"แม่สิน บำรุงศิลป์" เจ้าของ "บ้านลานเสียงธรรม" ดินแดนอารยธรรมใจกลางกรุงเทพมหานคร (ซอยลาดพร้าว 71 นาคนิวาส 40) ได้จากโลกนี้ไปเมื่อวันที่ 7 มกราคม พ.ศ.2567 สิริรวมอายุ 90 ปี และในวันที่ 5 พฤษภาคมนี้ มีพิธีพระราชทานเพลิงศพของคุณแม่สิน โดยมีพ่อแม่ครูอาจารย์ฯทั่วประเทศไม่ต่ำกว่า 45 รูป เดินทางมาร่วมงานดังกล่าว 

ภายในงานยังมีการแจกหนังสือที่ระลึกชื่อ พระราชทานเพลิงศพ (เป็นกรณีพิเศษ) คุณแม่สิน บำรุงศิลป์ เพื่อให้แขกผู้มีเกียรติได้ทราบถึงประวัติของ "บ้านลานเสียงธรรม" ซึ่งคุณแม่สิน บำรุงศิลป์ ได้ตั้งปณิธานเสียสละพื้นที่อาศัยส่วนตัวเป็น พื้นที่แห่งธรรมจนถึงปัจจุบัน นับเป็นระยะเวลากว่า 19 ปี โดยได้รับแรงบันดาลใจจาก "สมเด็จพระญาณวชิโรดม" หรือ "หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร" โดยในเดือนกรกรฎาคม พ.ศ.2547 หลวงพ่อวิริยังค์ได้นั่งสมาธิ ณ บริเวณที่ตั้ง "ศาลาสิน บำรุงศิลป์" อย่างที่เห็นในปัจจุบันว่า พื้นที่ดังกล่าวเป็นดินแดนก่าแก่ ซึ่งมีบริเวณโดยรอบออกไป 1ตารางกิโลเมตร เป็นดินแดนเก่าแก่ แบ่งเป็น 3  ยุค ได้แก่ ยุคที่ 1ยุคอารยธรรมเก่าแก่กว่า 300 ปี โดยหลวงพ่อวิริยังค์นิมิตเห็นเป็น "ลานโพธิ์" มีสภาพเป็นป่า และ มีศาลาไม้เก่าๆ 

ยุคที่ 2 พื้นที่ดังกล่าว เคยเป็นสนามรบ และ ยุคที่ 3 ยุคปัจจุบัน จะเป็น "บ้านลานเสียงธรรม" อย่างที่เห็นในทุกวันนี้ 

คำบอกเล่าของหลวงพ่อวิริยังค์เป็นจริง เมื่อมีการพิสูจน์โดยไม่ได้ตั้งใจจะพิสูจน์ว่าจริงหรือไม่ ด้วยการขุดดินบริเวณโดยรอบมีความกว้าง 1 ตารางกิโลเมตร ซึ่งห่างจากศาลาของบ้านลานเสียงธรรม โดยเจตนารมย์เดิมของการขุดดินบริเวณดังกล่าว เพื่อต้องการนำดินไปขายเท่านั้น แต่กลับพบวัตถุโบราณหลายอย่าง อาทิ พระพุทธรูปเก่าแก่ ถวยชามเบญจรงค์ และ ท่อนซุงที่จมน้ำอยู่ในสภาพเน่าเปื่อย 

ต่อมาใน พ.ศ.2548 เมื่อพันเอกสมศักดิ์ บำรุงศิลป์ ซึ่งเป็นลูกชายของคุณแม่สิน บำรุงศิลป์ ได้นิมนต์ หลวงพ่อทอง จันฺทสิริ หรือ พระญาณวิศิษฎ์ อดีตเจ้าอาวาสวัดอโศการาม จังหวัดสมุทรปราการ มาโปรดที่บ้าน ซึ่งได้จัดเป็นพื้นที่ให้สวดมนต์ ทำวัตรเย็น นั่งสมาธิ ฟังธรรมทุก 2-3 เดือน และ ภายหลังได้มีการเปลี่ยนมาเป็นจัดเป็นประจำทุกวันโกน เดือนละ 4 ครั้ง โดยทำเป็นกิจวัตรมาเป็นเวลา   2  ปี 

ในระหว่างนั้นแม่สิน บำรุงศิลป์ ได้เกิดความคิดที่จะเก็บที่ดินไว้ ไม่ขายต่อให้ผู้อื่น เพื่อพัฒนาเป็นคอนโดมิเนียม หรือ ห้างสรรพสินค้า โดยมีความคิดว่า หากเก็บที่ดินไว้ทำเป็น "สถานที่ปฏิบัติธรรม" ให้คนมาทำบุญตักบาตร รักษาศีล นั่งสมาธิเจริญภาวนา จะเป็นการทำความดีเพื่อคนหมู่มาก ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับ พระครูปลัดชาญ ธัมมชโย เจ้าอาวาสวัดป่าเขาล้อม จังหวัดฉะเชิงเทรา เมตตาให้ความเห็นว่า การปูเสื่อเพื่อนั่งสวดมนต์จะไม่เหมาะในระยะยาว จึงแนะนำให้สร้างศาลาปฏิบัติธรรม โดยชี้ตำแหน่งให้สร้างบริเวณริมบ่อน้ำ จึงทำให้แม่สินสละที่ดินส่วนดังกล่าว เพื่อสร้างศาลา "สิน บำรุงศิลป์" พร้อมกับสละเงินจำนวนหนึ่งในการสร้างศาลา โดยในเวลานั้นยังมีวัตถุประสงค์ของการสร้างศาลา เพื่อถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 หรือ พระบาทสมเด็จพระบรมชนกกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ในโอกาสครองราชย์ครบ 60 ปี โดยในครั้งนั้น "หลวงพ่อเยื้อน ขันติพโล" เมื่อครั้งยังดำรงสมณศักดิ์เป็น "พระพิศาลศาสนกิจ" ได้มาเป็นผู้วางศิลาฤกษ์ เมื่อปี พ.ศ.2549 

"บ้านลานเสียงธรรม" ดินแดนแห่งอารยธรรมกลางกรุง จึงได้เกิดขึ้นนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เพื่อให้คนกรุงเข้าถึงแหล่งบุญในทาง "สัมมาทิฏฐิ" โดยมี "ศีล สมาธิ ปัญญา" เป็นรากฐานสำคัญที่ทำให้"บ้านลานเสียงธรรม" เข้าไปอยู่ในใจของพุทธศาสนิกชนคนกรุงที่ต้องการฟังธรรมพร้อมกับทำทานและเจริญจิตภาวนาในโอกาสเดียวกัน 

บุญบารมีตลอดระยะเวลา 19 ปี ทำให้ แม่สิน บำรุงศิลป์ แม่ของลูกๆ และ ยายของหลานๆ ไม่ใช่เป็นเพียงที่รักของคนในครอบครัวบำรุงศิลป์เท่านั้น แม่สินยังเป็นที่รักของสายบุญตัวจริงที่ถูกบ่มเพาะ "ศีล สมาธิ ปัญญา"ผ่านกิจกรรมบุญของ "บ้านลานเสียงธรรม" ตลอดระยะเวลา 19 ปีผ่าน อันยังความประทับใจให้กับผู้คนจำนวนมาก จนนำมาสู่การหลั่งไหลของพระสงฆ์ อุบาสก อุบาสิกา เดินทางมาร่วมงานพิธีพระราชทานเพลิงศพคุณแม่สิน บำรุงศิลป์ ที่มีขึ้นในวันที่ 5  พฤษภาคม พ.ศ.2567 ณ วัดลาดพร้าว กรุงเทพมหานคร กันอย่างคับคั่ง