ขอแสดงความเสียใจต่อการจากไปของ  หม่อมน้อย-พันธุ์เทวนพ เทวกุล ที่ได้ฝากผลงานการกำกับ  Six Characters มายาพิศวง  ไว้เป็นเรื่องสุดท้ายของชีวิต หลังจากที่ห่างหายจากจอมานานกว่า 7 ปี  โดยหันมาทำให้กับค่าย เอ็มพิคเจอร์ ในเรื่องนี้ หม่อมน้อย ขนทัพ นักแสดงมาแสดงกันล้นจอ ทั้งตัวละครหลักๆ และนักแสดงสมทบรับเชิญ หน้าหนังชวนเน้นๆ ไปที่ การแสดงของนักแสดง

ในระหว่างการถ่ายทำหนัง พิศวาสปีศาจสาว เกิดไฟฟ้่ขัดข้อง ต้องพักการถ่ายทำท่ามกลางความมืด ปรากฏร่างของ คนลึกลับ6 คนเดินเข้ามา อ้างตัวเป็น ตัวละครที่ผู้ประพันธ์ สร้างพวกเขาขึ้นมาและตายก่อนที่เรื่องจะจบพวกเขาได้ขอร้องให้ คำรณ สิงหะ ผู้กำกับหนัง ฟังเรื่องราวของพวกเขา และสร้างบทสรุปจุดจบให้กับเรื่อง ผ่านบรรดานักแสดงที่กำลังรอถ่ายทำเรื่องราวของทั้งหก เริ่มขึ้น สุริยา เศรษฐีแห่งนครสวรรค์ ภูผา ลูกชายคนเดียวของ สุริยา อมร เพ็ชรรัตน์ นางงามภรรยาและแม่ผู้ถูกหาว่าทิ้งผัวและลูกชาย หนีไปกับชู้ เด็กชายกับเด็กหญิง ลูกชายลูกสาวของ อมร  และ อมรา สาวสวยเซ็กซี่ลูกสาวคนโตของอมร

โศกนาฏกรรมชีวิตของตัวละครที่ถูกนักประพันธ์ทอดทิ้งจะเป็นเช่นไร เมื่อไปอยู่ในมือผู้กำกับการแสดงที่มุ่งสร้างงานเอาใจตลาด จะเกิดความขัดแย้งอะไรขึ้นบ้างระหว่าง “ตัวละคร” กับ “นักแสดง”

Six Characters มายาพิศวง ดัดแปลงจาก Six Characters in Search of an Author วรรณกรรมรางวัลโนเบลของลุยจิ ปิรันเดลโล่ และ รองศาสตราจารย์ สดใส พันธุโกมล ศิลปินแห่งชาติ ผู้ก่อตั้งภาควิชาศิลปะการละคร คณะอักษรศาสตร์จุฬาฯโดยเคยแปลบทประพันธ์เรื่องนี้โดยตรง ในชื่อไทยว่า "ตัวละครทั้งหกตามหานักประพันธ์" (ล่าสุดถูกแปลใหม่โดย นันธวรรณ์ ชาญประเสริฐ)

หม่อมน้อย ทำ Six Characters มายาพิศวง  ออกมา ในรูปแบบผสมผสาน ระหว่างความเป็น ละครเวที กับหนังดัดแปลงมาเป็นไทย ได้ดี เรื่องดูไม่ยากเกินที่จะเข้าใจ แต่บางช่วงบางขณะอาจจะต้องคิดตาม ผ่านตัวละคร ที่ ถ้าคนไม่คุ้นละครเวที อาจจะงงๆ ไม่เข้าใจ กับ การแสดงในรูปแบบนี้ บนจอหนัง

ความสนุกของหนังอยู่ที่ พลังการแสดงของเหล่าดารา ที่ปล่อยของปล่อยพลังกันแบบเต็มที่ ทั้งในรูปแบบเดิมๆ ที่คุ้นตา หรือการฉีกบทบาทฉีกคาแรคเตอร์ ผสมๆ กับ การตีแผ่สะท้อนเสียดสี วงการ ที่ชัดๆ คือ เรื่องของ ตัวละคร การแสดง ผู้กำกับ การแสดง

