สัญญา ธาดาธนวงศ์ (กอล์ฟ) ช่างภาพหนุ่มไทยผู้รักอิสระวัย 34 ปี คร่ำหวอดในวงการช่างภาพนิตยสารมานานกว่า 15 ปี เขาตระเวนไปมากกว่า 20 ประเทศทั่วโลกเพื่อตามหาแรงบันดาลใจในการถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆ ผ่านการถ่ายภาพ เคยร่วมงานกับนิตยสารชื่อดังของโลกมาแล้ว อย่าง Elle Decoration, Martha Stewart, Travel + Leisure, My World , Newsweek และอีกมากมาย

Amazing Food Challenge: Fun in the Philippines คือเรียลิตี้แข่งขันทำอาหารแนวผจญภัยรูปแบบใหม่ ผลิตโดย Scripps Networks Interactive ผู้ผลิตรายการไลฟ์สไตล์ชื่อดังระดับเอเชีย ออกอากาศทางช่อง Asian Food Channel (AFC) ใน 12 ประเทศทั่วเอเชีย 

หลังจากฝ่าฟันบททดสอบสุดหินมาหลายสัปดาห์ใน The Amazing Food Challenge : Fun in the Philippines ซีซั่นที่ 2 เรียลิตี้แข่งขันทำอาหารแนวผจญภัยที่ประเทศฟิลิปปินส์จัดโดยกรมการท่องเที่ยวฟิลิปปินส์  ร่วมกับผู้เข้าแข่งขันอื่นจาก 9 ประเทศ อย่าง สิงคโปร์ มาเลเซีย ฮ่องกง เวียดนาม อินโดนีเซีย มองโกเลีย ไต้หวัน ออสเตรเลีย และมอริเชียส สัญญา ธาดาธนวงศ์ คือช่างภาพหนุ่มไทย เพียงหนึ่งเดียวในรายการนี้ที่สามารถคว้าแชมป์ประจำซีซั่นพร้อมรางวัลรวมมูลค่ากว่า 1.5 ล้านบาท  เอาชนะ อเล็ค วิง หนุ่มใหญ่วัย 53 จากประเทศมอริเชียสในรอบ 2 คนสุดท้ายไปอย่างขาดลอย ด้วยใจรักในการทำอาหารและเสน่ห์ปลายจวักเฉพาะตัวที่พกมาจากเมืองไทยบวกกับวิชาครัวที่ได้รับจากผู้เป็นย่าสมัยยังเด็ก วันนี้เราได้มีโอกาสพูดคุยถึงการผจญภัยครั้งสำคัญในชีวิตของเจ้าตัว

จุดเริ่มต้นการแข่งขัน

ปกติผมชอบดูรายการทำอาหารอยู่แล้ว พอดีทางช่อง AFC เปิดออดิชั่นโครงการ Food Hero โดยผู้ชนะจะได้ทำรายการอาหารเป็นของตัวเองในช่อง AFC ผมเลยอัดคลิปสอนทำอาหารไทยอย่างแกงส้มเป็นภาษาอังกฤษ โดยใช้ครัวบ้านเพื่อน และมาตัดต่อด้วยตัวเองส่งไปออดิชั่น ผมไม่ได้รับคัดเลือก แต่ทางทีมงานติดต่อกลับมาว่าผมเหมาะมากกับอีกรายการอย่าง The Amazing Food Challenge : Fun in the Philippines ซีซั่นที่ 2 ที่กำลังรับสมัครผู้เข้าแข่งขันทั่วเอเชีย-แปซิฟิก อยู่พอดี ผมเลยลองสมัครดูแล้วก็ได้รับคัดเลือกให้เข้าแข่งขัน โดยมีผมเป็นคนไทยคนเดียว

ทำอะไรบ้างในการแข่งขัน

รายการน่าสนใจมากครับ เพราะเขาจะนำผู้เข้าแข่งขันทั้งหมด 10 คน จากประเทศทั่วเอเชีย-แปซิฟิกมาผจญภัยตามสถานที่ที่น่าสนใจของฟิลิปปินส์ และต้องแข่งขันการทำอาหารของท้องถิ่นนั้นๆ ใครได้คะแนนน้อยสุดก็จะถูกคัดออกไปในแต่ละสัปดาห์

สิ่งที่น่าสนใจคืออะไร

ความท้าทายมีตลอดการแข่งขัน เพราะไม่ใช่แค่ต้องแข่งกันทำอาหาร ผมต้องฝ่าด่านผจญภัยต่างๆ เช่น ว่ายน้ำออกทะเลเพื่อดำเอาหอยที่ซ่อนอยู่ใต้ทะเลมาทำอาหาร ยิ่งได้หอยที่อยู่ลึกก็จะได้คะแนนเยอะ ใครชนะก็จะได้รางวัลพิเศษไปความเป็นช่างภาพของได้เปรียบในการแข่งขันอย่างไรด้วยความที่ผมเดินทางไปหลายประเทศเพื่อถ่ายภาพโรงแรม อาหาร สถานที่ท่องเที่ยว เลยทำให้ผมมีมุมมองการนำเสนอที่รู้ว่าทำอย่างไรแล้วถูกใจผู้เห็น กรรมการมักจะชมผมเรื่องความคิดสร้างสรรค์บ่อยๆ แต่ก็ใช่ว่าจะผ่านฉลุยเสมอไป

