ธารน้ำใจหลั่งไหล!หลัง‘ครู’ออกเยี่ยมนักเรียน พบลูกศิษย์อยู่กับยาย บ้านทรุดโทรมมาก

2 กรกฎาคม 2566 จากกรณีครูโรงเรียนบ้านดอนกลางตาลเดี่ยว ต.พังงู อ.หนองหาน จ.อุดรธานี โพสต์รูปภาพพร้อมระบุข้อความว่า “บ้านนักเรียนโรงเรียนบ้านดอนกลางตาลเดี่ยว ด.ญ.เพ็ญนภา พนิกร อายุ 11 ปี บ้านดอนกลาง ต. พังงู อ. หนองหาน จ. อุดรธานี น่าสงสารมากอยู่กับยาย 2 คน สภาพห้องน้ำไม่มีประตูและหลังคา มีบ้านแต่บ้านหลังคารั่ว พื้นปูนเปียกแฉะ นอนไม่ได้ ข้างในบ้านระบบไฟฟ้าหลอดขาดเสียหายเพราะว่าพายุฝนฟ้าคะนองฟ้าผ่าไฟเลยหลอดขาดไม่มีเงินซ่อมแซมเลยออกมานอนข้างนอกเพราะคนแก่เข้าห้องน้ำลำบาก”

“กลางคืนไม่มีแสงสว่างไม่มีไฟแต่หนูก็พยายามทำการบ้านมาส่งครู เบื้องต้นครูได้ช่วยเหลือดำเนินการซ่อมไฟฟ้าให้มีแสงสว่างแต่ก็ลำบากเรื่องห้องน้ำเพราะว่าหนูเป็นเด็กผู้หญิงกำลังเข้าสู่วัยรุ่น ครูเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของหนูมาก กัลยาณมิตรผู้ใหญ่ใจดีท่านไหนสงสารอยากช่วยเหลือติดต่อได้นะคะ ขอเชิญพี่ เพื่อนๆ ร่วมช่วยน้องได้ที่บ้านดอนกลางตาลเดี่ยวกับครูที่ปรึกษาได้นะครับ”

หลังโพสต์ไปมีเพื่อนครูหลายคนยื่นมือให้ความช่วยเหลือ ขณะเดียวกันทางเจ้าหน้าที่ พมจ.อุดรธานี ได้ลงพื้นที่เยี่ยม 2 ยายหลาน พร้อมกับแนะนำคุณครูพาครอบครัวปฏิบัติตามขอความช่วยเหลือตามระเบียบของราชการต่อไป

ต่อมาผู้สื่อข่าวเดินทางไปที่บ้านเลขที่หลังหนึ่งข้างๆหนองน้ำสาธารณะประจำหมู่บ้าน พบกับนางเหรียญมั่งมี เพชรนับล้าน อายุ 72 ปี อาศัยอยู่กับด.ญ.เพ็ญนภา หรือน้องฟ้าใส เพียง 2 คน สภาพบ้านเป็นบ้านปูนชั้นเดียว มีเครื่องใช้ในบ้านเท่าที่จำเป็น เช่น ตู้เสื้อผ้า หม้อหุงข้าว เสื้อผ้าเก่า และมีการต่อไฟไปยังข้างๆ บ้าน เพื่อไปยังที่นอนมีมุ้งเก่าผ้าห่มเก่าๆ โดย 2 ยายหลานนอนด้วยกันเพื่อหลบฝน ส่วนที่ห้องน้ำข้างบ้านปรากฏว่า เป็นห้องน้ำเล็กๆ ไม่มีแม้หลังคา และที่กำแพงปูนของบ้าน ยายเหรียญมั่งมียังได้เขียนข้อความว่า “อัตตะหิ อัตโนนาโถ ตนนั่นแหละเป็นที่พึ่งแห่งตน ถ้าไม่มีเงินทองหมาก็ไม่มองท่องไว้” เพื่อเตือนสติตัวเองและบอกกล่าวกับหลานตั้งใจเรียนหนังสือให้เก่งเพื่อจะได้มีงานดีๆ ทำ

 ต่อมามีกลุ่มเพื่อนครูใน อ.หนองหาน ได้ซื้ออุปกรณ์จำเป็น เช่น พัดลม ของกินของใช้ประจำวัน และโซล่าเซลล์มาติดตั้งเพื่อช่วยเหลือน้องเบื้องต้นแล้ว ขณะเดียวกัน เจ้าของร้านบิ๊กโฮมวัสดุได้นำหลังคาเก่ามามอบให้แก่สองยายหลานด้วย เพื่อทำการซ่อมแซมหลังคาบ้านและหลังคาห้องน้ำ โดยวันจันทร์ที่ 3 ก.ค.66 ทหารหลายหน่วยใน จ.อุดรธานีจะเข้ามาซ่อมแซมบ้านให้

