ที่บ้านโนนนะเวียงและบ้านตานบ ต.ทุ่งกุลา อ.ท่าตูม จ.สุรินทร์ ฝนทิ้งช่วงอากาศร้อน นายยอด แข่งขัน ได้รวมกลุ่มกับญาติพี่น้องและเพื่อนบ้าน ชาวบ้านโนนนะเวียง บ้านตานบ หนีความร้อนจากพิษฝนทิ้งช่วงและหน้าแล้งลงลำพลับพลาริมแม่น้ำมูลเพื่อ “เยาะปลา”คือเครื่องดักปลาหลักการเดียวกันกับยอแต่ทำเป็นคอกไม้ขึงด้วยตาข่ายถี่ ใส่เศษไม้ให้ปลาเข้ามาโดยทิ้งไว้ใต้น้ำในบ่อหรือหนอง บึง เป็นเวลานานและจึงยกขึ้นเพื่อจับปลา นำไปประกอบอาหารเลี้ยงครอบครัว

โดยการออกหาปลาจากแม่น้ำ ลำคลอง วิธีการหาปลาที่ชาวบ้านใช้ภูมิปัญญาคือการเอาเยาะ เป็นการตัดต้นไม้สดลงไปกองไว้ในแม่น้ำ เพื่อให้ปลาเข้าไปหลบซ่อนหนีการทอดแห ต้นไม้เมื่อเน่าจะเป็นอาหารของปลา การลงเยาะจะต้องนำต้นไม้ลงแช่ในแม่น้ำก่อนประมาณ 2 สัปดาห์ วันนี้ชาวบ้านรวมกลุ่มลงลำพลับพลา เมื่อเดินทางไปถึงก็ล้อมอวนรอบเยาะแล้วนำไม้ภายในเยาะออกจนหมด จึงใช้วิธีการทอดแหในบริเวณนั้น ซึ่งปลาถูกกักบริเวณ จึงได้ปลาจำนวนมาก โดยเฉพาะปลาดกลดตัวใหญ่ๆ

นายยอด แข่งขัน ชาวบ้านโนนนะเวียง เล่าว่า  นี่ก็เป็นความสุขอีกแบบหนึ่งของคนอีสาน ที่ใช้ภูมิปัญญาอยู่กับธรรมชาติแวดล้อมได้อย่างลงตัว เมื่อถึงตอนนี้อยากให้คนอีสานเห็นคุณค่าของป่าบุ่ง ป่าทาม ที่เป็นแหล่งอาหารเลี้ยงปากท้อง ให้อยู่คู่อีสานสืบไป เพราะแนวโน้มป่าดังกล่าวกำลังถูกบุกรุกสร้างที่พัก และทำธุรกิจเพื่อการบันเทิง