“ป๋าเปรม” คือคำเรียกขาน พลเอกเปรมติณสูลานนท์ อดีตประธานองคมนตรี รัฐบุรุษ และอดีตนายกรัฐมนตรีคนที่ 16 ของประเทศไทยหลายๆ คน อาจสงสัยว่าทำไมคนไทยจำนวนไม่น้อยเรียกท่านว่า ป๋าเปรม

รายการแนวหน้าวาไรตี้ โดย ดร.เฉลิมชัย ยอดมาลัย จะพาคุณผู้อ่านไปสนทนากับตัวแทนของบ้านยนตรรักษ์สองราย คือ คุณพ-วงเดือน หรือคุณน้ำตาล และ คุณพารณี ยนตรรักษ์ หรือคุณลูกตาล แม่ลูกคู่นี้จะบอกเล่าให้คุณได้ทราบว่าทำไมจึงคนไทยจึงเรียกพลเอกเปรม ว่า ป๋าเปรม และจะเล่าให้ฟังถึงความน่ารัก ความเมตตา ความเป็นกันเอง ที่ป๋าเปรมมองให้กับสมาชิกของบ้านหลังนี้ และที่สำคัญคือต้องบอกว่า ที่บ้านยนตรรักษ์แห่งนี้ โดยเฉพาะที่ศาลาสุทธสิริโสภา ศาลาดนตรีของบ้าน เป็นที่แห่งหนึ่งป๋าเปรมมีความสุขมากเมื่อได้ไปเยือน

ขออนุญาตเรียนถามทั้งสองท่านว่า เหตุใดพลเอกเปรม หรือป๋าเปรมจึงให้ความสนิทสนม และเป็นกันเองกับสมาชิกของบ้านยนตรรักษ์มากเป็นพิเศษ ได้ทราบว่าป๋าเปรมไปที่บ้านหลังนี้หลายครั้ง รวมถึงไปรับประทานอาหาร และฟังดนตรีด้วย ทั้งๆ ที่ตามปกติแล้วป๋าเปรมมักไม่ไปบ้านของผู้ใด

คุณน้ำตาล สมาชิกของบ้านหลังนี้คือคุณณัฐ ยนตรรักษ์ และพี่เองรู้จักพลเอกเปรม หรือป๋าเปรมเป็นครั้งแรกตั้งแต่ปี พ.ศ. 2537 คำว่ารู้จักในที่นี้คือรู้จักโดยการได้มีโอกาสเข้าไปกราบสนทนากับท่านในครั้งนั้นคุณณัฐเขียนบทประพันธ์เปียโนโซนาตา ถวายชัยคีตมหาราชา ในครั้งนั้นอาจารย์สิงห์โตจ่างตระกูล ได้กรุณาพาเราทั้งสองคนไปกราบป๋าเปรม เพื่อเรียนขออนุญาตให้ท่านช่วยกรุณารับเป็นประธานของงาน หลังจากท่านได้ให้ความกรุณา และให้ความเอ็นดูกับเราทั้งสองมาก แล้วหลังจากนั้นเมื่อท่านรู้จักคุณณัฐ ป๋าเปรมก็ให้ความสนิทสนมมากขึ้น แล้ววันหนึ่งคุณหญิงวรรณา สิริวัฒนภักดี ได้กรุณานำบทประพันธ์เพลงของป๋ามาให้คุณณัฐ คุณณัฐจึงประพันธ์ ทำนองให้กับบทเพลงของป๋าเปรม แล้วจากนั้นสักระยะหนึ่งเมื่อเราทั้งสองได้มีโอกาสพบกับท่านอีก ท่านบอกว่าอยากฟังเพลงที่คุณณัฐประพันธ์ทำนองให้คุณณัฐจึงกราบเรียนท่านว่า ขอกราบเรียนเชิญให้ป๋าเปรมกรุณาไปที่บ้านยนตรรักษ์ เพราะมีเครื่องดนตรีคือเปียโนอยู่ในบ้าน และสามารถจะเล่นให้ป๋าได้ฟัง แล้วจากนั้นอีกระยะหนึ่ง เมื่อเราทั้งสองได้มีโอกาสได้พบกับป๋าเปรมอีก ท่านก็ทวงถามว่าเมื่อไรจะให้ไปฟังเพลงที่บ้าน เราจึงกราบเรียนเชิญท่านไปที่บ้านของเรา ในครั้งนั้นคุณกัลยาณี ลี้อิสระนุกูล ก็ได้ร่วมไปกับคณะของป๋าเปรมด้วย จำได้ดีว่าในครั้งนั้นป๋าเปรมไปรับประทานอาหารกลางวันที่บ้าน แล้วคุณณัฐก็เล่นเปียโนบทเพลงของป๋าเปรมให้ท่านได้รับฟัง ท่านมีความสุขมาก ท่านชมว่าเพลงไพเราะมาก เราทุกคนปลื้มและประทับใจในความเมตตาและเป็นกันเองของท่านที่มอบให้กับสมาชิกในบ้านของเรามาก

