ถ้าเอ่ยชื่อ “น้องแอนฟิลด์- ด.ญ.พิชญธิดา มูลอินทร์” ในหมู่มวลแฟนคลับนักเต้นเด็ก อาจจะพอรู้จักกันบ้าง แต่ถ้าในฐานะนักแสดงเด็กในวงการบันเทิง ผู้คนอาจไม่คุ้น เอาซะเลย...แต่ถ้าจะบอกว่า “น้องมานี” ล่ะ เชื่อได้ว่าวันนี้ไม่มีใครไม่รู้จักอย่างแน่นอน หลายคนอาจหลงรักน้องไปเรียบร้อยแล้วจากบทบาทการแสดง เป็น “มานี” ในภาพยนตร์เรื่อง “มานีมานะ มิตรภาพระหว่างเพื่อน”..หนังฟอร์มเล็ก จากค่ายเล็ก กำกับการแสดงโดย “อ้นอังกอร์” หรือ “นันทพล กมุทวณิช”โปรดิวเซอร์ใหญ่ในภาพยนตร์เรื่องนี้

“มานี” เป็นใคร..มีคำถามมากมาย ถึงสาวน้อยตากลมที่มารับบทเป็น “มานี” ที่ต้องแบกความคาดหวัง ของผู้คนในยุค’80-90 พวกเขาคาดหวังว่าจะได้เห็น ภาพจากการ์ตูนบทเรียน “มานะมานี”ในปี พ.ศ.2521 จากจินตนาการสู่ความเป็นจริง มีชีวิตจริงๆ บนจอภาพยนตร์วันนี้เราจะมาทำความรู้จักกับ “มานี”ใน พ.ศ.นี้กัน

มานี..เป็นใคร? : มานี เป็นเด็กลพบุรีค่ะ เกิดที่จังหวัดลพบุรี ชื่อจริงของ “มานี” ชื่อ “น้องแอนฟิลด์-ด.ญ.พิชญธิดา มูลอินทร์” เป็นลูกของพ่อเอ็มกับแม่ยุ้ยค่ะ ที่บ้านขายก๋วยเตี๋ยวเย็นตาโฟทะลุฟ้า หนูเรียนอยู่ที่โรงเรียนกองทัพบกอุปถัมภ์ ค่ายนารายณ์ศึกษา ลพบุรี ตอนนี้หนู 10 ขวบแล้วค่ะ”

รู้จัก “มานี” ไหม? : ตอนแรก ไม่รู้ค่ะ แต่พอมาเล่นหนังเรื่องนี้ก็รู้แล้วค่ะ ว่า “มานี” เป็นใคร มีเป็นหนังสือด้วยค่ะ “มานี” มีพี่ชาย ชื่อ “มานะ” มีเพื่อนสนิทชื่อ “ชูใจ” มานีจะเป็นเด็กแก่นๆ นิดนึง ช่างพูด ช่างคิด ช่างสงสัยค่ะ และมีสัตว์เลี้ยง คือเจ้าแก้ว (นก) กับเจ้าโต (หมา) ค่ะ”

คิดว่า...ทำไมตัวเองถึงถูกเลือกมารับบท “มานี”? : อาจเป็นเพราะว่าหนูมีคาแร็กเตอร์ที่ตรงกับบท “มานี” มากที่สุดจากเด็กเป็นร้อยกว่าคนที่เข้ามาคัดเลือก แล้วได้มาเป็นหนูด้วยความที่หนูอาจจะเป็นเด็กแก่นๆ ไม่ค่อยหวานสักเท่าไหร่มั้งคะพอหนูได้เป็น “มานี” จริงๆ ก็มีเพื่อนๆในห้องที่โรงเรียนมาแสดงความดีใจมีน้องๆ เด็กๆ มาขอลายเซ็น มีมาขอถ่ายรูปด้วยเยอะเลยค่ะ ก็ดีใจ มีน้องๆ ป.2 มาบอกว่าอยากเป็นเหมือน “พี่แอนฟิลด์” มีอัดคลิปเต้นเพลง “มานีมานะ” มาให้ด้วยค่ะ”

หลายคนมองว่าเราเป็นเด็กกิจกรรม? : ใช่ค่ะ หนูเป็นเด็กกิจกรรม ชอบทำกิจกรรมโรงเรียน และนอกโรงเรียน อย่างเช่น มีแข่งเต้น ก็อตทาเลนต์หนูก็ไปลงแข่ง เพราะเป็นคนชอบเต้นอยู่แล้ว ชอบวาดรูปศิลปะจิตรกรรม แล้วก็มีกีฬาโปรด เช่น ต่อยมวยไทย เล่นศิลปะป้องกันตัว ยูวยิตสู แล้วตอนนี้ก็เริ่มมีเรียนร้องเพลงแล้วค่ะ

