การที่ลูกจะเติบโตและมีพัฒนาการที่สมวัยนั้น แน่นอนว่าการปล่อยให้พวกเขาได้เรียนรู้และทำอะไรด้วยตัวเอง นอกจากจะได้รับประสบการณ์ที่ล้ำค่าแล้ว ยังเป็นการส่งเสริมทักษะและพัฒนาการ ให้ลูกเป็นเด็กที่กล้าคิด กล้าทำ กล้าตัดสินใจ การเปิดโอกาสให้เด็กๆ ได้ออกไปเล่นนอกบ้านได้ทำกิจกรรมกลางแจ้งท่ามกลางธรรมชาติบ้างนอกจากจะได้ความสนุกแล้ว ยังมีประโยชน์ในเรื่องสุขภาพและเป็นการส่งเสริมพัฒนาการให้ลูกรักอีกหลายด้านที่คุณพ่อ-คุณแม่อาจนึกไม่ถึง

พญ.เสาวภา พรจินดารักษ์ กุมารแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านพัฒนาการและพฤติกรรมเด็ก ให้มุมมองในด้านการส่งเสริมพัฒนาการของลูกน้อยว่า การสนับสนุนให้ลูกได้เปิดโลกกว้างผ่านการเล่นนอกบ้านจะช่วยให้เขามีพัฒนาการที่สมวัย ไม่ใช่แค่ร่างกายแข็งแรง แต่ยังส่งผลต่อ “สติปัญญาและพฤติกรรมที่ดี”ด้วยเรารู้ว่าเด็กเรียนรู้ผ่านการเล่นและการเรียนรู้ที่ดีที่สุดคือ การลงมือทำเอง ดังนั้นการเล่นอย่างอิสระโดยใช้ “ร่างกายทุกส่วน”เป็นเครื่องมือในการเรียนรู้ตามธรรมชาติเอง ก็ย่อมทำให้เด็กได้พัฒนา “สมองทั้งหมด” ดีกว่า

กิจกรรมนอกห้องเรียนสามารถกระตุ้นให้เด็กๆ ใช้ประสาทสัมผัสทั้ง 5 ทำงานร่วมกันได้อย่างเต็มที่ ประสบการณ์แบบนี้ กระตุ้น “อารมณ์ร่วม” ของเด็กๆได้ดี ทำให้เกิดภาพความทรงจำขึ้นในสมองง่าย ทำให้ “จดจำแม่น” ไม่ค่อยลืม แม้ไม่ทบทวนก็สามารถจดจำรายละเอียดต่างๆได้แตกต่างจากการเรียนรู้ในห้องเรียนที่คุณครูจะใช้วิธีอธิบายโดยมีภาพประกอบ เพื่อให้เด็กจินตนาการภาพตาม ซึ่งเด็กจะเข้าใจในระดับหนึ่ง แต่หากไม่ทบทวนบ่อยๆ ก็จะจำไม่ได้ในระยะยาว

มีงานวิจัยในต่างประเทศระบุว่าการเล่นยังช่วยให้เด็กมีพฤติกรรมในห้องเรียนที่ดีขึ้น โดยลดเวลาในห้องเรียนลงและเพิ่มเวลาเรียนรู้นอกห้องมากขึ้นซึ่งเมื่อเด็กกลับเข้ามาในห้องเรียน พบว่าเด็กมีพฤติกรรมดีขึ้น ครูพบปัญหาที่ต้องดุและเตือนน้อยลง และเด็กยังสามารถ “จดจ่อ” ต่อการเรียนได้ดีกว่าเดิม พยายามที่จะเรียนรู้ด้วยตัวเอง คิดและแก้ปัญหาเองมากขึ้นด้วย สิ่งเหล่านี้เป็นเพราะประสบการณ์นอกห้องเรียนที่ไม่มีกรอบมาครอบ ทำให้เด็กมั่นใจในการใช้ร่างกายและสมองของตนเองมากขึ้น

ด้าน พลอย มัลลิกะมาส คุณแม่ลูกสอง ได้แชร์มุมมองของการเลี้ยงลูกในแบบฉบับของตนเองว่า สิ่งสำคัญในการเลี้ยงลูกของพลอย คือพยายามให้ลูกค้นพบตัวเอง หรือค้นหาสิ่งที่ตัวเองชอบให้ได้ พลอยจึงเปิดโอกาสให้ลูกได้ลองผิดลองถูก และทดลองทำกิจกรรมหลายๆ อย่าง เพื่อให้เขาค้นหาตัวเองเจอ การเล่นก็เป็นวิธีการหนึ่งที่จะช่วยให้เขาเรียนรู้ได้เร็วขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการเล่นกีฬา สันทนาการ ศิลปะ ตลอดจนการไปแคมป์ฤดูร้อนหรือค่ายสิ่งแวดล้อมตั้งแต่เด็กๆ เพื่อให้เขาได้พบปะเพื่อนๆ ต่างวัย ซึ่งจะช่วยให้เขารู้จักปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อม ที่ต่างจากที่เคยเจอได้ ผลลัพธ์ที่ยิ่งใหญ่ของการที่เรายอมให้ลูกวิ่งออกไปเล่นสนุก ได้เลอะเทอะ เปรอะเปื้อน และค้นพบความมหัศจรรย์ของธรรมชาติ บ่อยๆ คือการที่ลูกกลายเป็นคนขี้สงสัย ช่างถาม ช่างสังเกต และเติบโตเป็นเด็กในแบบที่เรียกว่า “ความคิดสร้างฉัน” ตลอดจนเป็นนักแก้ปัญหา เฉพาะหน้าที่เก่ง ซึ่งจะทำให้เขาใช้ชีวิตอยู่บนโลกที่หมุนเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วได้อย่างมีความสุข

ส่วน โอปอล์-ปาณิสรา อารยะสกุลก็เล่าว่า ปอล์เป็นคนให้ความสำคัญกับการเล่นนอกบ้านของลูกมากเพราะปอล์เชื่อว่าการพาลูกออกไปข้างนอกให้เขาได้เล่นได้ลองทำกิจกรรมที่หลากหลาย ลูกจะได้เรียนรู้ด้วยตัวเองและมีพัฒนาการได้เร็วขึ้น มากกว่าจะจินตนาการจากการบอกเล่าหรือการอ่านหนังสือเพียงอย่างเดียว ปอล์จะไม่กีดกัน หรือห้ามในสิ่งที่ลูกอยากทำ ถ้าประเมินแล้วว่าไม่มีอันตราย แม้ว่าจะต้องเลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปบ้าง ก็จะปล่อยให้เขาใช้ชีวิตให้เต็มที่ เพราะท้ายที่สุดแล้ว สิ่งที่ลูกเจอจะเป็นประสบการณ์ล้ำค่า ที่จะสั่งสมอยู่ในตัวเขาตลอดไป และยังช่วยกระตุ้นพัฒนาการของเขาให้สมบูรณ์ได้อย่างแท้จริง