อันตรายที่จะเกิดกับพระพุทธศาสนานั้นไม่เกิดจากผู้ใดอื่น เกิดจากผู้นับถือพระพุทธศาสนาเท่านั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งจักเกิดจากพระภิกษุสามเณร ซึ่งมีหน้าที่โดยตรงในการรักษาเทิดทูนพระพุทธศาสนาให้คุณอันล้ำเลิศดำรงอยู่ปรากฏเด่นชัดแก่โลก รูปใดไม่ทำหน้าที่เทิดทูนคุณของพระพุทธศาสนาให้ปรากฏ แต่กลับทำให้เกิดความรู้สึกตรงกันข้าม รูปนั้นเป็นผู้ทำลายพระพุทธศาสนาซึ่งบาปหนักนักหนา ยิ่งกว่าบาปใดทั้งนั้น

ชีวิตนี้น้อยนัก อีกไม่นานก็จะพากันทิ้งชาตินี้ไปสู่ชีวิตหน้าที่ยาวนาน พ้นจะประมาณได้ นับภพชาติไม่ถ้วน ชีวิตหน้าจะสูงจะต่ำจะดีจะชั่วเพียงใดอยู่ที่การทำชีวิตนี้

เป็นพระก็ให้เป็นพระดี ทำหน้าที่สืบพระพุทธศาสนาให้มั่นคงสูงส่งปรากฏแก่โลกยั่งยืนนาน
สอนเขาด้วย “กาย” คือด้วยการปฏิบัติตนดีงามตามพระพุทธบัญญติ
สอนเขาด้วย “วาจา” คือด้วยการพูดที่เป็นธัมมะจริง
สอนเขาด้วย “ใจ” คือด้วยการอบรมเมตตาให้มีในใจ
จนแผ่ออกไปช่วยเขาได้ เป็นที่พึ่งของเขาได้

เมื่อตั้งใจจริงที่จะเป็นที่พึ่ง เมตตากรุณาย่อมพรั่งพร้อมในใจ เพียงยังไม่ทันได้มีโอกาสให้ผู้ใดพึ่ง ตนเองก็จะเป็นสุขได้ แล้วจะมีแต่ความพร้อมที่จะทำทุกอย่างอันเป็นการแสดงความเมตตากรุณาช่วยเหลือผู้อื่นทั้งหลาย ขอให้ตั้งใจจริงว่า จะต้องเป็นที่พึ่งของคนทั้งหลายให้จงได้ แล้วพึงพยายามทำให้ได้อย่างดีที่สุด เท่าที่สติปัญญาความสามารถจะมี นั่นแหละจะได้พบความสุข

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก
ที่มา http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=16121