ในส่วนของ ในโรงถ่าย ตัวละครหลักๆ พูดคุย ปะทะคารม ชัดเจนในความเป็นละครเวที ทั้งบุคลิกท่าทาง น้ำเสียง การแต่งตัว บล็อคจุดมาค์คจุดกรรเคลื่อนไหว อุปกรณ์ประกอบฉาก ฉาก แบล็คกราวน์ แสง การจัดแสง ไม่เว้นแม้แต่ดนตรีประกอบ

พอมาสู่ ช่วงเล่าเรื่องของ ตัวละครทั้ง6 โทนหนังเปลี่ยนไป ชัดเจนในความเป็นหนัง ไม่ว่าจะเป็น การแสดง ท่าทางบุคลิก ตัวละคร มุมกล้อง งานด้านภาพ การตัดต่อ งานด้านโปรดักชั่น ดนตรีและเพลงประกอบ ที่ออกมาเป็นหนังที่ดีเยี่ยม งดงามในด้านโปรดักชั่น

เหมือน หนังจะบอกว่า เรื่องที่ตัวละครเล่า ในแบบ ละครเวทีนั้น คือ ชีวิตจริงที่อาจจะไม่สวยหรู 

ส่วนภาพที่นำเสนอบนจอ คือ การปรุงแต่ง จะให้ออกมา อย่างไรก็อยู่ที่ผู้สร้างสรรค์

ต้องชม สยุมภู มุกดีพร้อม ที่รับหน้าที่กำกับภาพ ทำให้หนังออกมาสวยงาม ใช้ทั้ง ภาพขาวดำ ภาพสี ดนตรีประกอบที่เพิ่มอารมณ์ให้กับตัวหนังผลงานของ ชาติชาย พงศ์ประภาพันธ์  และที่ทำให้ ขนลุก ตลอดเวลาขยี้อารมณ์ตลอดเวลาคือเพลง ลมหวน ทั้งที่เป็นเสียงร้องและซาวน์ดนตรี

แต่ที่ยังคงรู้สึกขัดตาอยู่บ้าง (ที่เป็นปกติในงานของหม่อมน้อย) คือ ความเว่อร์วังอลังการสร้าง หรูหราไฮโซ ดูไม่สมจริง อาทิเช่น ฉากงานเลี้ยง หรือฉากในซ่อง อันหลังที่ดู เป็นโชว์ลีลา มากกว่าจะรู้สึก โดดเข้ามาในซ่องจริงๆ 

มาริโอ้ เมาเร่อ เล่นดี เล่นเหมือนไม่อะไร แต่ทำให้เชื่อได้ว่า เป็นผู้กำกับหนังเจ้าอารมณ์ที่สามารถกุมชะตาชีวิต ชี้เป็นชี้ตาย และคุมสถานการณ์ได้ในทุกๆ สถานการณ์ บท คำรณ เป็นตัวละครที่ทำให้เรื่องสนุกสนาน มีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะคลายจากความเครียดได้ และเชื่อมตัวละครทุกตัวเข้าด้วยกันได้

เพนเค้ก-เขมนิจ จามิกรณ์ พลิกบทบาทตัวเอง ในบท อมรา สาวโสเภณีชั้นสูง ได้อย่างยอดเยี่ยม ดูมีจริตจะก้าน เซ็กซี่และเป็นตัวละครที่ดูน่ารำคาญ แต่เป็นความน่ารำคาญ ที่สร้างสีสัน ให้กับเรื่อง

แอฟ-ทักษอร ภักดิ์สุขเจริญ ยังคงมาแบบสวยๆ ในบท อมร เพ็ชรรัตน์ สาวงามผู้ถูกหาว่า ทิ้งลูกทิ้งผัวไปกับชู้ บทที่ดูนิ่งๆ เหมือน ไม่มีอะไร แถมยังดูแก่เกินวัย แต่ความนิ่งของตัวละครตัวนี้ กับสร้างแรงกดดันให้กับเรื่อง และรอดู เธอระเบิดอารมณ์ ซึ่งเธอก็ทำได้ดี