คุณลูกตาล หนูจำได้ดีว่าป๋าเปรมท่านนั่งในห้องนี้ (ห้องที่เราสัมภาษณ์) ท่านนั่นอยู่ตรงนี้กับคุณป้ากัลยาณี เมื่อท่านฟังเพลงที่พ่อเล่นเปียโนให้ท่านฟังเสร็จเรียบร้อยแล้ว ท่านก็ออกไปรับประทานอาหารกลางวันที่ห้องอาหาร ซึ่งอยู่ติดกับห้องนี้

คุณน้ำตาล ในวันนั้น พี่จัดให้ลูกๆ ทุกคนช่วยกันทำหน้าที่เด็กเสิร์ฟค่ะ

คุณลูกตาล หนูเสิร์ฟอาหารให้กับท่าน และคอยดูว่าท่านต้องการสิ่งใดบ้าง หนูจำได้ว่าครั้งแรกที่ป๋าเปรมท่านมาที่บ้าน จะมีผู้คอยอารักขาท่านอย่างเป็นระบบมาก คือมี security ที่ค่อนข้างเห็นได้ชัด ไม่ใช่แค่การตรวจความเรียบร้อยในบ้านของเรานะคะแต่ยังต้องดูแลด้านความเรียบร้อยรอบๆ บ้านเราด้วย ซึ่งหนูเข้าใจว่าท่านเป็นบุคคลสำคัญ เพราะฉะนั้นจึงต้องมีการตรวจตราอย่างเข้มงวด แต่เมื่อท่านให้ความกรุณามาที่บ้านของเราหลายครั้งขึ้น หนูสังเกตได้ชัดว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยประจำทีมของท่านก็เริ่มไว้วางใจบ้านเรามากขึ้น หนูจำได้ว่าในตอนแรกนั้นเมื่อหนูจะชงกาแฟให้กับท่านหรือจะเสิร์ฟอาหารให้กับท่าน จะมีหน่วยรักษาความปลอดภัยเฝ้าจับตาดูทุกกระทำ แต่เขาไม่ได้แสดงให้เห็นว่าไม่ไว้ใจเรา แต่เขาต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ในครั้งนั้นหนูก็เกร็งมากพอประมาณเลยค่ะ จะชงกาแฟก็มือสั่นๆ (หัวเราะ) แต่เมื่อท่านมาบ้านเราในครั้งหลังๆ ทุกอย่างก็ดูผ่อนคลายลง หมายถึงตัวหนูนะค่ะที่ดูผ่อนคลาย แต่เข้าใจว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ยังคงทำหน้าที่เหมือนเดิม เพียงแต่หนูเห็นว่าเขาไว้วางในหนูมากขึ้น ไม่จับตาดูอย่างใกล้ชิดเหมือนครั้งแรกๆ (หัวเราะ) ก็ถือว่าป๋าเปรมท่านให้ความเอ็นดูกับหนู และสมาชิกในบ้านหลังนี้มาก

คุณน้ำตาล  ในเรื่องที่ลูกตาลเล่าให้ฟังนี้ ต้องบอกว่าพวกเรามารู้ทีหลังนะคะ เพราะเราไม่ได้แจ้งให้ใครในละแวกบ้านของเราทราบก่อนว่าป๋าเปรมท่านจะมาที่บ้านนี้ แต่ในเรื่องการอารักขาผู้นำก็เป็นเรื่องปกติที่จะต้องมีกรรมวิธีเคร่งครัด

