ส่องชีพจร‘นวดพริตตี้’! หนีกรุงคืน‘เถียงนา’...เส้นทาง‘สู้’ กู้ชีวิตหลัง‘โควิด’

ช่วงการระบาดของ “โคโรนาไวรัส” หรือ “โควิด-19” ทำให้เกิดปัญหาพร้อมกันไปทั้งหมด ไม่ใช่แค่ประเทศไทย แต่มันเป็นไป “ทั้งโลก” โดยเฉพาะ...

“อาชีพบริการ” แทบจะจบกันเลยทั้งวงจร!!!!!

อีกหนึ่งอาชีพที่ได้รับการพูดถึงน้อยนัก และยังไม่เป็นที่ยอมรับของสังคมบ้านเราก็คือ...

“อาชีพขายบริการ”

สาวน้อยสาวใหญ่ที่ทั้ง “ตั้งใจ” และ “จำใจ” มาขาย “นาผืนน้อย” มีหลายต่อหลายวิธีที่มาบริการให้หนุ่มมากรักทั้งหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ได้เชยชม คือ อีกหนึ่งอาชีพที่หายไปจากวงจรในตอนนี้

“น้องเอ” (นามสมมติ) สาววัยเบญจเพส จากที่ราบสูง เล่าให้ “ทีมข่าวแนวหน้าออนไลน์” ฟังว่า เธอตัดสินใจเข้ามา “เมืองกรุง” หลังจากจบ ปวช. จากนั้นจะด้วยอะไรก็แล้วแต่ เธอไม่สามารถไปต่อกับอาชีพพนักงานบริษัทได้ จึงจำใจต้องเข้าสู่อาชีพบริการเมื่อ 4 ปีก่อน

เธอไม่ได้เป็น “นวลนางในอ่างน้ำ” อย่างที่ทุกคนคิด แต่เธอเลือกอาชีพ “นวดพริตตี้” ด้วยหน้าตาและรูปร่างสูงโปร่งผมยาว

“มันโหดร้ายเกินไปที่จะไปนั่งตู้ เพราะหนูไม่กล้า” เธอบอก

“หนูเลือกที่จะไปนวดแบบพริตตี้ที่ดูแล้ว ยังมีโอกาสที่จะเลือกลูกค้าได้บ้างในบางโอกาส แต่มันก็ไม่ใช่แบบนั้นเสมอไป เพราะแรก ๆ เราอาจจะเลือกได้ แต่ในช่วงหลังสัก 1 ปีที่ผ่านมา สภาวะเศรษฐกิจซบเซาลง คนเที่ยวน้อยลงไปกว่าครึ่ง ปกติหนูแทบจะไม่เคยโชว์ตัวเลย แต่สุดท้ายก็จำเป็น เพราะชีวิตหนูคิดว่าจะต้องไปต่อ ไม่ได้อยู่แค่อาชีพตรงนี้”

พอมาถึงช่วง “โควิด-19” เริ่มระบาด และมีข่าวดังขึ้นเรื่อย ๆ...

“น้องเอ” บอกว่า คนเริ่มที่จะเงียบไปตั้งแต่กลางเดือนมกราคมที่ผ่านมา ด้วยความที่เป็นคนชอบเทคโนโลยี และชอบอ่านข่าว เธอจึงตัดสินใจไม่ทำงานตั้งแต่ต้นเดือนกุมภาพันธ์ โดยใช้เงินที่เก็บสะสมไว้ก่อนหน้านั้นแทน

“เป็นพนักงานแบบนี้ ไม่มีเงินเดือน จะกินแต่รายวัน ขึ้นอยู่กับว่า เราจะได้วันละกี่รอบ สิ่งหนึ่งก็คือ พอเห็นข่าวว่า โรคนี้มันแปลก ๆ ต้องกักตัว และติดเชื้อกันง่าย ก็เลยตัดสินใจหยุดงานไว้ก่อน”

พอหลังจากหยุดงานไปพักหนึ่ง “น้องเอ” ก็เตรียมกลับไปที่ร้านอีกครั้ง แต่พอได้ยินข่าวว่าจะมีการปิดโน่นนั่นนี่ก็เลยตัดสินใจว่า แบบนี้ทางที่ดีกว่า คือ...

“กลับบ้าน”!!!

