ถึงนักแสดงมากความสามารถ อ้น-นพพันธ์ บุญใหญ่ จะเป็นครูสอนการแสดงแต่เมื่อต้องมาเล่นภาพยนตร์ “SLR กล้อง ติด ตาย” ของ เอ็ม พิคเจอร์สผลงานการกำกับของ มาร์ค-เลิศศิริ บุญมี และ เอ็ด-วุฒิชัยวงศ์นภดล งานนี้เจ้าตัวก็ยอมรับว่าเวลาเจอฉากยากๆ ก็ต้องแสดงหลายคัท พร้อมเสริมถึงความน่าสนใจของเรื่องนี้ว่า เป็นหนังสยองขวัญที่ตั้งคำถามกับทิศทางสังคมเชิงหนุ่มสาวว่าเขาจะเติบโตไปทางไหน และเส้นทางที่เขาเลือกคือคำตอบว่าคนคนนั้นให้ค่ากับอะไรอ้น-นพพันธ์ เผยว่า

“บท “อาจารย์เอม” เขาเป็นคนพิเศษ สิ่งที่ต้องการคือโชว์สถานะ เป็นศิลปิน มีคลาส เป็นคนรวย เวลาแสดงผมจะไม่เล่นออกมาซับซ้อน อาจารย์เอมยังมีข้อจำกัด เขายิ่งใหญ่มากแต่ยังเป็นทาสของร่างกาย ปวดฉี่ก็ต้องฉี่ หิวก็ต้องกิน เป็นเลเยอร์ที่จะเล่นยังไงดี มองมนุษย์เป็นสิ่งที่อ่อนแอและต่ำกว่า เราเป็นอีกสปีชี่ส์หนึ่งที่เหนือกว่า ถามว่าเล่นเรื่องนี้กดดันไหม จริงๆ มันควรจะต้องกดดันนะ แต่มันเป็นเรื่องของบท บทก็ทำงานของมัน เราก็ทำงานของเรา เราแค่เล่นไปตามบริบทของมัน ความกดดันสำหรับผมเกิดขึ้นเวลาที่ผู้กำกับยังได้ภาพที่ไม่พอใจ เราเป็นนักแสดงเรามีหน้าที่ ทำให้ผู้กำกับพอใจ จะเอา 100 เทค ก็ต้อง 100 เทค อย่างน้อยต้องทำให้ถูกใจเขา เรื่องนี้มีฉากยากอยู่ 2-3 ฉากเราต้องใช้ร่างกายเคลื่อนไหว ซึ่งมันไม่มี CG ช่วยได้ คุณต้องทำเอง เพราะเราต้องเล่นด้วยร่างกายและหน้าเห็นถึงความดิ้นรนและทรมาน อีกนิดนึงก็เบรกแดนซ์ได้แล้วฉากยากๆ ถ่ายหลายคัทเพราะต้องเก็บหลายมุมครับถามว่าเรื่องราวของหนังเรื่องนี้น่าสนใจตรงไหน

ผมมองในแง่ที่ว่าคนเราเวลากระทำอะไรไปก็มักทำให้เกิดผลลัพธ์ต่างๆ ขึ้น และคนเรามักสร้างเหตุผลให้กับตัวเองเวลาต้องการอะไรสักอย่าง การกระทำกับผลลัพธ์เป็นสิ่งที่น่าสนใจว่าความต้องการของคนเรามันอยู่ตรงไหน คนให้ค่ากับอะไรถึงจะเป็นมนุษย์ที่มีค่า คนเรามักไปจับต้องสิ่งต่างๆบางทีก็จับผิด บางทีก็จับถูก แน่นอนว่าถ้าจับแล้วคนอื่นเดือดร้อนคือการจับผิดผมไม่สามารถพูดว่าอะไรผิดหรือถูก ไม่ใช่หน้าที่ของผม หนังเรื่องนี้เป็นหนังสยองขวัญที่ตั้งคำถามกับทิศทางสังคมเชิงหนุ่มสาวว่าเขาจะเติบโตไปทางไหน และมีทางเลือกสุดขั้วอยู่ในเส้นทางชีวิตของเขา เส้นทางที่เขาเลือกคือคำตอบว่าคนคนนั้นให้ค่ากับอะไร อย่าลืมว่าทุกคนถ่ายรูปตัวเองเพื่อให้คนอื่นเห็นในมุมที่ตัวเองต้องการพรีเซนต์ว่าตัวเองเป็นใคร ซึ่งผมเองก็ทำ เราถ่ายรูปตัวเองเพื่อให้ตัวเองถูกเห็นในมุมมองอะไรสักอย่าง แต่ประเด็นคือว่านั่นคือการให้ค่าตัวเองหรือเปล่าและค่าของเราอยู่ที่ไหนกันแน่ครับ”