คุณลูกตาล หนูจำได้ว่า ครั้งแรกนั้นแม่บอกว่าจะมีผู้ใหญ่มาบ้านของเรา หนูต้องดูแลท่านให้ดีแล้วหลังจากนั้นป๋าเปรมก็ได้กลับมาที่นี่อีกหลายครั้ง หนูเห็นความต่างก็คือครั้งสุดท้ายที่ท่านมา ช่วงนั้นปี 2559 ตอนที่ป๋าเปรมมีอายุครบ 8 รอบค่ะ ในงานวันนี้ มีพี่ทีมอารักขาป๋าเปรมบอกหนูว่า ชงกาแฟให้ป๋าด้วยก็คือมีพี่เขาบอกว่า ขอให้ไปชงกาแฟมาให้ป๋าเปรม ด้วยความที่หนูเป็นคนไม่ดื่มกาแฟ ก็จึงถามพี่เขาว่า ต้องชงสูตรไหนคะ น้ำตาลกี่ช้อน ครีมกี่ช้อน กาแฟกี่ช้อน แล้วหนูก็บอกกับพี่ในทีมอารักขาว่าพี่ช่วยไปดูกับหนูด้วยนะคะ ปรากฏว่าพี่คนนี้เห็นหนูชงกาแฟให้ป๋าเปรมมาหลายครั้งแล้ว พอครั้งหลังๆพี่เขาไว้ใจหนูมาก ไม่ตามไปคอยสังเกตว่าหนูชงกาแฟให้ป๋าเปรมอย่างไร คือพูดง่ายๆ ตอนแรกนะคะตามเป็นเงาตามตัวหนูเลย แต่เมื่อพี่เขาไว้ใจพวกเราเขาก็ไม่ตามเราอย่างใกล้ชิดเหมือนครั้งแรกๆ (หัวเราะ) หนูก็รู้สึกของคุณที่ป๋าเปรมไว้วางใจบ้านของเรา จึงทำให้คนในทีมอารักาขาท่านไว้วางใจบ้านเราด้วย

คุณน้ำตาล  จริงๆ แล้วพี่เข้าใจว่าในการทำงานด้านรักษาความปลอดภัยให้ผู้นำระดับสูงมีความจำเป็นมาก แต่แม้ลูกตาลจะบอกว่าพี่เขาไว้ใจเราแต่พี่ก็เชื่อว่ามาตรฐานการรักษาความปลอดภัยให้กับป๋าก็ยังเข้มแข็งไม่ต่างไปจากเดิม เพราะคณะทำงานต้องทำงานแบบมืออาชีพ เพียงแต่เมื่อลูกตาลคุ้นเคยกับพวกพี่ๆ เขา ลูกตาลก็ประหม่าหรือเกร็งน้อยลงมากกว่า (หัวเราะ) อ้อ! พี่กำชับลูกตาลว่า หนูต้องค่อยเสิร์ฟท่าน และนั่งใกล้ๆ ท่าน เพราะหนูเป็นคนที่เสียงดังฟังชัด

คุณลูกตาล : ใช่ค่ะ หนูเป็นคนที่พูดจาเสียงดังโดยธรรมชาติค่ะ คือเวลาพ่อแม่พูดคุยกับป๋า ป๋าฟังแล้วในบ้างครั้งยังต้องต้องแบบ ห๊ะๆ อะไรนะ คือเหมือนพ่อแม่จะพูดเสียงเบาจนป๋าท่านได้ยินไม่ชัด แต่สำหรับหนูแล้ว พูดเสียงดังโดยธรรมชาติ เวลาเรียนกับท่าน ท่านไม่ห๊ะ เพราะท่านได้ยินเสียงหนูชัดมาก (หัวเราะ)

คุณลูกตาลประทับใจอะไรกับป๋าเปรมมากที่สุด

คุณลูกตาล ประทับใจป๋าเปรมมากที่สุดคือท่านแยกได้ว่าหนูคือลูกตาล ส่วนน้องสาวหนูคือลูกจัน ป๋าท่านเรียกชื่อหนูถูก หนูประทับใจท่านมาก เพราะตามปกติแล้วคนอื่นๆ มันจะเรียกชื่อหนูกับลูกจันสลับกันเสมอๆ ทั้งๆ ที่หน้าของเราสองคนก็ไม่เหมือนกันแบบฝาแฝด แต่สำหรับป๋าเปรมนั้น แม้จะมีผู้คนเข้าไปพบหาท่านมากมาย แต่ท่านให้ความกรุณากับหนูมาก ท่านเรียกลูกตาลได้ตรงตัวหนูเลยค่ะ หนูมีความนับถือท่านมากในแง่ที่ท่านให้ความเอ็นดูหนูกับทุกคนในบ้านหลังนี้ เพราะหนูรู้ว่าท่านพบคนมากมายเป็นหลายๆหมื่นคน แต่ท่านจำชื่อหนูกับลูกจัน และพี่ลูกนัดได้หนูปลื้มใจจริงๆ ค่ะ ต้องยอมรับว่าท่านเป็นผู้มีความจำดีมาก และให้ความใส่ใจกับรายละเอียดที่สำคัญทุกอย่าง

