"...เพราะฉะนั้นน่ะเรามาลองคำนึงทบทวนดูถึงประวัติความเป็นมาของพระพุทธเจ้าก็พอรู้ได้จะเป็นพระพุทธเจ้าก็ตาม ไม่ได้ปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้าก็ตามอันบุคคลจะพ้นทุกข์ได้นั้นต้องสร้างบุญบารมีให้เต็มตามภูมิของตน

ผู้เป็น "ภูมิสาวก" อย่างนี้ก็สร้างบุญบารมีไปในตำราท่านกล่าวว่าแสนกัปก็เต็มบริบูรณ์จึงสามารถบรรลุมรรคผลนิพพานได้ พ้นทุกข์ไปได้

ถ้าเป็น "พระพุทธเจ้า" ก็มีอยู่สามจำพวก คือ "ปัญญาธิกะ" พวกหนึ่ง อันนี้สร้างบารมีสี่อสงไขยปลายแสนมหากัป ได้แก่ พระพุทธเจ้าของเรานี้แหละ... ก็เต็มเป็น "ศรัทธาธิกะ" มีศรัทธาเป็นกำลังใหญ่ให้สร้างบุญบารมี อันนี้ต้องสร้างอยู่นานแปดอสงไขยปลายแสนมหากัปจึงค่อยเต็ม "วิริยาธิกะ" ถือเอาความเพียรเป็นใหญ่การสร้างบารมีทำอะไรก็ทำให้ละเอียดลออทำให้ดีให้งามสอนคนก็พยายามสอนไปอยู่อย่างนั้นแหละเอาความอดความทนเข้าใส่ ความพากเพียร ทำใจดีสู้ไป ประเภทนี้นั้นสร้างบารมีนานกว่าเพื่อนเลยตั้งสิบหกอสงไขยปลายแสนมหากัปจึงค่อยเต็มบริบูรณ์ เช่น พระศรีอาริยเมตไตรย ที่จะมาตรัสรู้ในกาลข้างหน้านี้ ในตำราท่านกล่าวว่าต้องสร้างบารมีมาถึงสิบหกอสงไขยปลายแสนมหากัป เพราะว่าท่านอยู่ในจำพวกวิริยาธิกะ มีความเพียรเป็นใหญ่

นี่ต้องสร้างบารมีให้เต็มบาดนิพระสาวกน่ะสร้างบุญบารมีตามพระพุทธเจ้ามาการทำความดีก็ไม่เท่าเทียมพระโพธิสัตว์ ก็หย่อนกว่าพระโพธิสัตว์ เช่น ยกตัวอย่างว่าพระโพธิสัตว์พระพุทธเจ้าเรานี้ครั้งเป็น "พระเวสสันดร" พระองค์สละของรักของชอบใจห้าอย่างให้เป็นทานได้เลย สละลูกสละเมีย สละช้างพระที่นั่ง ม้าพระที่นั่ง ราชรถ และเงินทองข้าวของอันเป็นส่วนพระราชทรัพย์ส่วนพระองค์ก็สละให้ทานแก่ยาจกคนขอเสร็จแล้วก็เข้าไปบวชเป็นฤาษีอยู่ในป่าหิมพานต์เขาวงกต ซึ่งคนธรรมดาสามัญทำไม่ได้เลย อย่างนี้นะ

เพราะฉะนั้นพระพุทธเจ้านี้จึงมีภูมิใหญ่ ภูมิกว้างขวางมีความรู้กว้างขวาง มีญาณหยั่งรู้อัธยาศัยใจคอ ของมนุษย์และเทวดาอินทร์พรหมทั้งหลาย ส่วนพระสาวกรู้ไม่ได้ เพราะว่าภูมิแคบ..ต่างกันอย่างนี้ นี่ที่ยกมาแสดงให้ฟังนี้น่ะ เพื่อให้ผู้ฟังได้เชื่อมั่นในบุญในกุศลความดี ที่เราทำด้วยกายวาจาใจ อันนี้จะทำให้เราพ้นทุกข์ไปได้ โดยลำดับจนถึงพระนิพพาน.." 

...........................

หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ วัดอรัญญบรรพต อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย ขอบคุณ "ลานธรรมจักร"