19 เมษายน 2564 เมื่อเวลา 14.00 น. หน่วยกู้ภัยมิตรภาพมงคลธรรม รับแจ้งขอความช่วยเหลือ บุคคลขาติดซอกหินกลางแก่ง ไม่สามารถเอาออกได้ ที่บริเวณแก่งหัวแตก บ้านแก่งเทิดพระเกียรติ ม.19 ต.เนินเพิ่ม อ.นครไทย จ.พิษณุโลก จึงจัดเจ้าหน้าที่พร้อมด้วยอุปกรณ์เข้าตรวจสอบที่เกิดเหตุ เป็นบริเวณกลางแก่งน้ำ พบเด็กหญิงอายุประมาณ 5 ขวบ ติดนอนร้องด้วยความเจ็บปวด เนื่องจากขาติดอยู่กับโขดหินกลางแก่งน้ำ โดยมีคุณพ่อ พร้อมด้วยเพื่อนๆ อีก 6-7 คน คอยปฐมพยาบาล โดยน้องผู้ได้รับบาดเจ็บอยู่ในอาการอิดโรย เนื่องจากขาติดและแช่น้ำอยู่เป็นเวลานาน

เบื้องต้นเจ้าหน้าที่กู้ภัยได้ทำการตรวจสอบบริเวณข้อเท้า พบว่าข้อเท้าผู้ได้รับบาดเจ็บได้ติดอยู่กับซอกโขดหิน โดยตัวน้องผู้ได้รับบาดเจ็บอยู่ในอาการปวด เนื่องจากพยายามดึงข้อเท้าออกแต่ไม่สามารถนำออกได้จึงเกิดบาดแผลและมีอาการบวม เจ้าหน้าที่กู้ภัยจึงใช้วิธีการนำชแลงงัดที่บริเวณโขดหินที่ขัดกัน แต่เนื่องจากก้อนหินเป็นก้อนขนาดใหญ่ จึงต้องใช้ค้อนขนาดใหญ่ทุบหินเพื่อให้ขยับห่างกัน โดยใช้เวลาประมาณ 30 นาที จึงสามารถนำขาผู้ได้รับบาดเจ็บออกมาได้ ในสภาพขาข้างซ้าย เขียวช้ำ มีอาการบวมและมีบาดแผลถลอก จึงนำตัวส่งรักษาต่อที่โรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชนครไทย

จากการสอบถาม ผู้ปกครองของผู้ได้รับบาดเจ็บทราบว่า ตนพร้อมด้วยลูกสาว(ผู้ได้รับบาดเจ็บ) พร้อมด้วยเพื่อนๆ ของลูกประมาณ 6-7 คน ได้มาเล่นน้ำที่แก่งตั้งแต่ช่วงเที่ยงๆ โดยเด็กๆ ก็เล่นสไลด์แบบจับขากัน แล้วปล่อยตัวไหลไปกับกระแสน้ำ จนกระทั่งได้ยินเสียงลูกร้องมาเจ็บขาเพื่อนก็มาช่วยกันดูก็พบว่าขาลูกสาวติดอยู่กับซอกหิน พยายามขยับอยู่นานก็ไม่สามารถนำออกมาได้ จนลูกบอกว่าขยับไม่ไหวแล้วเจ็บขา จึงได้โทรแจ้งขอความช่วยเหลือไปยังเจ้าหน้าที่กู้ภัยฯ เข้ามาทำการช่วยเหลือได้ดังกล่าว

อยากฝากเป็นอุทาหรณ์สำหรับ เด็กๆหรือผู้ปกครองที่พาบุตรหลานหนีร้อนไปเล่นน้ำคลายร้อนกันในช่วงนี้ว่าให้ระมัดระวัง โดยเฉพาะการเล่นสไลด์แบบนี้ เพราะเราไม่รู้ว่าใต้น้ำนั้นมีก้อนหินอยู่ตรงจุดไหนบ้าง อาจจะเกิดอุบัติเหตุเหมือนลูกตนก็เป็นได้