“แผลเก่า” คือ นิยายของ “ไม้เมืองเดิม” ที่ชอบมากสุดๆ กับฉบับหนังปี 2520 ของ เชิด ทรงศรี แต่เฉยๆ กับเวอร์ชั่นอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็น หนัง/ละคร แผลเก่า เดอะ มิวสิคัล คือ “แผลเก่า” ฉบับล่าสุดที่ทำมาในแนวละครเพลงในแบบที่ต่างไปจากละครเวที “แผลเก่า” ที่เคยทำกันมา

ชัดเจนในความเป็นละครเพลง/ละครมิวสิคัล ในรูปแบบของ ครีมบ็อกซ์ ทั้งในรูปแบบการนำเสนอ การเล่าเรื่องโปรดักชั่น ฉาก/แสง/สี/เสียง ดนตรี บทเพลงการแสดงที่ไม่มีใครเหมือนและไม่เหมือนใครแผลเก่า เดอะ มิวสิคัล เป็นละครเพลงแบบร้องทั้งเรื่อง sung-throughที่มีจำนวนเพลงถึง 32 เพลง จากบทละครซึ่งเป็นเนื้อร้อง เขียนโดย ดารกา วงศ์ศิริ ประพันธ์ดนตรีโดย ไกวัลกุลวัฒโนทัย, สุธี แสงเสรีชน, ภูดินันท์ ดีสวัสดิ์มงคล และ สุวรรณดีจักราวรวุธ เป็นผู้กำกับการแสดง ในส่วนของวงดนตรีมี อ.ดำริห์บรรณวิทยกิจ เป็นผู้อำนวยเพลง กำกับการร้องโดย ใจรัตน์ พิทักษ์เจริญ

ลิง-สุวรรณดี จักราวรวุธ ละเอียดละเมียดทุกขั้นตอน ทั้งการแสดงได้ลงตัวไม่มากไม่น้อยจนเกินไป งานโปรดักชั่นที่เข้ากับเรื่อง ผสมกันแบบลงตัว ดูกลมกลืนกันหมด

โจ้-ดารกา วงศ์ศิริ ถ่ายทอดเรื่องราวจากตัวนิยายมาสู่เวทีละครได้อย่างลงตัวยอดเยี่ยม บทละคร บทเพลงที่ดีงาม ไพเราะ เนื้อหา/เรื่องราว หัวใจของเรื่อง มาแบบจัดเต็ม ไม่ต้องตีความใหม่ ไม่มีบิดเรื่อง เดินเรื่องเรียงตามที่คุ้น จนแม้จะรู้เรื่อง แผลเก่า ดีอยู่แล้ว ไม่มีอะไรใหม่ ไม่มีอะไรที่ฉีกหรือต่างไปจากเดิม แต่ด้วยบทที่ดีทำให้ดูแล้วยังสนุก ซาบซึ้งกินใจที่ต้องชมคือ นักแสดงทั้งตัวหลัก ตัวรอง บทสมทบ ทำได้ดีทุกคน

เก้ง-เขมวัฒน์ เริงธรรม คือ ขวัญ ในแบบของละครเวที ถ่ายทอดอารมณ์ต่างๆ ผ่านทางการแสดง สีหน้า ท่าทาง น้ำเสียง ที่ดีเยี่ยมในทุกๆ บทเพลงทุกๆ ช่วงอารมณ์

โม-สยาภา สิงห์ชู พาร่างอันบอบบาง ฉีกภาพของ เรียม ที่เคยดูกันมาแว่บ!! แรกบนเวทีนึกในใจใช่เหรอ..ไม่นึกว่าจะเป็น เรียม แต่พอดูไปดูไป ถูกใจ..ใช่เลย..โอเค..เป็น เรียม ที่น่ารัก น่าทะนุถนอม ดูเป็นน้องสาวที่ ขวัญ ดูแลมาตั้งแต่เด็กๆ มีความเป็นเด็กบ้านๆ พอถูกย้อมตัวในพระนคร ก็ดูเปลี่ยนไป “น้องสยาโม” เอาอยู่ทั้งการแสดง

ปุ๊ก-มนตรี เจนอักษร ดีงามดูอบอุ่นในบท ผู้ใหญ่เขียน พ่อขวัญที่ร้องเพลงบนเวทีสดๆ ได้ดีงามไม่แพ้เสียงพากษ์

อู๋-ธรรพ์ณธร ปาลกะวงศ์ ณ อยุธยา พาน้ำเสียงหนักแน่นมาดการแสดงที่ดูจริงจังในบท กำนันเรือง พ่อเรียมที่ดูร้ายทั้งเรื่อง ดูเป็นพ่อที่แทบไม่มีความดีในตัว

ต๊งเหน่ง-รัดเกล้า อามระดิษ มาดผู้ดีๆ นิ่งๆ กับบท คุณนายทองคำ เจี๊ยบ-นนทิยา จิวบางป่า เป็น แม่ทิม แม่อีเรียม ที่เวอร์ชั่นนี้ชัดเจนในความเป็นแม่ที่ดูร้ายพอๆ กับสามี

กาย-ทรงสินธ์ ศิริคุณารัศม์ ดูดีกับบท คุณสมชาย มาดผู้ดีเมืองหลวงมาแบบเต็มๆ เสียงร้องก็โอเค บท สมชาย ดูเด่น มีเพลงรักร้องคู่กับ เรียม ด้วย

เวลล์-ดิษย์กรณ์ ดิษยนันทน์ เป็น เริญ น้องชายนักเลงของ เรียม ความร้ายแผ่กระจาย แต่มาในแนวตัวร้ายสมทบ ตัวเสริมที่ดี ไม่ใช่หัวหน้าผู้นำ เสียงร้องหนักแน่น น้ำเสียงไม่มีแผ่ว เหมือนมานั่งดูนักแสดงร้องเพลงโอเปร่าของฝรั่ง นักแสดงสมทบคนอื่นๆ ก็เล่นไปแบบดีงามทุกคน แม้แต่ ควายไอ้เรียว กับ อีเก ก็ยังออกมาดูดี

สิ่งที่เด่นมากคือฉากแสงสีเสียงที่ไม่ธรรมดา เรื่องนี้ฉากอาจจะไม่เยอะเน้นท้องทุ่ง ทุ่งลำกระโดน ลำคลองย่านบางกะปิ บ้านขวัญ บ้านเรียม ต้นไทร ศาลเจ้าแม่ หรือบ้านคุณนายทองคำ ยังดีงามในทุกๆ ฉาก เทคนิคพิเศษดีงาม ฉากขวัญ/เรียมแหวกว่ายในคลองแสนแสบ ทั้งบทรักหรือโศกนาฏกรรมส่งท้าย หรือแม้แต่ลูกปืนที่พุ่งใส่ขวัญยังออกมาสวยงาม

แผลเก่า เดอะมิวสิคัล จัดแสดงที่เอ็มเธียเตอร์ (M Theatre)ยังคงเหลืออีก 3 รอบ ในวันเสาร์ที่ 1 มี.ค. เวลา 14.00 กับ 19.30 น., และวันอาทิตย์ที่ 2 มี.ค. เวลา 14.00 น. บัตรราคา 1,300/1,600/ 2,100/2,600  box 6 ที่นั่ง 18600 คอละครเวทีโดยเฉพาะ FC ดรีมบ็อกซ์ห้ามพลาดละครเวทีเรื่องนี้