรณ์ บุญขันธ์, พรศุลี วิชเวช และสุพรรณิกา ฉายาพรรณ โดยเป็นนักร้องนำในเพลงเร็วๆ เพลงหมู่ เช่นเพลงรำวงตลอดมา และได้มีโอกาสบันทึกแผ่นเสียงเพลง “ยามหทัยต้องมนต์” เป็นเพลงแรก เมื่อปี พ.ศ. 2515 รวมถึงเพลงอื่นๆในชุดของนักร้องนักเรียนโรงเรียนสุนทราภรณ์การดนตรี เช่น กำพร้าคู่ ,สาวริมธาร, ฉัตรแก้ว ,สังคมราตรี, สื่อสัมพันธ์, ชีวิตชาวเขา และเพลงสถาบันอีกเป็นจำนวนมาก

                “บรรจงจิตต์”คือหลานสะใภ้ของครูเอื้อ สุนทรสนาน และในช่วงที่ครูเอื้อป่วยหนักอยู่ที่บ้านและโรงพยาบาลในช่วงปี 2523-24 บรรจงจิตต์และครูดำ-พูลสุข สุริยพงษ์รังสี หัวหน้าวงสุนทราภรณ์ปัจจุบัน ได้เป็นผู้เฝ้าดูแลใกล้ชิดตลอดจนวาระสุดท้าย

                ต่อมา “บรรจงจิตต์” ได้ล้มป่วยและเสียชีวิตลงในเดือนมกราคม พ.ศ. 2547 และได้รับพระมหากรุณาธิคุณโปรดเกล้าฯพระราชทานเพลิง เป็นกรณีพิเศษ ในฐานะนักร้องนำของวงสุนทราภรณ์ที่ได้ถวายการรับใช้ในวงสุนทราภรณ์มาโดยตลอด

ยามหทัยต้องมนต์

ทำนอง ครูเอื้อ สุนทรสนาน                                                              คำร้อง ครูพรพิรุณ

ยามหทัยต้องมนต์ เหมือนดั่งคนเป็นไข้         รุ่มร้อนดั่งไฟเผาใจไหม้หม่นหมองครองระทม

รักกำเริบเสิบสานหนักหนา ยอกอุราอกไหม้ไส้ขม จะกินนอนอ่อนใจร้อนในให้ตรมทุกข์ระทมเรื่อยมา

มีแต่ภาพเธอลอยเหมือนจะคอยเตือนว่า ให้ฉันต้องรักรักและปักอุราทุกนาที

คอยห่วงหวงดวงจิตสับสนรักร้อนรนจนล้นฤดี ใจยังคงเฝ้ารอหลงรอไมตรี มิมีวี่แวว

คงเฝ้ารอร่ำไป รักด้วยใจแน่แน่ว มั่นรักเข้าแล้วแม้รักต้องคลาดแคล้วคงระกำ

เหลือจะหักใจรักถลำจะทำช้ำยังรักมั่นคง ฉันจะทำอย่างไรหัวใจงันงงฝันพะวงรักเธอ

ถึงจะนานเท่าไรขอฝากใจบำเรอ จะตามด้วยรักแม้ตระหนักเสมอเธอนั้นไกล

ยามหทัยมันต้องมนต์รักเหมือนรอยสักปักลึกดวงใจ ใจยังคงเฝ้ารอรักเธอคงมั่นเพราะมันต้องมนต์

ติดต่อวงดนตรีสุนทราภรณ์/โรงเรียนสุนทราภรณ์การดนตรี/มูลนิธิสุนทราภรณ์ ได้ที่ ๒๐๒ ซอยสุจริต ๒ ถนนพระราม ๕ ข.ดุสิต กทม ๑๐๓๐๐ ศูนย์บริการสุนทราภรณ์ โทร. ๐๘๑ ๒๘๕-๑๔๒๗ อีเมล์:soontaraporn@gmail.com;   เว็บไซต์: www.websuntaraporn.com เฟสบุ๊ค:www.facebook.com/SuntarapornFoundation   หรือติดต่อ อติพร เสนะวงศ์ โทร ๐๘๑ ๘๔๙-๖๔๖๕