คุณน้ำตาล ครั้งแรกพี่พาสมาชิกครอบครัวเราไปกราบท่าน ในวันสงกรานต์ ช่วงนั้น ลูกๆ ยังเล็กอยู่ก็ยั้วเยี้ยๆ ไปมา ท่านก็เอ็นดูเด็กๆ ในความรู้สึกของพี่และคนในบ้านของเรา เรามองท่านเป็นเสมือนผู้ใหญ่ของบ้าน ท่านเป็นคนอบอุ่นมาก ท่านให้ความรักความเอ็นดูกับลูกๆ ของเราทุกคน ทุกครั้งที่ท่านมาบ้านหลังนี้ท่านก็ได้เห็นว่าลูกๆ เติบโตขึ้น จนครั้งหนึ่งท่านเมตตาทักลูกนัดว่า “นายทำไมตัวใหญ่แบบนี้ นายมาพนันกับเราไหมว่านายจะลดความอ้วน นายจะลดความอ้วนกี่กิโลฯ ดี นายบอกเรามาสิ” ท่านกรุณาและเอ็นดูลูกนัดมาก

คุณลูกตาล หนูขออนุญาตเสริมนะคะ พี่ลูกนัดก็ตกปากรับคำกับป๋าว่า ครับผมจะลดน้ำหนัก 20 กิโลฯภายใน 6 เดือนครับ แต่แล้วเมื่อผ่านไปหลายเดือนจนเกิน 6 เดือน พี่ลูกนัดก็ยังไม่สามารถลดน้ำหนักลงได้ (หัวเราะ) หนูจึงบอกว่าพี่ลูกนัดยังติดค้างคำสัญญากับป๋าอยู่ (หัวเราะ)

ก่อนที่บ้านหลังนี้จะมีศาลาสุทธสิริโสภา พลเอกเปรมมาทานข้าวที่นี่ก่อนแล้วใช่ไหมครับ แต่หลังจากมีศาลาสุทธสิริโสภา ศาลาดนตรี ท่านก็ให้ความกรุณามาฟังเพลงอีกหลายครั้งใช่ไหมครับ

คุณน้ำตาล ใช่ค่ะ ท่านกรุณามาเป็นประธานเปิดศาลาสุทธสิริโสภา เมื่อวันที่ 8 กรกฎาคม2556 พี่ขออนุญาตเล่าเกร็ดน่ารักๆ ให้ฟังนิดนะคะ พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าสุทธสิริโสภา ซึ่งพี่เรียกพระองค์ท่านว่า ท่านแม่ ในสมัยที่พระองค์ท่านยังมีพระชนม์ชีพ พระองค์ท่านตรัสว่า เราบอกกับคุณเปรมว่าเป็นนายกรัฐมนตรีสิ เพราะเราอยากมีเพื่อนเป็นนายกรัฐมนตรี ป๋าเปรมท่านเคยเข้าเฝ้าพระองค์ท่านหลายครั้งเพราะฉะนั้น ป๋าจึงคุ้นเคยกับพระองค์ท่าน เพราะฉะนั้นการกราบเรียนเชิญป๋ามาเปิดศาลานี้ จึงมีความสำคัญและเป็นเครื่องแสดงความผูกพันสำหรับเรา และท่านแม่หลังจากเปิดศาลาสุทธสิริโสภาแล้ว ป๋าก็มาฟังเพลงที่ศาลาสุทธสิริโสภาทุกปี ปีละ 1 ครั้ง

ผมจำได้ว่าผมเคยมาร่วมงานที่ป๋าชมคอนเสิร์ตที่นี่ 2 ครั้ง จริงๆ แล้วที่นี่ก็ให้ความกรุณาเชิญผมเป็นประจำมีอยู่ปีหนึ่งผมจำได้ว่าป๋าเปรมท่านบอกก่อนที่ท่านจะเดินขึ้นบันไดศาลาเพื่อขึ้นไปชั้นสองว่า บ้านเรามีลิฟต์แล้วนะ ที่นี่มีหรือยัง คือท่านพูดเล่นกับคุณณัฐ เพราะผมทราบว่าปกติหมูจะไม่อนุญาตให้ท่านเดินขึ้นบันได แล้วบันไดของศาลาก็สูงหลายขั้นเสียด้วย แต่ท่านก็ให้ความกรุณา

คุณน้ำตาล ครั้งสุดท้ายเมื่อปี 2559 บ้านของเราฉลองอายุครอบ 8 รอบให้ท่านคะเราดีใจมากที่ได้ทำงานนั้นให้กับท่าน แต่ก็จำได้ดีว่า ท่านมองบันไดศาลา แล้วก็พูดเล่นๆ ว่าบ้านเรามีลิฟต์แล้วนะ แล้วท่านก็เดินขึ้นบันไดช้าๆ แต่ท่านเดินแบบมั่นคง โดยไม่มีใครประคองท่าน แต่ทุกคนก็เฝ้าระวังตลอดเวลา คุณณัฐและพี่มาทราบภายหลังว่า หมูห้ามท่านขึ้นบันไดเกิน 5 ขั้น แต่บันไดศาลามีถึง 22 ขั้น แต่ท่านก็กรุณาเราอย่างมาก