“ดูจากข่าวและการรายงานอะไรต่าง ๆ เห็นท่าไม่ค่อยดี ก็เลยกลับบ้านดีกว่า เพราะตอนนั้นก็อยู่ห้องมา 2 อาทิตย์กว่าแล้ว แต่พอกลับถึงบ้านก็เลยบอกกับ พ่อแม่ว่า เพื่อความสบายใจของทุกคน ขอไปอยู่ที่เถียงนาคนเดียวก่อน”

หลายคนอาจเลิกคิ้วว่า “เถียงนา” คืออะไร

เพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะรู้จักทั้งหมด

อธิบายสั้น ๆ ว่า “เถียงนา” คือ สิ่งปลูกสร้างขนาดเล็ก เป็นที่อยู่อาศัยพอคุ้มแดดกันฝนได้ชั่วคราว สำหรับชาวนา ชาวไร่ เป็นที่พักแรมเพื่อ “เฝ้านา เฝ้าไร่” เป็นต้น อาจมีหลายชื่อเรียกตามแต่ละท้องถิ่น เช่น ขนำ ตูบ ทับ ห้างนา หรือ กระท่อมปลายนา ก็เรียกตาม “วัสดุอุปกรณ์” ที่ใช้ทำ ตามแต่จะพอหาได้และแตกต่างกันไปในแต่ละท้องที่

ไม่ใช่ว่าไป “เถียง” กันแถวทุ่ง “นา”

“โชคดีที่เถียงนาไม่ได้ไกลจากบ้านเท่าไรนัก แล้วก็ไม่มีคนพลุกพล่าน กลัวอย่างเดียวก็คือ งู แต่จริง ๆ แล้ว คนที่มาเที่ยวน่ากลัวกว่างูเยอะ(หัวเราะดังมาก)”

ผ่านมาถึงวันนี้ “น้องเอ” ครบกำหนด “กักตัว” ที่เถียงนา และใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวเรียบร้อย แต่สิ่งหนึ่งที่จะเกิดนับจากนี้ถือว่าสำคัญมาก ๆ

“ตอนนี้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ที่ทำอาชีพบริการเหมือนกันกำลังย่ำแย่ เนื่องจากพวกเราทำงานกันแบบรายวัน ไม่ได้มีเงินเดือน จริงอยู่ที่มีเงินเก็บแต่ถ้าสถานการณ์มันเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ ก็คงจะแย่กันหมด ไม่ใช่แค่อาชีพสำหรับคนที่ให้บริการเท่านั้น คนที่อยู่ในรอบ ๆ ตัวอย่าง แม่บ้าน หรือคนที่เป็นแคชเชียร์ ก็ตกงานเหมือนกันหมด ทางออกอยู่ตรงไหนก็ยังมองไม่เห็นเหมือนกัน”

“หลายคนบอกว่า ไม่รู้เมื่อไรโรคนี้จะหายไป ก็ดีใจที่จำนวนคนติดเชื้อน้อยลง แต่อาชีพแบบหนูทุกคนก็รู้ดีว่า มันเสี่ยง ไม่ใช่แค่โควิดอย่างเดียว แม้นวดพริตตี้ที่ทำอยู่ มันจะไม่ถึงขั้นระดับ 3 แต่เมื่อนวดบอดี้ ทู บอดี้ ร่างกายก็ต้องโดนกัน ดังนั้นก็ยังคงมืดแปดด้าน ที่ทำได้ตอนนี้คือ ช่วยพ่อแม่ทำโน่นนั่นนี่ที่บ้านต่อไป แล้วค่อยเรียบเรียงความคิดใหม่อีกที”

“น้องเอ” ทิ้งท้ายว่า จะถึงอย่างไรก็ต้องสู้ ทุกอาชีพตอนนี้เหมือนกันทั้งหมด

“สิ่งหนึ่งที่ติดตัวมาแต่เด็กก็คือ ตำส้มตำ กับทำอาหารได้ทั้ง ก้อย, ลาบ, ซกเล็ก และก็ต้มแซ่บ อาจจะเป็นทางออกและเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญของชีวิตก็ได้”

ยังไงหนูก็จะไม่ท้อ....

...จะลองดูต่ออีกสักตั้ง

#ภาพประกอบไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลในบทความ