พ่อแทบช็อกเลิกเรียนตามหาลูกชาย ป.3 ไม่เจอนานกว่า 1 ชม. กระทั่งมีผู้ปกครองได้ยินเสียงเด็กร้องไห้  พบลูกชายถูกขังในห้องที่ปิดล็อกกุญแจจึงงัดประตู รู้ความจริงยิ่งช้ำลูกไม่สบายครูให้กินยาแล้วฟุบหลับที่โต๊ะในห้องไม่มีใครปลุก ครูย้อนกลับมาเอาหมาออกจากห้องแต่มองไม่เห็นเด็ก พ่อโร่แจ้ง ผอ.เพราะลูกนอนผวาทั้งคืนต้องพาไปตรวจที่ รพ. แต่ครูกลับไม่พอใจ

9 สิงหาคม 2566 ผู้ใช้เฟสบุ๊กรายหนึ่งโพสต์ภาพลูกชายตัวเองนอนป่วย พร้อมระบุข้อความว่า “นอนละเมอหมดคืนเลยแร้วว่าผู้ปกครองไม่พอใจ ใช่ผมไม่พอใจแล้ว” 

จากนั้นผู้สื่อข่าวจึงได้ติดต่อไปยังผู้โพสต์ก็คือ นายผดุงศิลป์ อายุ 30 ปี เพื่อสอบถามว่าเกิดเรื่องราวอะไรขึ้น โดยผู้โพสต์ก็ให้ข้อมูลว่า ด.ช.พีช (นามสมมติ) ลูกชาย ซึ่งเรียนอยู่ชั้น ป.3/2 เกิดไม่สบายตอนที่อยู่โรงเรียน ครูจึงให้กินยาจากนั้นเด็กก็มีอาการง่วงจึงนั่งฟุบหลับที่โต๊ะในห้องเรียน จนถึงตอนเลิกเรียน คือช่วงเย็นเวลา 16.00 น. วันที่​ (7 ส.ค.66) แต่พอพ่อไปรับก็หาลูกชายไม่เจอ นึกว่าลูกกลับบ้านเองแล้วจึงกลับบ้านแต่ก็ไม่เจอลูกพอถามยาย และญาติก็ไม่มีใครเห็นพากันตามหาจนวุ่น 

กระทั่งผ่านไปนานกว่า 1 ชั่วโมง จึงย้อนกลับไปที่โรงเรียนอีกครั้ง ก็มีผู้ปกครองคนหนึ่งบอกว่า ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ในห้องชั้น 2 จึงรีบวิ่งขึ้นไปดู ก็พบว่าลูกชายถูกขังในห้องเรียนที่ปิดล็อกกุญแจแล้ว จึงตัดสินใจงัดประตูเพราะเป็นห่วงลูก โดยตอนนั้นลูกมีอาการตื่นกลัวหวาดผวา และตัวร้อนจากอาการไข้เดิมด้วย สงสารลูกมากไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น พอกลับไปถึงบ้านลูกก็นอนละเมอจึงได้พาไปหาหมอที่ รพ.เพราะกลัวลูกจะช็อก   

พ่อเด็ก ยังบอกอีกว่า พอรุ่งเช้าตนเองและยายก็ไปแจ้ง ผอ.โรงเรียนเพื่อให้ทราบว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เพื่อจะได้กำชับให้ครูตรวจสอบให้รอบคอบมากกว่านี้ จะได้ไม่เกิดปัญหาลักษณะนี้ขึ้นอีก เพราะอาจจะไม่โชคดีเหมือนลูกชายตนเองก็ได้ แต่พอตนกับยายไปแจ้ง ผอ.โรงเรียนทราบ กลับทำให้ครูบางคนไม่พอใจแล้วยังถามตนกับยาย 'ว่าทำไมต้องมาแจ้ง ผอ. ต้องการอะไร' พอได้ยินแบบนั้นก็เสียความรู้สึกมาก เจอเรื่องสะเทือนใจที่เกิดกับลูกชายแล้วกลับถูกครูต่อว่าซ้ำอีก จึงได้นำเรื่องราวดังกล่าวมาโพสต์เพื่อเป็นอุทาหรณ์ ส่วนอาการของลูกยังมีอาการตัวร้อนและหวาดผวา ยังนอนรักษาตัวที่บ้าน แต่หากไม่ดีขึ้นก็จะพาไปโรงพยาบาลอีก

ด้านนางดวงพร วุ่นตุลา อายุ 60 ปี ยายน้องพีช บอกว่า ปกติยายจะไปรับหลานเป็นประจำเมื่อวานติดงานศพ จึงให้พ่อเขาไปรับ พอทราบเรื่องว่าครูลืมหลานไว้ในห้องแล้วปิดล็อกกุญแจไว้ ก็ตกใจมาก แล้วยิ่งมาทราบสาเหตุว่าหลานไม่สบายครูให้กินยา จนหลานมีอาการง่วงนอนนั่งฟุบหลับที่โต๊ะในห้อง พ่อไปตามหาเป็นชั่วโมงถึงรู้ว่าลูกถูกขังในห้อง และหลานก็เล่าให้ฟังตอนที่นั่งหลับที่โต๊ะ ครูได้เดินเข้ามาเอาหมาออกจากห้อง หลานก็มองเห็นแต่ส่งเสียงอะไรไม่ได้ ครูจึงล็อกห้องแล้วกลับบ้าน 

'แล้วยิ่งช้ำใจไปกว่านั้นคือเมื่อไปแจ้ง ผอ.โรงเรียนทราบ  ครูกลับแสดงความไม่พอใจหาว่าผู้ปกครองต้องการอะไร พูดเหมือนกับว่าทางครอบครัวอยากได้เงินทอง ก็อยากจะบอกว่าที่ไปแจ้ง ผอ.ทราบเพราะอยากให้ทางโรงเรียนใส่ใจดูแลเด็กให้รอบคอบมากกว่านี้ ไม่ใช่ว่าจะไปเรียกร้องเงินทองอะไร แต่มันเป็นเรื่องของความรู้สึกมากกว่าเพราะหลังเกิดเหตุครู และทางโรงเรียนก็ไม่ได้มาสอบถามติดตามอาการหลานเลย'.012