21 เม.ย. 2563 เว็บไซต์ นสพ.New York Post สหรัฐอเมริกา เสนอข่าว “Sex workers in Japan to get financial aid during coronavirus crisis” เมื่อ 20 เม.ย. 2563 ระบุว่า ในวิกฤติทางเศรษฐกิจที่เกิดจากการระบาดของไวรัสโควิด-19 รัฐบาลญี่ปุ่นได้จัดงบประมาณเกือบ 1 ล้านล้านเหรียญสหรัฐ หรือเกือบ 33 ล้านล้านบาท เพื่อช่วยเหลือธุรกิจและประชาชนภาคส่วนต่างๆ ที่น่าสนใจคือรวมถึงกลุ่มผู้ขายบริการทางเพศและกิจการที่เกี่ยวข้องด้วย แม้ในประเทศญี่ปุ่น การค้าประเวณีจะเป็นอาชีพผิดกฎหมายก็ตาม

ท่าทีดังกล่าวเกิดขึ้นจากการเรียกร้องของนักเคลื่อนไหวทางสังคมและนักการเมืองซีกฝ่ายค้าน โดยเฉพาะชาวเน็ตแดนอาทิตย์อุทัยมีการติดแฮชแท็ก #NightWorkIsAlsoWork (งานกลางคืนก็คืองาน) บนสื่อออนไลน์ต่างๆ พร้อมกับหลายคนได้โพสต์ข้อความ อาทิ “คุณจะละทิ้งแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ต้องทำงานกลางคืนและคนที่ต้องหาเลี้ยงชีพหรือ?” , “หยุดอคติและเลือกปฏิบัติจากงานที่เขาทำ” เป็นต้น นำไปสู่มาตรการเยียวยา เช่น เงินช่วยเหลือในการดูแลลูกๆ ระหว่างโรงเรียนถูกสั่งปิด หรือเงินช่วยเหลือกรณีสูญเสียรายได้จากสถานการณ์ไวรัสโควิด-19 ระบาด

ถึงกระนั้น มาตรการเยียวยาอาจเข้าไม่ถึงทุกคน เนื่องจากผู้ขายบริการทางเพศจำนวนไม่น้อยไม่ได้จดทะเบียนอาชีพหรือเงินเดือนในการขอคืนภาษี เพราะไม่อยากถูกสังคมตีตรา มิกะ (นามสมมติ) เล่าว่า ตนไม่เคยบอกคนในครอบครัวว่าทำงานอะไร ดังนั้นจึงไม่มั่นใจว่าจะเข้าถึงมาตรการช่วยเหลือได้อย่างไร ทั้งนี้แม้ตนเองจะกังวลเรื่องสุขภาพ แต่วันนี้กังวลเรื่องความอยู่รอดมากกว่า โดยญี่ปุ่นประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินตั้งแต่เมื่อสัปดาห์ก่อน ข้อมูลจาก Johns Hopkins University ระบุว่า มีผู้ติดเชื้อโควิด-19 รวม 10,797 คน เสียชีวิต 236 ราย 

อนึ่ง รายงานข่าวยังมีการเปรียบเทียบกับประเทศไทย ซึ่งการค้าประเวณีเป็นอาชีพผิดกฎหมายเช่นกัน แต่ก็เป็นครั้งแรกที่รัฐบาลไทยยินยอมให้อาชีพดังกล่าวเข้าถึงมาตรการเยียวยาผู้ได้รับผลกระทบจากไวรัสโควิด-19 โดย สิซ ฮิลตัน (Liz Hilton) ผู้สนับสนุนมูลนิธิเอ็มพาวเวอร์ (Empower Foundation) องค์กรภาคประชาสังคม (NGO) ที่รณรงค์เรื่องสิทธิของผู้ขายบริการทางเพศและพนักงานในสถานบันเทิง เล่าว่า ภัยพิบัติในอดีตไม่ว่าสึนามิหรือน้ำท่วม คนกลุ่มนี้ถูกทอดทิ้งมาตลอด แต่วิกฤติโควิด-19 พนักงานบริการทางเพศไม่ได้ถูกกีดกันโดยรัฐบาลไทย โดยไทยนั้นมีผู้ติดเชื้อโควิด-19 จำนวน 2,792 คน และเสียชีวิต 47 ราย