ครูสุภาพร โพธิชาพนิช ครูประจำชั้นน้องฟ้าใส เปิดเผยว่า ตามนโยบายของสพฐ.ให้ครูออกมาเยี่ยมบ้านนักเรียนเพื่อเห็นสภาพความเป็นอยู่จริง ซึ่งครูก็ปฏิบัติตามนโยบายและได้ออกมาดูความเป็นอยู่ของนักเรียน สำหรับน้องฟ้าใสพบว่าที่อยู่อาศัยมีสภาพทรุดโทรม ไฟฟ้าส่องสว่างชำรุด ที่สำคัญหลังคารั่วเนื่องจากโดนพายุ เมื่อ 2-3 ปีที่ผ่านมา จึงทำให้เด็กประสบปัญหาในการนอนไม่สามารถนอนในบ้าน ยายของน้องพาออกมากระท่อมเล็กๆ หลังบ้านและพากันออกมานอนนอกบ้าน นอกจากนี้ห้องน้ำยังไม่มีหลังคาและประตู เบื้องต้นหลังจากเข้ามาดูสภาพที่อยู่อาศัยของนักเรียนแล้วได้ทำการช่วยเหลือโดยการเปลี่ยนหลอดไฟ โดยใช้งบประมาณส่วนตัวของเพื่อนครูเบื้องต้น

เมื่อเห็นสภาพความเป็นอยู่ของ 2 ยายหลานตนเอง จึงโพสต์ลง Facebook ขอความช่วยเหลือจากเพื่อครู ผู้ใหญ่ใจดีและผู้มีจิตอันเป็นกุศล เพื่อที่จะบรรเทาความทุกข์ความเดือดร้อนเบื้องต้นซึ่งจากสภาพความเป็นอยู่ตอนนี้ ครูอยากให้น้องมีห้องน้ำที่สะอาด ปลอดภัย และช่วยซ่อมหลังคา ซึ่งครูจะมีการขอทุนการศึกษาให้กับน้องให้ได้เรียนสูงๆต่อไป สำหรับนักเรียนเป็นเด็กร่าเริงเรียนดีมีความประพฤติที่ดี แม้คุณภาพชีวิตความเป็นอยู่จะไม่เหมาะสม แต่ไม่ได้ส่งผลต่อการเรียน ซึ่งน้องเองก็ไม่เคยบ่นเรื่องราวแบบนี้ให้กับคุณครูทราบจนกระทั่งคุณครูมาเจอเอง

คุณยายเหรียญมั่งมี เปิดเผยว่า ตนมีลูกสาว 1 คน ทำงานก่อสร้างที่ต่างจังหวัด ลูกไม่ได้ทิ้งหลานไว้ให้เลี้ยง โดยเขาจะกลับมาเยี่ยมบ้านบ้างและส่งเงินมาช่วยดูแล รายได้ที่เอามาจุนเจือครอบครัว ได้จากลูกส่งมาให้เดือนละ 500 - 1,000 บ้าง นอกจากนี้ยังมีเงินเบี้ยยังชีพคนผู้สูงอายุเดือนละ 600 บาท บ้านหลังนี้สร้างตั้งแต่ปี 2552 โดยได้ความอนุเคราะห์จากอบต.พังงู บ้านเริ่มทรุดโทรมตั้งแต่ปี 2563 หลังจากพายุเข้า ในส่วนห้องน้ำนั้นในส่วนห้องน้ำนั้นไม่มีหลังคาและใช้มานานแล้ว เวลาเข้าห้องน้ำเวลาฝนตกก็ใช้ร่มกางเอา วันไหนฝนไม่ตกนั่งชมดาวไป หลานคนนี้รักมากเด็กตั้งแต่เกิด หากตนเองตายไปนั้นตนก็ไม่รู้ว่าหลานจะอยู่กับใคร แม่ของเขาอาจจะมารับไปอยู่ด้วย ส่วนเขานั้นหนีไปตั้งแต่หลานเกิดไม่ติดต่อกลับมาอีกเลย

ด้าน น้องฟ้าใส เล่าว่า ตอนนี้เรียนอยู่ ป.5 บางครั้งก็ช่วยยายทำงานบ้าน เวลาทำการบ้านต้องรีบทำก่อนพลบค่ำเพราะไม่เช่นนั้นจะไม่มีไฟส่องสว่าง ย้อนกลับไปตอนพายุเข้าฟ้าผ่าลงไฟที่บ้าน กลับมาจากโรงเรียนต้องรีบทำก่อนฟ้ามืด ถึงแม้ตนเองจะไม่มีเหมือนเพื่อนคนอื่นก็ไม่ได้รู้สึกอายอะไรเพื่อนก็ไม่เคยล้อเลียนอะไร ที่สำคัญตอนนี้อยากให้คนมาช่วยเหลือสร้างห้องน้ำให้ใหม่ และทำหลังคาบ้านให้ใหม่ แล้วอยากให้ผู้ใหญ่ใจดีช่วยสนับสนุนทุนการศึกษาเรียนจบชั้น ม.6 โดยอนาคตตนเองหวังว่าจะเป็นยูทูบเบอร์