การเรียนดีไหม? แบ่งเวลายังไง? : การเรียนอยู่ในระดับดีปานกลาง ไปทางดีบวก ส่วนเรื่องแบ่งเวลา ปกติก็จะมีกิจกรรมหลังเลิกเรียนอยู่แล้ววันไหนถ้ามีการบ้านไม่เยอะ ก็จะทำให้เสร็จ.. ที่โรงเรียนเลย แต่ถ้ากรณีการบ้านเยอะก็จะงดกิจกรรมไปก่อน ทำการบ้านให้เสร็จก่อนยิ่งพองานถ่ายหนังเพิ่มเข้ามา เราก็ต้องรับผิดชอบการเรียนเป็นสองถึงสามเท่า กลัวเรียนไม่ทันเพื่อนค่ะ โชคดีตรงที่กองถ่ายเขาก็พยายามถ่ายกันในวันเสาร์-อาทิตย์ น้อยมากที่จะเป็นวันธรรมดา แต่ตอนที่จะต้องไปโปรโมทหนัง ก็จะมีบางครั้งที่จะต้องเป็นวันธรรมดา ซึ่งเราก็ต้องกลับมารับผิดชอบการเรียนให้ทันเพื่อนค่ะ

เห็นแม่บอกว่าเราชอบต่อยมวยทำไมชอบ? : ก็มีอยู่ครั้งหนึ่ง แม่ไปค่ายมวยเหมือนน่าจะมีคนแนะนำที่ออกกำลังกายให้แม่ แม่ไปซ้อมต่อยมวย ออกกำลังกายบ่อยๆ หนูก็ไปด้วย ตอนนั้นหนูเพิ่งจะสองขวบกว่าๆ เอง ยกแข้งยกขาทำท่าเหมือนจะเตะจะต่อย ทำตามคนอื่นเขา พอไปกับแม่บ่อยครั้งเข้า ครูมวยเขาคงเอ็นดูมาเล่นด้วย มาจับๆ ท่านั้นท่านี้นะลูก ไปๆ มาๆถึงตอนนี้หนูก็ 10 ขวบแล้ว ก็ยังไปอยู่ค่ะ

สรุปเรารู้สึกว่าเราเป็นเด็กผู้ชายหรือผู้หญิง? : หนูเป็นเด็กผู้หญิงแค่ชอบเล่นต่อยมวย ชอบเล่นฟุตบอล ชอบเล่นกีฬาที่พวกผู้ชายเขาเล่นกัน เท่านั้น แต่ก็มีเพื่อนผู้หญิงนะ แต่เวลาหนูจะเล่นด้วย ก็ชอบที่จะไปเล่นกับพวกผู้ชายมากกว่า เพราะพวกเขาไม่ค่อยมีปัญหาและเล่นแรงๆ ได้ด้วย แต่ผู้หญิงเขาจะจุกจิกนิดหนึ่งค่ะ

ชีวิตในกองถ่ายเป็นไง? : ที่แน่ๆ หนูได้เรียนรู้ได้เห็นอะไรใหม่ๆ เกี่ยวกับการแสดง ได้เห็นเบื้องหลังของการถ่ายทำจริงๆ เขาทำกันยังไง มันก็แปลกใหม่สำหรับหนูนะคะ หนูเคยไปนั่งอยู่ใกล้ๆ ผู้กำกับก็เห็นเขาทำงาน มีกล้อง A กล้อง B ด้วยแต่หนูก็ไม่รู้หรอกว่าเขาดูกันยังไงกับเพื่อนๆ รุ่นเดียวกันในกองถ่ายเราก็ต้องปรับตัวเข้าหา พูดคุยกันบ่อยๆจะได้รู้ใจกัน เวลาถ่ายด้วยกันจะได้เข้าใจกันมากขึ้น แล้วก็รู้สึกว่าสนุกมากค่ะ

คิดว่าอยากทำงานในวงการบันเทิงไหม? : อยากค่ะ หนูชอบการแสดงอยากเป็นคนที่คนเขารู้จัก พูดถึงเราเวลาเดินไปไหนมาไหนก็มีคนทักทายเรามีมาขอลายเซ็น มีมาขอถ่ายรูปด้วยมี FC ของตัวเอง

วางแผนการเดินทางบนถนนสายนี้อย่างไร.? : ตอนนี้หนูก็ยังเด็กอยู่ แต่พอโตขึ้นอีกนิดหนึ่ง หนูก็อยากจะไปเรียนการแสดงเพิ่มอยากเป็นนักแสดงที่ดี อยากเป็นนักแสดงมืออาชีพสักวันหนึ่งค่ะ

เป้าหมายสูงสุดของ แอนฟิลด์ หน้าตาเป็นอย่างไร? จริงๆ หนูก็ชอบหลายอย่างนะคะ แต่ที่ชอบที่สุดคือการเต้นอาจรวมไปถึงการร้องเพลงด้วย หนูอยากเป็นเหมือนพี่ “ลิซ่า” (ลลิษา มโนบาล)อาจจะมีโอกาสได้เป็นศิลปินที่คนรู้จัก

แล้วถ้าไม่เป็นอย่างที่คิดไว้ล่ะ เอาไงต่อ? : ก็ไม่เป็นไรค่ะ ก็กลับมาเล่นกีฬาที่เรารัก ซ้อมมวยที่เราชอบเหมือนเดิม กลับมาเต้น กลับมาฝึกร้องเพลงเหมือนเดิมกลับมาเป็นนักแสดงที่ดีเหมือนเดิมเตรียมตัวให้พร้อม เพราะโอกาสมันสามารถมาได้ทุกเมื่อค่ะ

ฝากขอคิดจาก แอนฟิลด์ : ไม่ว่าหนูจะทำอะไรหนูจะตั้งใจค่ะ ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไร หนูจะไม่ผิดหวังเลยเพราะหนูได้ทำเต็มที่แล้ว

หนักแน่น...ได้ใจความ...จากเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ชื่อ “แอนฟิลด์”