คุณลูกตาล วันนั้นหนูสังเกตเห็นว่าป๋าไม่หอบเลยท่านคงออกกำลังกายเป็นประจำ และก็ต้องชื่นชมกับพี่ๆ ทีมบ้านสี่เสาเทเวศฯ ที่ช่วยดูแลท่านเป็นอย่างดีหนูจำได้ด้วยว่าท่านมีความสุขกับงานในวันนั้นมาก ท่านยิ้มตลอดเวลา ท่านมีความสุข

คุณน้ำตาล ท่านเป่าเค็กวันเกิดที่เตรียมให้ท่านโดยดุสิตธานี

คุณลูกตาล มีเทียนวันเกิดปักบนเค็กหลายอันเมื่อเรานำเค็กไปตรงหน้าท่าน ท่านเป่าเทียน ก่อนจะเป่าท่านทำทางสูดลมหายใจเข้าแรงๆ แล้วยิ้ม ท่านเป่าเทียนเต็มแรงสองครั้ง เทียนดับหมด ท่านยิ้มด้วยความสุขทุกคนตบมือเสียงดังให้กับท่าน หนูเห็นว่าท่านยังแข็งแรงมาก

คุณน้ำตาล วันนั้นเป็นวันที่ครื้นเครงมาก สนุกสนามกับทุกคน พี่สังเกตว่าป๋าท่านมีความสุข ยิ้มตลอดเวลา พอถึงเวลาคอนเสิร์ต พี่ก็อ่านเนื้อเพลงที่ท่านประพันธ์ไว้ พี่สังเกตว่าท่านยิ้มอารมณ์ดีมีความสุข พี่ขอบอกว่าใครอยากรู้จักป๋าเปรมให้มากกว่าที่รู้จักอยู่ ขอให้อ่านเนื้อเพลงของป๋า แล้วจะรู้ว่าป๋าคิดอะไรในใจ บทเพลงของป๋าเหมือนกับคนแต่งมีอายุเพียง 20 ปี ทั้งที่ท่านแต่งเพลงเมื่อท่านอายุ80 กว่าปีแล้ว ท่านมีความอ่อนละมุนในใจมาก พี่อ่านเนื้อเพลงของท่าน แล้วก็มีลูกเล่นบ้างเพื่อให้ท่านยิ้ม พี่อ่านบทเพลงด้วยอาการผสมลูกเล่นคล้ายๆ กับขออนุญาตหยอกท่านด้วยบทเพลงของท่าน ท่านยิ้มคล้ายๆ เขิน

จริงๆ อย่างที่พี่น้ำตาลบอกครับ ถ้าได้ดูเนื้อเพลงของป๋า เช่น เพลงกลิ่นนาง แล้วจะรู้ว่าป๋าแสนจะโรแมนติก

คุณลูกตาล หนูจำได้ว่าในปีนั้น บ้านของเราน่าจะเป็นบ้านเดียวที่จัดงานวันเกิดให้ป๋าแบบไม่เป็นทางการ แต่ท่านสนุกมาก เราจัดงานวันเกิดให้ท่านแบบครอบครัวยนตรรักษ์ ทำให้ป๋ามีความสุขมากทุกคนประทับใจกับรอยยิ้มของป๋า ประทับใจในความใจดีความเมตตา ประทับใจเมื่อเห็นป๋าหัวเราะมีความสุข และได้แอบเห็นป๋าแสดงอาการเขินเล็กน้อยเมื่อเราอ่านเนื้อเพลงหวานๆ ของป๋า นี่คือป๋าเปรมในการรับรู้ของสมาชิกบ้านยนตรรักษ์ ป๋าคือนายกรัฐมนตรี คือทหาร แต่ป๋าก็คือคนที่อบอุ่น น่ารัก มีความเมตตาเต็มเปี่ยมให้กับทุกคน

คุณสามารถพบรายการดีที่ครบครันด้วยสาระและความบันเทิง รายการแนวหน้าวาไรตี้ ออกอากาศทุกวันอาทิตย์ เวลา16.00-16.25 น. ทางโทรทัศน์TNN2 ช่อง 784 ดิจิทัลทีวี หรือ True Visions 8และชมรายการย้อนหลังได้ที่ YouTube ผู้หญิงแนวหน้า by คุณแหน