“สาละวิน” หรือแม่น้ำสาละวิน มีต้นกำเนิดจากการละลายของหิมะ บริเวณที่ราบสูงธิเบตเหนือเทือกเขาหิมาลัย อุณหภูมิของน้ำในแม่น้ำสาละวิน จึงมีความเย็นตลอดทั้งปีและเย็นกว่าน้ำในแม่น้ำสายอื่นๆในประเทศไทย แม่น้ำสาละวินไหลผ่านประเทศจีนและผ่านประเทศพม่า ก่อนที่จะกลายเป็นแม่น้ำกั้นพรมแดน ระหว่างประเทศไทยกับประเทศพม่า ช่วงที่แม่น้ำสาละวินกั้นระหว่างพรมแดนที่อำเภอแม่สะเรียงนั้นอยู่ตรงข้ามกับรัฐกะเหรี่ยงของประเทศพม่า เป็นระยะทางยาวประมาณ 101 กิโลเมตร และกว้างโดยเฉลี่ยประมาณ 1 กิโลเมตร ซึ่งหลังจากนั้นแม่น้ำสาละวินจึงไหลวกกลับเข้าประเทศพม่า และไหลลงสู่มหาสมุทรอินเดีย แม่น้ำสาละวิน มีแก่งหินและโขดหินน้อยใหญ่ตลอดทั้งสาย ประกอบกับฉากหลังเป็นเทือกเขาสลับซับซ้อน และสีเขียวของป่าฝนเขตร้อนที่มีความสมบูรณ์เขียวขจีตลอดทั้งปี ทำให้เกิดความสวยงามโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว

 แต่ถ้าหากเป็นฤดูฝน แม่น้ำสาละวินจะกลายเป็นแม่น้ำที่กราดเกรี้ยวดุดัน คลื่นน้ำขาวฟูฟ่อง ปะทะแก่งหินที่ใหญ่โตและแหลมคมตลอดสายน้ำ เสียงดังเซ็งแซ่ อื้ออึง ลุ่มน้ำาละวินนับได้ว่าเป็นสถานที่แห่งหนึ่งบนโลกที่มีความอุดมสมบูรณ์ และมีความหลากหลายทางชีวภาพสูง แม่น้ำสาละวินไหลผ่านแผ่นดินของชนเผ่าต่างๆมากมาย จนกล่าวได้ว่าเป็นลุ่มน้ำที่มีกลุ่มชาติพันธุ์พื้นเมืองมากที่สุดแห่งหนึ่งของโลก ซึ่งมีกลุ่มชาติพันธุ์ไม่ต่ำกว่า11 เผ่า เช่น ไต(ไทยใหญ่) ละว้าหรือลัวะ ยะไข่ กะเหรี่ยงหรือปะกาเก่อญอ อาข่า ม้ง ปะโอปะหล่อง ลีซู ฯลฯ ซึ่งกลุ่มชาติพันธุ์เหล่านี้ล้วนมีถิ่นกำเนิด และอยู่ร่วมกันเป็นชุมชนเล็กๆกลางหุบเขาและที่ราบเล็กๆริมฝั่งแม่นำสาละวิน แม่น้ำสาละวินนับเป็นแม่น้ำสายที่ยาวที่สุดเป็นอันดับที่ 26 ของโลก ความยาวประมาณ 2,800 กิโลเมตร และแม่น้ำสาละวิน มีความยาวเป็นอันดับสองของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รองจากแม่น้ำโขง

จุดชมวิวแม่น้ำสาละวิน แห่งเดียวในประเทศไทย ตั้งอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติสาละวิน ณ ตำบลแม่ยวม อำเภอแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน ห่างจากที่ว่าการอำเภอแม่สะเรียงเป็นระยะทางประมาณ 48 กิโลเมตร การคมนาคมสะดวกสบายผ่านป่าดิบชื้น มีต้นไม้ขนาดใหญ่ที่สมบูรณ์ที่สุดของประเทศไทย ซึ่งเป็นป่าฝนเขตร้อนที่มีสีเขียวตลอดทั้งปีตลอดเส้นทาง