... เพราะฉันรู้ว่าเธออ่อนโยน และฉันรู้เธอเอาใจใส่ อยากจะฝากหัวใจดวงหนึ่ง ซึ่งมีสิ่งของมากมายข้างใน

ท้องทะเลและป่าเขาลำเนาไพร ฟ้าและเมฆและหมอกดาวดวงน้อยใหญ่ แดดที่ยังส่องแสง น้ำบนใบหญ้า ลมที่ยังพัดโชย

จะฝากให้เธอไว้ ...จะฝากให้เธอ... จะฝากให้เธอไว้... จะฝากเอาไว้ที่เธอ

เพราะฉันรู้ว่าเธอห่วงใย รักและหวงมากมายเช่นกัน จึงได้ฝากของอันสำคัญ ให้เธอเก็บมันให้นานเท่านาน นั่นคือท้องทะเลและป่าเขาลำเนาไพร ฟ้าและเมฆและหมอกดาวดวงน้อยใหญ่ แดดที่ยังส่องแสง น้ำบนใบหญ้า ลมที่ยังพัดโชย

ฝากเอาไว้... ฝากเอาไว้... ฝากเอาไว้ ...ไว้ที่เธอ

(เพลง ฝากเอาไว้, ศิลปิน เฉลียง)

สองสามสัปดาห์มานี้ Mr.Flower เชิญชวนคุณไปเที่ยวเมืองเหนือในยามหน้าฝนด้วยกัน ด้วยเหตุผลที่ว่าหน้าฝนให้ความรู้สึกที่เย็นฉ่ำสดชื่น และให้ความเขียวขจีของใบไม้ใบหญ้า (แต่บางคนอาจจะบอกว่าน่ากลัวน้ำป่าในยามหน้าฝน แต่ก็ต้องขอยืนยันว่าเราไปได้เข้าไปเที่ยวแบบเสี่ยงอันตราย เพราะฉะนั้นจึงไม่ต้องกังวล)

ทริปนี้เราจะไปเที่ยวหมู่บ้านอาข่า บ้านหล่อโย ต.ป่าตึง อ.แม่จัน จ.เชียงราย ไปชมและร่วมการโล้ชิงช้าของอาข่า ไปนอนบ้านดิน กินอาหารธรรมชาติแท้ๆ เดินป่าแบบสบายๆ (แต่ถ้าฝนตกก็ไม่เดินป่าโดยจะเปลี่ยนเป็นนั่งและนอนดูหยาดฝนที่นอกชานหน้าบ้านแทน) ไปคุยกับพี่น้องอาข่า และนำขนมกับหนังสือที่มีประโยชน์ต่อสมองของเด็กๆ ไปมอบให้กับห้องสมุดของโรงเรียนบนภูเขา

ชุมชนอาข่าบ้านหล่อโยมีประชากรประมาณ150 คน เป็นชุมชนแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้บางครั้งอาจจะสื่อสารด้วยการพูดกับผู้สูงอายุบางคนไม่ค่อยเข้าใจมากนัก แต่ทุกครั้งที่ได้คุยกันก็จะมีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ พร้อมกับได้รับการเชิญชวนให้เข้าไปนั่งพักในบ้านอยู่เสมอ โดยแต่ละบ้านจะมีน้ำชาอุ่นๆ และแตงร้านที่เนื้อแน่นและกรอบมากเป็นของรับรอง

เด็กน้อยวัยประถมที่บ้านหล่อโยยังคงเล่นรถไม้และเล่นลูกข่าง แต่ก็แอบเห็นเด็กบางคนที่เริ่มโตเป็นวัยรุ่นนั่งก้มหน้าเล่นเกมจากโทรศัพท์มือถือแบบเอาจริงเอาจัง ส่วนเด็กน้อยอายุ 1-2 ขวบ ในหมู่บ้านแห่งนี้ก็มีแก้มสีแดงสุกปลั่งเหมือนชมพู่แก้มแหม่ม เวลาเราเดินเข้าไปทักทายเขาก็จะโบกไม้โบกมือเล่นกับเรา เหมือนกับเพื่อนผู้ถูกชะตากัน

