หลวงพ่อฤาษีลิงดำ (พระราชพรหมยาน) วัดท่าซุง จังหวัดอุทัยธานี ได้เล่าเรื่อง "เมืองลับแล" โดยมีการนำไปตีพิมพ์ไว้ในหนังสือหลวงพ่อธุดงค์ "ตอนไปเที่ยวภูกระดึง" ไว้ว่า "...ภูเขาภูกระดึง นี่เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์มาก่อน เขาบอกว่า ในสมัยก่อน ถ้าวันดีคืนดีเดือนหงาย จะได้ยินเสียงฆ้อง และมีคนทอหูก มีคนฝัดข้าว มีคนตำข้าว ซ้อมข้าว บนยอดภูเขา นี่เป็นเรื่องราวเก่า ๆ ที่บรรดาญาติโยมเก่า ๆ เล่าให้ฟังว่า เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ความจริงบนภูกระดึง ทำไมจึงมีคน คนที่ไม่ปรากฏตัว คนประเภทนี้ชาวบ้านเขาเรียกว่า พวกลับแล (คำว่า ลับแล หมายความว่า แลไม่เห็น) 

ถ้าเขาต้องการให้เห็นเราก็เห็น เขาไม่ต้องการให้เห็น เราก็ไม่เห็น บางครั้งที่เจ้าหน้าที่ที่นั่นบอกว่า บางครั้งมีหมู่บ้านใหญ่ตั้งใกล้ ๆ มีเด็กมีเล็กมาก คนเยอะเสียงเจี๊ยวจ๊าวเกรียวกราว มีสวนดอกไม้ มีสวนลูกไม้ มีผลไม้ต่าง ๆ มากมาย มีอยู่เป็นวันๆ บางทีก็มีอยู่ถึง 7 วันก็มี เคยคุยกัน แต่อยู่ ๆ บ้านทั้งหลายเหล่านั้นก็หายไป เวลาที่มีบ้านทีไร ก็ปรากฏว่ามีคนทอหูกทุกที เห็นคนทอหูก เห็นคนเย็บจักร เห็นคนเย็บเสื้อผ้าด้วยมือ มีเครื่องมือพร้อม แต่ว่าทุกคน ไม่มีใครไปหาปลา หาเนื้อ กินแต่ผลไม้ เท่าที่กินให้เห็นนะ เขาบอก เขาไม่กินปลากินเนื้อกัน เขากินแต่ผลไม้ และอยู่ ๆ มา บ้านก็หายไปหมด บ้านก็หาย คนก็หาย อย่างนี้เขาเรียกว่า เมืองลับแล

ฉะนั้น ที่อาจารย์สำราญท่านอยู่ที่นั้น อาตมาก็มีความรู้สึกว่า ชาวลับแลพวกนี้ต้องใส่บาตร ชาวลับแลเป็นใคร ก็ตอบว่า ชาวลับแล คือ ภุมเทวดา กับรุกขเทวดา นอกจากนั้น พระที่มีความดีขนาดนั้น พวกอากาสเทวดาก็ทำบุญ อากาสเทวดาที่ต้องการความดีก็มีมาก เขาก็ทำบุญกับพระที่มีความดี จะเห็นว่า อาจารย์สำราญนี่ ท่านอยู่ตั้ง 3 ปี ทางขึ้นไปตั้ง 5 ชั่วโมง คนเดินเก่งนะ 5 ชั่วโมง

ทีนี้มีบางคราวไปถามคนว่า เคยนำอาหารไปถวายไหม บอกว่า เคย บางครั้งบางคราว นาน ๆ ครั้ง เดือนไปสักครั้งบ้าง ถามว่า เอาข้าวสารไปให้ท่านไหม บอก เคยนำไปให้ แต่ท่านไม่ยอมรับ ถ้านำข้าวสุกไปถวายท่าน ไปได้ แต่ว่าต้องไปแต่ตอนดึก ถ้าไปตอนเช้าก็ถึงเลยเที่ยง เพราะเดินไป 5 ชั่วโมงครึ่ง และเดินจากที่นั่นไปอีก 8 กิโลเมตร ก็เลยเที่ยง ท่านไม่ยอมรับ ท่านฉันหนเดียว ก็ต้องไปกันตั้งแต่ตอนดึก

ก็รวมความว่า อาจารย์สำราญท่านกินอะไร ท่านอยู่ได้อย่างไร ก็ต้องตอบว่าอาจารย์สำราญ เป็นพระที่บรรดาบุคคลทั้งหลายคิดว่า พระประเภทนี้ในโลกนี้ไม่มีแล้ว นั่นคือ พระอรหันต์ อาตมาคิดเอาอย่างนี้นะ และพระที่ว่าเดินรู้จักทางลัดก็เช่นเดียวกัน พระองค์นี้ก็ไม่ใช่ธรรมดา ต้องเป็นพระอรหันต์ ที่ทรงอภิญญาสมาบัติ..." 

**คัดลอกมาจากหนังสือ หลวงพ่อธุดงค์ "ตอนไปเที่ยวภูกระดึง"**