ความต่างระหว่างอาหารไทยและอาหารฝรั่ง

สวยแต่กินไม่ได้ก็ไร้ประโยชน์ ไม่ได้คะแนน เพราะสไตล์ฝรั่งเขาจะถือว่าทุกอย่างที่อยู่บนจานต้องกินได้ ในขณะที่คนไทยของตกแต่งจะเน้นสวยงาม กินไม่ได้ไม่เป็นไร

ความได้เปรียบของอาหารไทย

ผมบอกเลยว่าคนไทยโชคดี โดยเฉพาะด้านอาหาร คนไทยชินกับความจัดจ้าน และ ครบรส ผมจึงดึงความได้เปรียบตรงนี้มานำเสนอเวลาทำอาหาร แม้จะเป็นอาหารฟิลิปปินส์ แต่ผมก็จะหาโอกาสนำเสนอรสชาติไทยๆ ที่โดดเด่นและแตกต่างใส่ไปเสมอเมื่อมีโอกาส อย่างครั้งหนึ่งผมนำเสนอน้ำจิ้มซีฟู้ดที่คนไทยชอบ ขณะที่คนที่โน่นมักจะใช้น้ำส้มสายชูเป็นวัตถุดิบหลักในอาหารของเขา  น้ำจิ้มสูตรเด็ดของพี่ไทยเลยกลายเป็นถ้วยเด็ดวันนั้นไปเลยครับ

ช่วงที่กดดันที่สุดในการแข่งขัน

มีหลายรอบเลย ผมทำท่าจะตกรอบหลายครั้ง จนรู้สึกว่าเราไม่มีอะไรจะเสียแล้ว แค่ทำให้เต็มที่ที่สุด แต่มีครั้งหนึ่งที่ผมกดดันตอน 4 คนสุดท้าย ผมถูกจับคู่กับอีกคนซึ่งเขาเป็นเชฟมืออาชีพอยู่แล้วถ้าแพ้มืออาชีพก็ไม่เป็นไร

เราได้มอบหมายให้ทำเมนูปลาดิบ คล้ายๆ กุ้งแช่น้ำปลาบ้านเราขณะที่ทำเชฟคนนี้ก็สั่งเราให้ทำออกมาอย่าเผ็ดเพราะคนฟิลิปปินส์ไม่ทานเผ็ด ผมเลยต้องฟังเขาโดยปริยาย แต่ผลออกมากรรมการกลับต่อว่า และผิดหวังที่มันไม่เผ็ด ยิ่งเห็นเราเป็นคนไทย เขาคาดหวังว่าเราจะนำเสนอความจัดจ้านจากอาหารไทยในเมนูพวกนี้ได้ดีกว่านี้ ผมกดดันจนร้องไห้ออกมาแบบไม่อายเลย กรรมการถามพวกเรา 4 คนว่า “ทำไมต้องเก็บคุณไว้” ผมบอกว่า “ผมไม่เคยเพลย์เซฟ ผมเต็มที่กับทุกอย่างที่ผมทำในรายการ ไม่เคยกลัวที่จะเสี่ยง ดังนั้นผมว่าผมคือที่สุดของรายการตอนนี้”  และวีคนั้นผมก็ผ่านเข้ารอบต่อไป ขณะที่เชฟมืออาชีพคนนั้นตกรอบ

ชนะด้วยเมนูธรรมดาแต่ได้ใจกรรมการเต็มๆ

รอบสุดท้ายผมได้โจทย์ให้ทำเมนูฟิลิปปินส์อะไรก็ได้ขึ้นมา 1 เมนูให้คน 50 คน ทานรวมทั้งกรรมการ ผมเลือกทำ “ซี่โครงหมู อโดโบ” กับไข่ดาวทอดกรอบ อโดโบคืออาหารคล้ายกับสตู เป็นเมนูที่คนฟิลิปปินส์ทุกบ้านทำทานกันจนเหมือนเป็นเมนูสิ้นคิดอย่างผัดกะเพราบ้านเรา เพราะคิดว่าอยากชนะด้วยการเข้าถึงใจของคนท้องถิ่นจริงๆ ก็ต้องเลือกเมนูเบสิกที่เขารักซึ่งปรุงโดยคนต่างถิ่นอย่างเรา ผมทอดไข่ดาวกรอบๆ โปะเพื่อเพิ่มเท็กเจอร์ของเมนูนี้คู่กับข้าวสวยร้อนๆ ผลออกมาทุกคนชอบมาก จนกรรมการท่านหนึ่งเดินมาตบไหล่ผมแล้วบอกว่าเธอชอบจนกินหมดเป็นอาหารเย็นวันนั้นไปเลย 

ก้าวต่อไปของช่างภาพที่หลงรักในการทำอาหาร

อยากมีรายการสอนทำอาหารไทยให้ฝรั่งดูครับ ความฝันตอนเด็กอยากเป็นช่างภาพตอนนี้ก็ได้เป็นแล้ว ตอนนี้เป็นผู้ใหญ่ความฝันเปลี่ยนไป คือได้ทำรายการอาหารสอนชาวต่างชาติ เพราะที่ผ่านมายังไม่เคยเห็นรายการแบบนี้ อาหารไทยมีอะไรให้นำเสนอเยอะมาก ทั้งรายละเอียดและขั้นตอน เราสามารถสื่อไปพร้อมกับวัฒนธรรมไทยผ่านมุมมองช่างภาพอย่างผมได้ แต่คงเริ่มจากทำลงยูทูบก่อน คงถ่ายเอง ตัดเอง ทำเอง กินเองนี่แหละครับ (หัวเราะ)