การทิ้งสิ่งของนั้นทำง่ายๆ แค่โยนใส่ถุงดำเหมือนเราเอาทุกเรื่องโยนทิ้งไปในหลุมดำ อะไรที่ไม่ใช่ทิ้งไปให้หมด เหลือไว้แต่สิ่งที่ดีที่สุดกับเราเอาไว้ “จีน” สาวหมวยมาดมั่น กำลังวางแผนจะเอาบ้านมาทำออฟฟิศ จึงเตรียมโละทิ้งของเก่าเก็บที่เต็มบ้าน มหกรรมการทิ้งจึงเริ่มต้นขึ้นไปกับการเจอเจอะของเก่าที่มีอดีต การตัดสินใจครั้งใหญ่ระหว่างการทิ้ง/เก็บโดยเฉพาะกับ “เอ็ม” แฟนเก่า หรือแม้แต่เรื่องของครอบครัวแม่พ่อจึงเริ่มต้นขึ้น
“ทิ้ง” หรือ “เก็บ” การมูฟออนไปกับชีวิตหรือกลับไปหาที่เก่า ในเรื่องของความรัก ความเกลียด และความทรงจำ เต๋อ-นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์ ทำ How to ออกมาเอาใจแฟนๆ โดยเฉพาะเน้นกับคนรุ่นใหม่ บรรยากาศอารมณ์หนัง ตัวละคร วิธีการนำเสนอดูแนวไปหมด มาครบรส ทั้งขำฮาแบบแนวยิ้มๆ หรือดราม่าหนักๆบางเรื่องบางราวบางสิ่งบางอย่างที่อิงกับคนรุ่นนี้ นำเสนอแบบไม่มีการอธิบายขยายความกันเลย เช่น ศัพท์แสงคำพูดจา เรื่องของอินทีเรียการตกแต่ง ฯลฯ ถ้าคนไม่เข้าใจอาจจะงงงวย มันพูดอะไรกันนะ ทำให้ความสนุกลดลงไปมากเหมือนกับต้องการเปรียบเทียบชัดเจนในเรื่องจะทิ้ง/เก็บ สิ่งเก่าๆ ควรก้าวข้ามไปสู่สิ่งใหม่อะไรดีๆ เก็บไว้ เชยๆ เลิกไป ในตัวหนังคือตัวละครกับความรู้สึกภาพรวมหนังก็เช่นเดียวกัน หนังแนวใหม่ๆ เพื่อคนรุ่นใหม่
ออกแบบ-ชุติมณฑน์ จึงเจริญสุขยิ่ง แบกเรื่องเอาไว้คนเดียวแต่เอาอยู่และดูดี ลื่นไหลไปกับตัวเรื่อง ตรึงคนดูให้อยู่กับทุกๆ อารมณ์ทุกๆ ซีน ไม่ว่าจะเป็นดราม่าหนัก ขำๆ ยิ้มๆ จนตามดูว่า “จีน”จะคิดอะไรทำอะไรต่อไป ดูไปรักไปเกลียดไป พยายามเข้าใจเห็นใจ หรือไม่เข้าใจกับการตัดสินใจของเธอ “จีน” ชัดเจนในการเป็นตัวละครที่เห็นแก่ตัวสุดๆ เอาใจตัวเองเป็นหลัก แต่ก็เกลียดตัวละครนี้ไม่ลง
ซันนี่ สุวรรณเมธานนท์ มาไม่เยอะ แต่ดี นิ่งๆ เรื่อยๆเหมือนไม่มีอะไร เหมือนเอ็มเป็นแค่ตัวแปรในการทิ้งหรือเก็บ แต่เอาเข้าจริงๆ สุดท้ายก็ปล่อยหมัดเด็ดที่ได้ใจไปเต็มๆ การตัดสินใจสุดท้าย
ฟ้า-ษริกา สารทศิลป์ศุภา ในบทแฟนสาวคนใหม่ของเอ็มที่เหมือนง่ายๆ ไม่มีเรื่องใหม่ๆ แนวๆ แต่สุดท้ายก็ต้องเข้ามาเกี่ยวกับอดีตการทิ้ง/เก็บ