เจี๊ยบ-ศักราช ฤกษ์ธำรงค์ ดูเด่นที่สุดในบท สุริยา มหาเศรษฐี เป็นตัวละครที่จะเป็น ตัวที่ทำให้เกิดเรื่องเกิดราว ดูดีมีอำนาจ เป็นตัวละครที่ทำให้คอยดูเขาจะทำอะไรกับคนรอบข้าง ดูเป็นคนหลายอารมณ์ ซึ่งเขาก็ทำได้ดี สมกับที่ หม่อมน้อย มักจะมอบ บทเด่นๆ ให้ในหนังทุกเรื่อง (แม้จะมีหลายช่วง ที่รู้สึก เว่อร์วังไปนิด เกินๆ อยู่บ้าง)

ฮัท-จิรวิชญ์ พงษ์ไพจิตร ไม่เลวนักกับบท ภูผา ลูกชายที่คิดว่า แม่ไม่รักแม่ทิ้ง และไม่เข้าใจในตัวพ่อ 

นิว- ชัยพล จูเลี่ยน พูพาร์ต ในบท อัคนี เกรียงไกร พระเอกผู้ยิ่งใหญ่ กับ แต๋ว-ณฐพร เตมีรักษ์ ในบท น้ำฟ้า ดารณีนางเอกสาวสวย ดาร์ลิ่งของผู้กำกับ จับคู่กันเรียกเสียงฮา เป็นสองตัวละครที่สะท้อนให้เห็นชัดเจน ในเรื่องของการเป็นนักแสดง กับ การแสดง

บอย-ปกรณ์ ฉัตรบริรักษ์ ในบท นที ชู้รักของ อมร เรื่อยๆ ที่ดูดี เล่นกำลังดี ในแบบของ การแสดงหนัง เพียงแต่ไม่โอกาสได้โชว์พลัง ในแบบละครเวที เหทือนตัวละครตัวอื่นๆ

แต่ที่ไม่ค่อยชอบ เล่นใหญ่เล่นเยอะเกิน ในมาดบุคลิคเดิมๆ คือ โต้งเหน่ง-รัดเกล้า อามระดิษ ในบท คุณนายปราณีแม่เล้า ที่พยายามเค้นๆ ทั้ง สีหน้าท่าทาง การแสดง ดูเป็นการแสดงที่ไม่เนียน โดดๆ ออกมา ทั้งในส่วนของละครเวทีหรือข่วงที่ดูเป็นหนัง ยังดีที่ พอได้ยินเสียงพูดของ เธอ บอกเลย ฮาจนอดหัวเราะไม่ได้

น้องรถบัส-ภคพล ตัณฑ์พาณิชย์ กับ น้องฟลอร่า มัสซาโร รับบท เด็กชาย กับ เด็กหญิง สองพี่น้อง ที่ดูเหมือนไม่มีอะไรนิ่งๆ เรื่อยๆ อยู่ในแทบจะทุกฉาก ก่อนที่จะเป็น สองตัวละคร ที่ขยี้ในส่วนของ โศกนาฏกรรม ในตอนท้าย

อ๊อฟ-พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง มารับบท นักประพันธ์ มานิดๆ มาแว่บๆ แต่ดูดี พลังล้นๆ แน่นๆ เน้นๆ ดูดีมากๆ 

Six Characters มายาพิศวง เป็นหนังที่ออกมาดีในสไตล์ของ หม่อมน้อย ที่อาจจะไม่เอาใจตลาด อาจจะดูยากดูไม่สนุกหรืองงงวยกับวิธีการนำเสนอ  แต่น่าจะโดนใจและถูกใจกับคนที่ชอบเสพงานศิลปะ หรือชอบในแนวนี้แต่ที่สะดุด คาใจคือ ตอนจบ จบแบบทื่อๆ ด้วนๆ จนคำถามว่า คืออะไร อยู่ดีๆ ก็เป็นอย่างนี้ หรือ หลายตอนในหนังที่ออกไปนอกสตูดิโอ มีสองหนุ่มถือร่ม ติดฝนอยู่ คือใคร คืออะไร งงๆๆๆส่วนตัวแล้ว Six Characters มายาพิศวง  127 นาที ของหนัง ผ่านไปแบบรวดเร็ว ไม่รู้สึกว่ายาว ได้ใจไปในระดับ8/10 คะแนน ด้วยรักและอาลัย