และทริปนี้คณะเราได้นอนในบ้านดินอาข่าของชายหนุ่มอาข่ารายหนึ่งอายุ 20 ปีปลายๆ ชื่อ โยฮันชายหนุ่มคนนี้มีความมุ่งมั่นอยากทำให้ชุมชนของเขายังคงเก็บรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีและวัฒนธรรมอาข่าแบบดั้งเดิมไว้ให้มากและนานที่สุด และไม่ต้องการให้พี่น้องอาข่าทิ้งถิ่นฐานบ้านเกิดไปทำมาหากินในเมือง แต่อยากให้อยู่ร่วมกันในหมู่บ้าน แล้วร่วมกันรักษาสิ่งแวดล้อมรอบๆ หมู่บ้านเอาไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้

Mr.Flower ถามโยฮันว่า เคยนึกกลัวไหมว่าสักวันหนึ่งหมู่บ้านแห่งนี้จะมีสภาพเสื่อมโทรมเหมือนภูทับเบิก เพชรบูรณ์ เขาบอกว่าไม่คิดว่าจะเป็นเช่นนั้น เพราะที่นี่มีนักท่องเที่ยวน้อย แต่พอถามต่อว่า แล้วถ้าหากสื่อฯ ช่วยกันเขียนแนะนำสถานที่นี้ให้นักท่องเที่ยวรับรู้ แล้วผู้คนแห่กันขึ้นมาเที่ยวมากๆ เล่า จะรับมืออย่างไร เขาตอบว่า ที่นี่มีห้องพักเพียง 8 ห้องเท่านั้น โดยสี่ห้องเป็นแบบมีห้องน้ำในตัว ส่วนอีกสี่ห้องไม่มีห้องน้ำในตัว เพราะฉะนั้นจึงรับนักท่องเที่ยวได้เพียงครั้งละ 16 คน แต่เขาบอกว่ากำลังจะสร้างห้องพักเพิ่มอีกสัก 4 ห้อง Mr.Flower ถามต่อว่า แล้วหากคนอื่นๆ ในหมู่บ้านจะสร้างบ้านดินขึ้นมาบ้าง หรือถ้ามีนายทุนภายนอกเข้ามาสร้างห้องพักเพิ่มจะแก้ปัญหาอย่างไร โยฮันบอกว่า ต้องคุยกันในชุมชนให้ชัดเจนว่าจะทำห้องพักทั้งหมดกี่ห้อง เพื่อมิให้มีห้องพักเกิดขึ้นมากจนทำลายสภาพแวดล้อม Mr.Flower จึงบอกว่า หากที่นี่มีสภาพเป็นภูทับเบิกก็หมายถึงความมีเสน่ห์ของธรรมชาติก็จะหมดไป แล้วผู้คนที่รักธรรมชาติก็จะไม่มาที่นี่อีก

สำหรับทริปเที่ยวเมืองเหนือ หรือพูดให้ตรงประเด็นคือเที่ยวเชียงราย ดอยตุง ซึ่งคณะของเราจะเดินทางไปเที่ยวกันในช่วงประมาณ 19-22 ตุลาคมรับสมาชิกเพียง 16 คนเท่านั้น โดยจะนอนที่บ้านดินอาข่า 1 คืน แล้วไปนอนที่ดอยตุงลอดจ์อีก 2 คืนนั้น ขณะนี้ยังสามารถรับสมาชิกได้อีกจำนวนหนึ่งครับ ถ้าหากคุณๆ สนใจร่วมทริปกับเรา โปรดติดต่อหมายเลขโทร.091-7233615 และโปรดเตรียมหนังสือดีๆ ไปมอบให้กับห้องสมุดโรงเรียนบนภูเขาด้วยนะครับ

บ้านดินอาข่า