หมี-ถิรวัฒน์ โงสว่าง นิ่งๆ เรื่อยๆ กำลังดี ในบทของ“เจย์” พี่ชาย ที่ยังไงก็ได้อยู่ระหว่างกลางของแม่กับน้องสาวเหมือนเป็นพ่อบ้าน คอยเก็บหรือทิ้ง เท่ๆ ไปกับ แพรว-พัดชาในบท “พิ้งค์” เพื่อนซี้จีน ที่อาจจะดูสมัยๆ สุดๆ แต่เอาจริงๆ ก็มีมุมเก่าๆ คล้ายจะบอกว่าแม้จะมีสิ่งใหม่ๆ เข้ามา บางครั้งก็ยังยึดติดกับอารมณ์ข้างในด้วย แม่ ที่รับบทโดย อุ๋ม-อาภาศิริ จันทรัศมีชัดเจนในเรื่องของของเก่าที่ยึดติดกับสิ่งเก่าๆ เดิมๆ ไม่ยอมทิ้งหรือปลดปล่อยอดีต
นอกจากนักแสดงเด่น การนำเสนอเรื่องในแบบแนวๆ แล้วเต๋อ-นวพล ยังนำเอาดนตรี/เพลงประกอบที่สุดติ่ง งานด้านภาพที่ให้ความรู้สึกเหมือนดูภาพถ่ายเข้ามาขยี้ ช่วยเพิ่มความแนวความน่าดูให้กับเรื่อง จากหน้าหนัง ชวนให้นึกว่าหนังจะเน้นๆ การสนุกไปกับของเก่าๆ ชวนให้โหยหาอดีต แต่เอาจริงๆ กลับมีไม่เยอะหนังชวนเราให้ไปรู้สึกกับการหวนหน้าเรื่องเก่าๆ ความรู้สึกเก่าๆ ผ่านของที่เป็นอะไรก็ได้ ที่สุดท้ายแล้ว อยู่ที่เราจะติดสินใจหวนนึกถึงตัวเองไปพร้อมๆ กับตัวละครในเรื่องว่าถึงเวลาแล้วที่จะเลือกทิ้ง เก็บ หรือเอากลับไปคืนที่เดิม
ฮาวทูทิ้ง...ทิ้งอย่างไรไม่ให้เหลือเธอ อาจจะดูสนุกสำหรับเด็กรุ่นใหม่ แต่กับคนดูหนังธรรมดาหรือคนรุ่นเก่าๆ ไม่ทันสมัยอาจจะไม่สนุกนัก เรียกว่าทำหนังเพื่อคนรุ่นใหม่ก็คงจะได้ แต่ทุกคนต้องมีอดีต น่าจะสนุกไม่มากก็น้อยอยู่ที่จะไปโดนกับตัวเอง มุมไหนก็เท่านั้นเอง สำหรับเรื่องนี้ให้คะแนนระดับ 9/10
โปรดอ่านก่อนแสดงความคิดเห็น
1.กรุณาใช้ถ้อยคำที่ สุภาพ เหมาะสม ไม่ใช้ ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่น สร้างความแตกแยกในสังคม งดการใช้ถ้อยคำที่ดูหมิ่นหรือยุยงให้เกลียดชังสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
2.หากพบข้อความที่ไม่เหมาะสม สามารถแจ้งได้ที่อีเมล์ online@naewna.com โดยทีมงานและผู้จัดทำเว็บไซด์ www.naewna.com ขอสงวนสิทธิ์ในการลบความคิดเห็นที่พิจารณาแล้วว่าไม่เหมาะสม โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ทุกกรณี
3.ขอบเขตความรับผิดชอบของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ อยู่ที่เนื้อหาข่าวสารที่นำเสนอเท่านั้น หากมีข้อความหรือความคิดเห็นใดที่ขัดต่อข้อ 1 ถือว่าเป็นกระทำนอกเหนือเจตนาของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ และไม่เป็นเหตุอันต้องรับผิดทางกฎหมายในทุกกรณี