10 สิงหาคม 2566 ทุกครั้งที่อนุบาลโรงเรียนบ้านบ่อเจ็ดลูกหยุด น้องนราวิทย์ ไทรบุรี หนูน้อยวัย 6 ขวบ (บ้านบ่อเจ็ดลูก) ต.ปากน้ำ อำเภอละงู จังหวัดสตูล นักเรียน และน้องณัทกฤษ หลงสมัน วัย 5 ขวบสองพี่น้องจะรบเร้าให้ปู่ หรือนายยูหนา หลงสมัน อายุ 53 ปี (ประธานท่องเที่ยวโดยชุมชนบ้านบ่อเจ็ดลูก) นำไปขับเรือเล่นและไปท่องเที่ยวในท้องทะเลกว้างริมชายหาดทะเลหน้าบ้านของพวกตน  

โดยการนำเรือหางยาวออกไปทุกครั้งน้องนราวิทย์  หนูน้อยวัย 6 ขวบจะขอขับเรือเอง โดยมีปู่ยูหนา คอยเป็นพี่เลี้ยงอยู่ข้างๆ ด้วยท่าทางและความชำนิชำนาญเริ่มส่อแวว เนื่องจากมีการขับเรือแล้วหลายต่อหลายครั้ง สร้างความสนุกสนาน และตื่นเต้นให้กับหนูน้อยได้ไม่น้อย

ปู่ของหนูน้อยทั้งสอง บอกว่า เมื่อเด็ก ๆเห็นเราขับเรือและทำอะไรเขาก็อยากเรียนรู้และทดลองทำบ้าง ซึ่งมองว่าก็เป็นเรื่องที่ดีที่เด็กๆ จะได้เรียนรู้การอยู่กับท้องทะเลกว้าง นับเป็นอีกหนึ่งห้องเรียนที่ผู้ปกครองจะได้ถือโอกาสนี้ในการบอกเล่า และให้พวกเขาได้ซึมซับความสวยงามของท้องทะเล และความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรที่เป็นเครื่องมือในการหล่อเลี้ยงครอบครัวของพวกเรา รวมทั้งการเรียนรู้การอยู่ร่วมกันของคนกับธรรมชาติท้องทะเล  

น้องนราวิทย์ หนูน้อยวัย 6 ขวบ บอกว่า ปู่สอนให้วิดน้ำในเรือ สอนให้จับปู สอนให้รู้จักเขาเกาะแก่งต่างๆ สอนปลูกป่าโกงกาง และสอนให้ขับเรือซึ่งชอบมากและสนุกดี ขับก็ไม่ยาก โดยน้องบอกว่า หากจะเลี้ยงซ้ายให้โยกหางเสือเรือไปทางขวา หากจะโยกขวาให้โยกไปทางซ้าย โตขึ้นก็อยากเดินตามรอยปู่ที่เป็นไกด์และทำท่องเที่ยวชุมชนอยู่ในบ้านของตัวเอง

นายยูหนา หลงสมัน อายุ 53 ปี (ประธานท่องเที่ยวโดยชุมชนบ้านบ่อเจ็ดลูก) บอกว่า หลานๆคือเมล็ดพันธุ์ของลูกเล และเป็นหน้าที่ของพวกเราที่จะบอกกล่าวให้พวกเขาได้เรียนรู้  รู้คุณค่าวิถีของตัวเองตามวัยที่จะนำไปต่อยอดได้ในอนาคตในการดำรงชีวิต พร้อมสร้างความสนุกสนาน สอนให้รู้จักล่องน้ำทะเล การดูสภาพอากาศเพราะเราคือลูกทะเล  สอนการเรียนรู้การเก็บฟักไม้ป่าโกงกางปลูก และการใช้เรือซึ่งพาหนะในการเดินทางตามวัยที่เขาจะเรียนรู้ได้ ดีกว่าปล่อยให้ลูกอยู่กับโทรศัพท์เพียงอย่างเดียว.012