ใครๆ ต่างบอกว่า “ชีวิตวัยเรียนเป็นช่วงเวลาที่สนุกที่สุด” ขณะเดียวกันหลายๆ คนก็คาดหวังว่า เมื่อเรียนจบและได้งานที่ดีทำนั้นเป็น “ชีวิตที่หลายๆ คนใฝ่ฝัน” โดยเฉพาะอย่างยิ่งในปัจจุบันที่การเรียนก็ไม่ง่าย การหางานที่ดีก็ยิ่งยากกว่า แต่เหตุการณ์ที่กล่าวมานี้กลับไม่ใช่ถนนทางเดินในชีวิตของ "แป้ง" หรือ “พนิดา ศรีทอง” อดีตนักศึกษาการท่องเที่ยวและการโรงแรม คณะศิลปะศาสตร์ หรือคณะการท่องเที่ยวและการโรงแรม มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ ในปัจจุบัน

‘พนิดา’ ประมวลเรื่องราวสมัยเรียนที่มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ให้ฟังว่า ตอนนั้นเป็นคนเงียบๆ ไม่ใช่เด็กช่างคุย มักจะนั่งเรียนโดยไม่มีการโต้ตอบหรือพูดคุยกับอาจารย์เท่าใดนัก เป็นเช่นนี้ตั้งแต่ปี 1 กระทั่งขึ้นปีที่ 3 เรื่องราวของตนดำเนินมาเรื่อยๆ และเริ่มมีสีสันเมื่อได้เข้าฝึกงานในวิชาสหกิจศึกษาที่ โรงแรมระดับห้าดาวแห่งหนึ่งในจังหวัดกระบี่ บทเรียน ความรู้ และทักษะที่ได้จากห้องเรียน ตนนำออกมาปรับใช้กับการฝึกงานในแผนกส่วนหน้า ภาษาที่เคยได้เรียน แต่ไม่ได้ใช้ก็ได้นำออกมาหัดพูดจริง! ในสถานการณ์จริง! กับลูกค้าโรงแรมตัวจริง! ความกลัวในห้องเรียน กลับสร้างพลังบางอย่างเล็กๆ ในใจให้กลายเป็นความกล้าในที่ทำงาน เพราะทุกอย่างคือความจริง! ที่ต้องเผชิญหน้า! พลังความกล้าของตนค่อยๆ กลบความกลัวในทุกๆ วันของการเรียนรู้ กระทั่งจบการศึกษาระดับปริญญาตรี พร้อมๆ กับความสามารถทางภาษาที่เพิ่มมากพอที่จะทำให้พี่แป้งตัดสินใจรับทำงาน “ล่าม” ให้กับโครงการ Crimson Viber ของทหารเรือไทยร่วมกับอเมริกาตามคำแนะนำของอาจารย์อย่างไม่ลังเลด้วยระดับความกลัวเท่ากับ “ศูนย์”

“เริ่มต้นดีมีชัยไปกว่าครึ่ง” วลีนี้ใช้ได้ดีกับถนนเส้นใหม่ของตน เพราะหลังจากงานล่ามที่ทำ ได้ถูกทาบทามให้ร่วมงานในฐานะพนักงานส่วนหน้าของสปาระดับพรีเมี่ยมบนเกาะ Cayman ในทะเลแคริบเบียน เกาะนี้ถือเป็นส่วนหนึ่งของประเทศอังกฤษ กระทั่งได้พบรักและแต่งงานกับชายหนุ่มในฝัน จากนั้นย้ายสำมะโนครัวไปอยู่ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา การโยกย้ายถิ่นฐานไม่ใช่อุปสรรคของตน แต่กลับเป็นความท้าทายที่ทำให้ตนได้ลองผลักตัวเองให้กล้าพอที่จะไปสมัครงานที่ธนาคารโลก (World Bank) ณ เมืองวอร์ชิงตัน ดี.ซี. ตนเริ่มงานในองค์กรระดับโลกในฐานะพนักงานชั่วคราว ปัจจุบันเป็น Program Assistant ในฝ่าย Climate Change ถือว่าทำงานกับธนาคารโลกมาแล้วทั้งหมด 5 ปี ถนนที่ทอดยาวด้วยกลีบกุหลาบนี้ อาจทำให้ใครหลายๆ คนรู้สึกอิจฉาและปรารถนาที่จะได้เดินบนถนนที่หอมหวลนี้ สำหรับตนแล้ว ไม่ใช่แค่โอกาสที่ดีเท่านั้น แต่เชื่อมั่นในความกล้าของตัวเองที่ค่อยๆ ถูกบ่มจากคณะการท่องเที่ยวและการโรงแรม จากความอบอุ่นของคณาจารย์ที่มอบให้ และจากประสบการณ์ความสนุกและเผ็ดร้อน ทั้งหมดนี้พี่แป้งได้ซึมซับไปอย่างไม่รู้ตัว จนกลายมาเป็นตนที่กล้ากับก้าวที่ไม่ได้ยากอย่างที่คิดในวันนี้

“พนิดา” ยังฝากข้อคิดแก่น้องๆ ว่า การเรียนคณะการท่องเที่ยวและการโรงแรม มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ ให้อะไรมากมายอย่างที่น้องไม่คาดคิด ไม่ว่าจะเป็นสาขาวิชาชีพที่หลากหลายที่น้องสามารถเลือกทำงานเมื่อเรียนจบได้ ศิลปะการสื่อสารและการเข้าสังคมที่ได้จากวิชาการโรงแรมและท่องเที่ยว รวมถึงภาษาต่างประเทศที่ไม่เคยคิดว่าในสถานการณ์จริง จะถูกขับและเค้นออกมาใช้ได้เป็นอย่างดี ที่สำคัญคือความรักและเอาใจใส่ของอาจารย์และความเป็นพี่เป็นน้อง จนกลายมาเป็น Connection ที่ตัดกันไม่ขาด แม้ทุกวันนี้ที่พี่แป้งเจอรุ่นพี่ ก็มักจะได้รับความช่วยเหลืออยู่เสมอ พี่แป้งทิ้งท้ายด้วยว่า ....

“ในฐานะรุ่นพี่คนหนึ่ง ก็อยากเป็นเสมือนกลีบกุหลาบหนึ่งกลีบ ที่โรยให้รุ่นน้องได้เดินไปบนถนนที่หอมหวานเช่นกัน” บทความนี้จึงเป็นอีกหนึ่งตัวอย่างดีๆ จากพี่สู่น้อง ของ... แป้ง พนิดา ศรีทอง

ปล. บางคนอาจสงสัยว่าประสบการณ์เผ็ดร้อนของพี่แป้งคืออะไร? ลองเก็บไว้ถามพี่แป้งเมื่อมีโอกาสนะคะ

เรื่องโดย ผศ.ธารีทิพย์ ทากิ อาจารย์ประจำหลักสูตรการโรงแรม คณะการท่องเที่ยวและการโรงแรม มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์